Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 18, 2006

Αρλέτα - ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ (ο δίσκος)



1. Ο Λάκης
2. Το κορίτσι στην Ομόνοια
3. Σαν τι γυρεύει
4. Το πέρα κάστρο
5. Δε με ρώτησε κανείς
6. Είναι αλήθεια
7. Νάνι-νάνι
8. Ένα ουίσκι
9. Το ερειπωμένο σπίτι
10. Στον Προμηθέα
11. Το δέντρο της Ανατολής
12. Πριν να βγω στον κόσμο












Ο Λάκης
Στ/μουσική Αρλέτα




Σε πόλη ξένη και συννεφιασμένη
τυχαία στο μετρό
συνάντησα τον φίλο μου τον Λάκη
συμφοιτητή παλιό

Θυμήθηκα έναν άλλο ήλιο
μες την παγωνιά
σαν ήχο λύρας σαν παλιό τραγούδι
σ’ ακροθαλασσιά

Είχε μαλλιά ως τους ώμους γένια και μουστάκια
και μάτια γελαστά
ίδιος σαν τότε που αλλάζαμε τον κόσμο
σαν όλα τα παιδιά

πήρε βραβεία και πολλούς επαίνους
το μέλλον του λαπρόν
στη ζωή βγήκε έμαθε το επ’ ώμου
το εν δύο και πρυνηδόν

Υποτροφία έχει τρεις κι εξήντα
ταλέντο κι όνειρα
φορούσε το ίδιο σκούρο μπλε σακάκι
από το εξήντα εφτά

Πέντε πατώματα ως τη σοφίτα
κι εκεί στα αψηλά
τα όνειρα του ζωγραφίζει μα τα πόδια του
πατούν στη γη τώρα πια

Δεν τον αλλάξαμε τον κόσμο φίλε Λάκη
ούτε συ ούτε εγώ
μα βάλε εσύ ένα χρώμα, ένα πετραδάκι
ένα τραγούδι εγώ

και κράτα μέσα σου τον ίδιο ήλιο
μες την παγωνιά
σαν ήχο λύρας σαν παλιό τραγούδι
σ ακροθαλασσιά












Πριν να βγω στον κοσμο
(Στίχοι:Αρλέτα, Μουσική: Αν. Τριανταφύλλου)




Πριν να βγω στον κόσμο
Ακόμα το παιχνίδι δεν το γνώριζα
Και πήρα αυτό το δρόμο
Το σπαρμένο πέτρες με τα πόδια μου γυμνά

Οι φίλοι με προσμέναν σ’ ένα σταυροδρόμι
Κι οι εχθροί όλο χαμόγελα
Καλά έχω μετρήσει
πόσο βάθος πιάνει η φιδοφωλιά

Πριν να δω στον κόσμο
Ακόμα την ασπίδα δεν ήξερα
Η Χάρυβδη κι η Σκύλλα
Με νύχια και με δόντια με κομμάτιασαν

Στης τρέλας το πηγάδι με τα χίλια χέρια
βούτηξα βαθιά
Μα αν πάλι ήταν να πάρω
Το δρόμο με τις πέτρες και τα σκληρά γυαλιά

Στο σάκο ένα τραγούδι
Και δυο κλωνιά θυμάρι θα ξανάβαζα
Μύριες οι πληγές μου
Άλλες τόσες οι χαρές μου κι όλες ανοιχτές

Μύριες οι πληγές μου
Άλλες τόσες οι χαρές μου κι όλες ανοιχτές



Στον Προμηθέα
(Στίχοι: Αρλέτα, Μουσική:Αν. Τριανταφύλλου)



Τώρα ευχαριστώ
αυτόν που κράτησε το φως
Στα χρόνια της οργής
η μέρα όταν δείλιαζε

Τώρα ευχαριστώ
αυτόν που τόσο τρυφερά
Σε χέρια δυνατά
του ήλιου το παιδί φέρνει για σας

Τώρα τραγουδώ
τα μάτια εκείνα που στεγνά
Στη χώρα των τυφλών,
το βάθος του γκρεμού μετρούν

Τώρα ευχαριστώ
αυτόν που μόνος στη σιωπή
Με ήχους που κανείς
ν’ ακούσει δεν μπορεί κλαίει για σας

Τώρα ευχαριστώ
αυτόν που κράτησε το φως
Στα χρόνια της σιωπής
σκοτάδι παίρνοντας γι ανταμοιβή


Το δεντρο της Ανατολής
(Στίχοι: Αρλέτα, Μουσική:Αν. Τριανταφύλλου)


Στα βάθη της Ανατολής
Φυτρώνει δέντρο αμάραντο
Θεοί κι ανθρώποι το ποτίζουν χρόνια ώρα
Κι οι ρίζες του κρατούν τη γη

Σμίγει και τους εφτά ουρανούς
Κρατάει τους πέντε ωκεανούς
Κάθε που ανθίζει ευωδιάζει όλη η πλάση
Ανθίζει η αγάπη κι η ζωή

Στα χαμηλότερα κλαριά
Προφήτες κι άγριοι κριτές
Και στα ψηλά κοντά στον ουρανό και στ’ άστρα
Αρχάγγελοι και ποιητές



Το πέρα κάστρο

(Στίχοι Αρλέτα, Μουσική. Αν. Τριανταφύλλου)




Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
Θα ‘μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
Δε θα ‘βρεις πια το μονοπάτι
Για τον ουρανό

Το ‘κλείσαν βάτα κι αγκαθιές
Κι από παντού το ‘ζώσαν
Και μια σιωπή βαριά το κατοικεί

Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
Θα ‘μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
Δε θα βρεις μήτε παπαρούνες και στάχυα χλωρά
Τα φτιάξαμε όλα στέφανα για τους χαμένους φίλους
για τα θαμμένα όνειρα

Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
Θα ‘μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
Θα έχεις ότι απομένει
Απ’ τον ουρανό

Μην κλάψεις για τα όνειρα
Πάλι θε να φυτρώσουν
Σε δυο σε πέντε Σε δέκα χρόνια

Όταν έρθεις στο πέρα κάστρο
Θα ‘μαι εκεί με τα κλειδιά στο χέρι
Έμαθα να περιμένω
Και δυο και πέντε Και δέκα χρόνια

Μην κλάψεις για τα όνειρα
Πάλι θε να φυτρώσουν
Σε δυο σε πέντε Σε δέκα χρόνια



Σαν τι γυρεύει
(Στίχοι Αρλέτα, Μουσική Αν. Τριανταφύλλου)


Σαν τι γυρεύει μες το δρόμο το τραγούδι αυτό
Μέσα στο θόρυβο της πόλης θα χαθεί
Μόνο απ’ την τόση της ασκήμια θα σταθεί
Θα προσπαθήσει ν’ ακουστεί μες τη βουή

Λίγη ανάσα αποζητά μες τις γειτονιές
Σε στόματα που το μασούν σαν ξερό ψωμί
Κάποια κυρά μες την κουζίνα τραγουδά
Πνίγεται πλαντάζει για λίγη ομορφιά

Σαν τι γυρεύει μες το δρόμο το τραγούδι αυτό
Μέσα στο θόρυβο της πόλης θα χαθεί
Μόνο απ’ την τόση της ασκήμια θα σταθεί
Ήχος παράφωνος μέσα στη βουή

Κάποια κυρά μες την κουζίνα τραγουδά
Πνίγεται πλαντάζει για λίγη ομορφιά

Σαν τι γυρεύω μες το δρόμο με το τραγούδι αυτό
Σαν τι γυρεύω μες το δρόμο με το τραγούδι αυτό


Δε με ρώτησε κανείς
(Στίχοι Αρλέτα, Μουσική Αν. Τιανταφύλλου) 


 
Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
Ετούτο το ταξίδι
Δε με ρώτησε κανείς αν μου άρεσε
Η φορεσιά με τα στενά μανίκια

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
Να πλημμυρήσουνε τους δρόμους με θηρία
Δε με ρώτησε κανείς αν μου άρεσε
αυτή η άγρια πολιτεία

Και τώρα φεύγω, φεύγω για τον ήλιο
Και τώρα θέλω πια απ’ την αρχή να ζήσω
Και τώρα τ’ όνειρο με κυνηγά

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
Να γεννηθώ μέσα σ’ ένα πηγάδι
Με λίγο αέρα και πολύ σκοτάδι
Δε με ρώτησε κανείς

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
Τους τοίχους που από παντού με κλείνουν
Δε με ρώτησε κανείς όταν έθαψε
μες το κλουβί το τελευταίο αηδόνι

Και τώρα φεύγω, φεύγω για τον ήλιο
Και τώρα θέλω πια απ’ την αρχή να ζήσω
Και τώρα τ’ όνειρο με κυνηγά
Έλα μαζί μου δεν είν’ αργά

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
Ετούτο το ταξίδι
Δε με ρώτησε κανείς αν μου άρεσε
Αυτή άγρια πολιτεία

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
Να γεννηθώ μέσα σ’ ένα πηγάδι
Δε με ρώτησε κανείς όταν έθαψε
μες το κλουβί το τελευταίο αηδόνι

Και τώρα φεύγω, φεύγω για τον ήλιο
Και τώρα θέλω πια απ’ την αρχή να ζήσω
Και τώρα φεύγω, φεύγω μακριά
Θα ‘ρθεις μαζί μου δεν είν’ αργά





Δεν υπάρχουν σχόλια: