Πέμπτη, Φεβρουαρίου 15, 2007

WILLIAM GEORGE ALLUM* - Καββαδίας -Περίπου /Αρλέτα

. . .


Εγνώρισα κάποια φορά σ' ένα καράβι ξένο
έναν πολύ παράξενο Εγγλέζο θερμαστή
όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους
και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή

Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχεν ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες απ το λαιμό ως τα νύχια
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί

Είχε στα μπράτσα του σταυρούς σπαθιά ζωγραφισμένα
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά που εχόρευε γυμνή
κι απα στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματα ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλονή

Έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει
μ άγριαν αγάπη ακράτητη βαθειά κι αληθινή
κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη αράπη
γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή

Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε τόσο βαθειά ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψε ότι δικό της είχε
έμεινε όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά

Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές
του κάκου γνώριζεν αυτός, καθώς το ξέρουμε όλοι
ότι του Αννάμ τα στίγματα δεν βγαίνουνε ποτές

Κάποια βραδιά όπως περνούσαμε από το bay of Bisky
μ’ ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί
ο πλοίαρχος είπε θέλησε το στίγμα του να σβήσει
και διάταξε τη θάλασσα την κρύα να ριχτεί
.


Σαν τους παλιούς τροβαδούρους που γυρνάγανε από τόπο σε τόπο, με μια θλιβερή να διηγηθούν ιστορία. Μιαν ιστορία τόσο θλιμμένη, τόσο που τη νιώθεις σαν ένα μικρό στα στήθια σου σπαθί.
Η «διήγηση» της Αρλέτας είναι τόσο ακριβή και ακριβής. Κάθε λέξη, κάθε συναίσθημα χρωματίζονται ανεξίτηλα από τη φωνή της που άλλοτε κυματιστή σαν το κύμα του Ειρηνικού κι άλλοτε σαν αέρας καυτός του Ινδικού ταξιδεύει στις πέντε θάλασσες του Νίκου Καββαδία.

Δεν νομίζω να υπάρχει πιο πιστή ερμηνεία αλλά και μελοποίηση του ποιητή της θάλασσας. Η μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου ακολουθεί πιστά την πλοκή των στίχων χωρίς να ζητά να την ξεπεράσει. Μόνο την υπηρετεί ταπεινά, τη διηγείται. Ταξιδεύουν μαζί σ ένα κόσμο σκληρό μα κι ευαίσθητο, όσο η θάλασσα το επιτρέπει. όσο η καρδιά μας το αντέχει.


Alexandros είπε...

Εδώ θα ήθελα απλά να παρατηρήσω ότι έχεις κάνει ένα λαθάκι στους στοίχους. Οι σωστοί στοίχοι είναι "...ότι του Αννάμ τα στίγματα...".Το Αννάμ είναι ένα κρατίδιο στην Ινδοκίνα.Στο ίδιο μέρος ο Καββαδίας είχε αναφερθεί και στο "Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ", όπου αναφέρει:"...Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος...".

6 σχόλια:

A.F.Marx είπε...

Καλησπέρα...
Ποιος πιστεύεις ότι μελοποίησε καλύτερα ποιήματα του Καββαδία, από όλους όσους το αποπειράθηκαν;
Δεν ρωτάω, ποιος τραγούδησε καλύτερα, γιατί σίγουρα θα μου απαντήσεις η Αρλέτα...
;-)

αμμος είπε...

Γλυκιά μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την αφιέρωση! Μου εδωσες και μια ωραία ιδέα για το μπλογκ μου με αυτό το τραγούδι.

enteka είπε...

:):)

(συμφωνώ απολύτως με κάτι που έγραφες πιο κάτω - είναι ώρα να βγάλει νέο δίσκο!)

Λία Π. είπε...

Γράψε για το υπέροχο τραγούδι " τα ήσυχα βράδυα" Παπαδόπουλος - Κριεζή.

Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα σαι πάντα........

Πότε θα βάλεις Mp3;

Cle Petridou είπε...

Για τον Marx:
Η μελοποίηση του Λάκη Παπαδόπουλου σ αυτά τα δύο τραγούδια είναι νομίζω αξεπέραστη αλλά υποκλίνομαι στη ΜαρίζαΚωχ για το "Πούσι| και φυσικά τη |Φάτα Μοργκάνα" Καλός ο Μικρούτσικος αλλά λίγο υπερβολικός. Η "Γυναίκα" όμως κραταάει το επίπεδο.

Ανώνυμος είπε...

Εδώ θα ήθελα απλά να παρατηρήσω ότι έχεις κάνει ένα λαθάκι στους στοίχους. Οι σωστοί στοίχοι είναι "...ότι του Αννάμ τα στίγματα...".

Το Αννάμ είναι ένα κρατίδιο στην Ινδοκίνα.

Στο ίδιο μέρος ο Καββαδίας είχε αναφερθεί και στο "Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ", όπου αναφέρει:
"...Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος...".