Τρίτη, Σεπτεμβρίου 04, 2007


.


Πάντα από το βιβλίο του Christophe Boisvieux “Inde” –Mother India. Εκδ. EDL Collection GEO Partance 2005
Το φανταστικό αυτό ταξιδιωτικό βιβλίο τέχνης ο Christophe το αφιερώνει στις δυο του μητέρες. Την μητέρα που του χάρισε το φως, μια εκπληκτική γυναίκα που μας άφησε εδώ και 25 χρόνια, όταν ο Christophe ήταν 22 χρονών, και στην δεύτερη του μητέρα την Ινδία, που όπως γράφει χαρακτηριστικά του χάρισε το ψωμί και το αλάτι αυτού του κόσμου…






Βεγγάλη, περιοχή στα βορειοανατολικά της Ινδίας. Στην φωτογραφία ο διάσημος στην χώρα του ποιητής και συγγραφέας Rabindranath Tagore περιοδεύει από χωριό σε χωριό με τους μουσικούς του και τραγουδά με θεία έκσταση, ύμνους στον αιώνιο Θεό. Χρώματα και ήχοι στις φυλλωσιές, κατάνυξη κι υποταγή, υποταγή όμως όπως οι Ινδοί την εννοούν, ειρηνική, γαλήνια και υπομονετική, με τη σιγουριά της απελευθέρωσης από το σώμα αυτό, που φιλοξενεί την ψυχή για να ζήσει, να πάθει και να μάθει. Υπομονή μέχρι την τελική δικαίωση που είναι η ένωση με τον Θεό.


Σήμερα έχουμε και ηχητική κάλυψη με ένα θρησκευτικό ύμνο, μάντρας. Μια επαναλαμβανόμενη δηλαδή μουσική, βασισμένη σε μικρό ποίημα 2 στροφών, που η συνεχής και υπομονετική επανάληψη του οδηγεί στην απελευθέρωση του πνεύματος από την πλάνη της γήινης ζωής.
Το κομμάτι, διαρκεί πάνω από μία ώρα επαναλαμβάνοντας την ίδια μουσική και στίχο. Μην το φοβηθείτε! Άστε το ξεχυθεί στο άδειο σπίτι κι αφεθείτε στη δόνηση των ήχων. Χαλαρώστε, αδειάστε το μυαλό σας από οτιδήποτε ξένο από εσάς, από την ψυχή σας. Ακολουθείστε τον τραγουδιστή που με τόση τρυφερότητα μα και μαστοριά επιστρέφει ξανά και ξανά στην ίδια φράση μέχρι που να έρθει η κάθαρση ψυχής και μυαλού…
Κάντε το, μια φορά ζήστε το κι ανακαλύψτε πως η μουσική τραγουδιέται με «μόνη» ελπίδα την ένωση με τον ανώτερο εαυτό.




(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)


Εδώ να πω κάτι που εγώ πιστεύω και νιώθω. Ο θεός που ψάχνουμε απεγνωσμένα, έχω την αίσθηση πως, είναι ακριβώς αυτός, ο ανώτερος εαυτός μας και η συνάντηση μαζί του κάθε φορά που μας συμβαίνει, όταν η συγκυρίες το επιτρέψουν, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά του.

Εύχομαι πάντα το καλύτερο, για όλους μας.




5 σχόλια:

o είπε...

Ταγκορ και η άλλη η ήσυχη ομορφιά των ανθρώπων αυτών.

και ναι Κλέλια μου ο Θεός που αναζητούμε μέσα μας είναι..

μαριάννα είπε...

Θάρρεψα πως το ταξίδι μου έφτασε στο τέλος του,
με το τελευταίο όριο της δύναμής μου, -
πως το μονοπάτι έκλεισε μπρός μου,
πως οι τροφές μου εξαντλήθηκαν,
και πως ήρθε ο καιρός να ζητήσω άσυλο
σε μια σιωπηλή σκοτεινιά....
Οταν θα αναχωρήσω από δω,
αυτή θάναι η λέξη του αποχαιρετισμού μου :
ότι εκείνο που είδα είναι ανυπέρβλητο.
Οτι γεύτηκα το μυστικό μέλι του λωτού αυτού
που ανοίγει στον ωκεανό του φωτός,
κι έτσι ευλογήθηκα, -
αυτή θάναι η λέξη του αποχαιρετισμού μου...

ΡΑΜΠΙΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ

Αφιερωμένο στην ευαίσθητη Κλέλια μας, που μας χαρίζει τέτοια υπέροχα ποστ!
Αριστούργημα η παρουσίαση! Φανταστικό δείχνει το βιβλίο. Έχει μεταφρσαστεί ελληνικά; Από Γαλλία το πήρες ή υπάρχει κι εδώ;

Σε φιλώ... καλημέρα!!!

Cle Petridou είπε...

@e.e.και Γητεύτρια: Ομολογώ πως δεν γνώριζα καθόλου το έργο του Ινδού αυτού ποιητή Ταγκορ, και τώρα με τις δικές σας αναφορές θα το ψάξω. Ευχαριστώ!


Όσο για τ βιβλίο δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, δυστυχώς, θα ρωτήσω για την αγγλική μετάφραση και θα σου πω

Έχω ακόμη 1-2 ποστ πάνω στον Christophe και ολοκληρώνεται η παρουσίαση αυτή που ομολογώ με συνεπήρε.

Ευχαριστώ για την παρέα σας.
Ο θεός τελικά βρίσκεται σ αυτά τα μικρά, μικρα πράγματα

Καλημέρα να έχετε

A.F.Marx είπε...

Κλέλια,
πραγματικά, μερικοί φωτογράφοι έχουν ΤΟ χάρισμα να αποτυπώνουν σε ένα φωτογραφικό κλικ όλη την μαγεία της στιγμής και να κλείνουν σε ένα φωτογραφικό καρέ, εικόνες, χρώματα, συναισθήματα, γεύσεις, ακόμα και μουσικές.
Πιστεύω, ότι ο ... κούκλος σου, είναι ένας από αυτούς τους μάστορες του φακού. Μπράβο του. Και μπράβο και σε σένα, που ας τον συστήνεις.

Cle Petridou είπε...

a.f.Marx: Ναι στ αλήθεια ο Christophe ΤΟ έχει. Θυμάσαι Μαρξουλίνο το άλλο «κουλούρι» που σου έταξα; Να το λοιπόν, ζημωμένο και ψημένο όσο καλύτερα μπορούσα!

Φιλιά