Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007

ΤΑ ΗΣΥΧΑ ΒΡΑΔΙΑ (Το τραγούδι της ερήμου) - Αρλέτα

.


Τα ήσυχα βράδια



)

Μουσική: Λ. Παπαδόπουλος
Στίχοι: Μ. Κριεζή

Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα ‘σαι πάντα δικός μου
θα 'μαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σα μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ’ ακολουθεί


Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που 'θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ’ ακολουθεί


Για τα βράδια τα καλοκαιρινά της Αθήνας, τα ζεστά, τα τρυφερά και τα ήρεμα.


Βράδια που η σκέψη τρέχει σε μορφή αγαπημένη και υπόσχεται "πάντα μαζί", όσο κι αν μια τέτοια υπόσχεση μοιάζει λίγο τολμηρή και συχνά διαψεύδεται, είναι όμορφο να το λες και να το ακούς...


Και η φωνή ης Αρλέτας το κάνει αιώνιο...





Ένα τραγούδι κλασσικό πια της Αρλέτας, σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους Μαριανίνας Κριεζή – ένα φοβερό τρίδυμο που σφράγισε την δεκαετία του 80, και όχι μόνο, με τραγούδια έξυπνα, τρυφερά, σε στίχους που απέδιδαν όλη αυτή την ανάγκη για αλλαγή στην συμπεριφορά και στις σχέσεις των ανθρώπων, κυρίως των γυναικών. Είχαν μια οπτική που ταίριαζε τόσο με τη νέα απελευθερωμένη γυναίκα των 80s, που με την κεκτημένη ταχύτητα των διεκδικήσεων των προηγούμενων δεκαετιών, αναζητούσε πάνω απ’ όλα τις αλήθειες της, χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς υπεκφυγές, με χιούμορ πάνω απ’ όλα.


Τώρα τι έγινε και τα πράγματα γύρισαν καπάκι για όλους, δεν έχω καταλάβει ακόμα.
Πώς αυτή η πορεία γύρισε ανάποδα και ο κόσμος γίνεται όλο και πιο συντηρητικός, ταμπουρωμένος πίσω από δανεισμένα life style που πλασάρουν τα κανάλια και τα περιοδικά, προσπαθώ ακόμα να το βρω...


"Τσάι γιασεμιού", ένας δίσκος ορόσημο με στίχους που βρήκαν τον ήχο τους στις ευφάνταστες μουσικές του Λάκη Παπαδόπουλου με τις υπέροχες cool, jazzy blues ενορχηστρώσεις και την φωνή τους στην βελούδινη φωνή της Αρλέτας, που άλλοτε τρυφερή (όνειρα ζαχαρωτά, Τα ήσυχα βράδια), άλλοτε σαρκαστική (Ο Τάκης, Τσάι γιασεμιού) κι άλλοτε παιχνιδιάρικα τρυφερή (Το στραγάλι, Batida de coco, το τρυφερό σου ροζ) αλλά και τραγική όταν ο στίχος το απαιτεί (Το μπαρ της Τέτης και της Κατερίνας, αυτόματος τηλεφωνητής) και εκείνο το υπέροχο α καπέλα κομμάτι Σαν αλήθεια σαν ψέμα, έδωσε σ’ αυτά τα τραγούδια μια διαχρονικότητα που, όσο περνάει ο καιρός όχι μόνο δεν σκονίζονται αλλά λάμπουν πάντα όλο δροσιά κι υγεία. Ναι, δροσιά και υγεία, χωρίς υπερβολές και μανιερισμούς κρατούν το μέτρο που χρειαζόμαστε όσο τίποτα σήμερα, τον 21ο αιώνα.


Τα τραγούδια αυτά, ήταν η φυσική συνέχεια της ιστορικής «Σερενάτας», που άφησε κι αυτή την εποχή της και τα… διδάγματά της.

18 σχόλια:

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

Κλέλια μου, αυτό είναι το καλύτερο τραγούδι που έχει πει. Τελεία.

Μαριλένα είπε...

Υπήρξε το soundrack της σχέσης με τον άντρα της ζωής μου. Ολος ο δίσκος, όχι μόνο αυτό το τραγούδι.
Θυμάμαι, είχαμε μια παλια bmw και τότε δεν υπήρχαν mp3's, αλλά walkman. Στο walkman το τσάι γιασεμιού, αυτός οδηγούσε, εγώ σφιγγόμουν πάνω του κι η μηχανή έτρεχε..

Αργότερα πήγε στρατό. Επισκεπτήριο, του πήγαινα στο τάπερ γεμιστά, ντομάτες και πιπεριές, έτρωγε και μετά ξαπλωνε στο παγκάκι στο στρατόπεδο, το κεφάλι του στα πόδια μου και κοιμόταν. Στο walkman σταθερά το τσάι γιασεμιού, όσο αυτός κοιμόταν.

Μετά απολύθηκε από φαντάρος.
Στο σπίτι, όχι πια στο walkman, στο στέρεο, βάζαμε πολλές φορές, το soundrack της ζωής μας.

Εχω να το ακούσω πραγματικά πολύ καιρό.. :)

Cle Petridou είπε...

@ Α.Φ.Μαρξουλίνος:
Όχι δεν τον άκουσα ακόμη και να σου πω κάτι, δεν μου πολυαρέσει η Γαλάνη.
Κάτι στον βόμβο της φωνής που κάνει όλα τα φωνήντα ένα με απωθεί λίγο.
Σίγουρα έχει κάποια τραγούδια πολύ ωραία.
Θα τον ακούσω και θα σου πω.
Ώστε "Αρλετίζει" ε;
Ξέρεις ένα πράγμα που εκτιμώ πολύ στην Αρλέτα, είναι ότι από την αρχή είχε τόσο μεστές ερμηνείες και γι αυτό έχουν μείνει διαχρονικές. Τραγουδά την ουσία του κάθε τραγουδιού, υπηρετεί το κλίμα του κάθε τραγουδιού ξεχωριστά, δεν τα προσαρμόζει όλα στη φωνή της, όπως ο Νταλάρας ας πούμε. Ακόμη και το παράπονο του Θεοδωράκη, που δεν σου άρεσε και τόσο, το αποδίδει, όχι προσαρμόζοντας το στη φωνή της αλλά, προσαρμόζοντας τη φωνή της στο βαθύ νόημα του τραγουδιού. Θέλει σοφία γα να το κάνεις αυτό...

Και δεν με εκπλήσσει αν η Γαλάνη αρλετίζει. Μεγαλώνοντας έμαθε πως το τραγούδι δεν χρειάζεται κορώνες και φανφάρες αλλά την ουσία, που είναι "τραγουδώ τους στίχους", το νόημα τους, χωρίς θεατρινισμούς (άλλη παγίδα κι αυτή).

Cle Petridou είπε...

@Σερ Σπύρο, με τέτοια δήλωση, δεν μπορώ παρά να βάλω την - (παύλα)

Cle Petridou είπε...

@Μαριλένα, πρόσεξε τώρα:
Φαντάσου, να ήσουν με κάποιον που θα έβαζε για soundtrack της σχέσης σας την Βίσιη ας πούμε με τον Καρβέλα; Ή τον Πλούταρχο, που πολύ εκτιμώ για τις ικανότητες τους, για το λαρύγγι τους. Όμως φαντάζεσαι με τι τραγούδια θα επένδυες τα όνειρά σου;
Γι αυτό είσαι και θα είσαι πάντα με τον συγκεκριμένο άνδρα της ζωής σου. Δύσκολα αποχωριζόμαστε τους άντρες που ακούνε Αρλέτα…

BeeHappy είπε...

Ίσως το καλύτερό της.
Τυχερή η χθεσινή μέρα που "έπεσα" πάνω σου.
Πολύ καλή η δουλειά σου.
Αν σε ενδιαφέρει έχω ηχογραφημένες ζωντανές συναυλίες της Αρλέτας από το ράδιο σε πολύ καλή ποιότητα.

Cle Petridou είπε...

@beehappy: Να και μια ευτυχισμένη μελισσούλα, καλώς ήλθες.

Βεβαίως και μ ενδιαφέρει να τις έχω. Δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει μέσα από το Blog. Το e mail μου είναι clelia@cytanet.com.cy

Μήπως έχεις καθόλου και οπτικό υλικό; Βιντεο ή και συνεντεύξεις που θα μπορούσαμε να ανεβάσουμε στο youtube;

Σ ευχαριστώ

Cle Petridou είπε...

Ουπς, πάλι τό κανα το θαύμα μου...
Beehappy είσαι ΕΝΑΣ ορκισμένος της μελισικομίας και μ άρεσε το Blog σου. Σαν να μπήκα σε μελίσσι, κι απόλαυσα κι ένα Χατζή απ τα παλιά στα καινούργια.

Τα σέβη μου,
θα τα ξαναόύμε.

Μαριλένα είπε...

Αντιγράφω μέρος του δικού μου σχολίου (και απάντηση στο δικό σου) και στο μεταφέρω κι εδώ:

"αμμ γι' αυτό δεν είπα: δεν το κατάλαβα!
Απέκτησε ξανά την γνωστή του οικειότητα. Τέ-λει-α!!"

Μουσικά Προάστια είπε...

Συγχαρητήρια για το blog, μόλις το ανακαλύψαμε και φυσικά προστέθηκε στους συνδέσμους μας. Η Αρλέτα είναι μία από τις πιο αξιοπρεπείς και σεμνές παρουσίες στο ελληνικό τραγούδι. Και το blog σου διαπνέεται από την αισθητική του έργου της. Καλή συνέχεια.

Μουσικά Προάστια

Μουσικά Προάστια είπε...

Αφήσαμε το προηγούμενο μήνυμα αλλά με το προφίλ κλειστό, λίγο αγενές από μέρους μας. Τώρα πρέπει να έφτιαξε. Μπράβο για όλα τα τραγούδια που έχεις ανεβάσει, ειδικά αυτά των Νίκου Καββαδία-Λάκη Παπαδόπουλου, καταπληκτικό υλικό.

Μουσικά Προάστια

Ανώνυμος είπε...

Είναι και δικό μας αγαπημένο τραγούδι.Θυμάμαι το '97 στο Λυκαβηττό, να το τραγουδάει και όλο το θέατρο να ψιθυρίζει...μαγεία! Υπέροχα όλα, μα αυτό πολυαγαπημένο!

μαριάννα είπε...

Θα συμφωνήσω απόλυτα με την τελεία του Σπύρου και την παύλα σου! :)
Υπέροχο κομμάτι!

Cle Petridou είπε...

@μουσικά προάστια:Χάρηκα πολύ για την γνωριμία. Θα βρεις σχόλιο μου στο blog σου που ομολογώ, μπροστά σου εγώ είμαι απλά ερασιτέχνης. Εσύ έχεις την φλόγα του ερασιτέχνη και την αφοσιώση του επαγγελματία.
Τα σέβη μου.

Cle Petridou είπε...

@natassaki, χάρηκα που περνάς καλά εδώ στο μικρό μου blog.
Μ αυτό το τραγούδι έχουμε συνδέσει όλοι το πιο τρυφερό κομμάτι της ζωής μας.

Σ ευχαριστώ που περνάς από δω.

Cle Petridou είπε...

@Μαριάννα μου, είμουνα σίγουρη.
Είναι τραγούδι μαγικό όντως. Απ αυτά που θρονιάστηκαν με τέτοια ένεση στην ψυχή μας και μας κρατούν ισορροπίες.
Παρόλο που εγώ πιστεύω ότι δεν είναι το μόνο¨"καλύτερο" της τραγούδι... Έχει τόσα, μα τόσα πολλά. Θα τ ακούμε σιγά σιγά.
Γι αυτό είμαστε εδώ.

o είπε...

και εγώ το αγαπώ - όχι όμως όσο
"τα μικρά παιδιά"...

Cle Petridou είπε...

@en vain: Τα μικρά παιδιά είναι και για μένα ένα από τα αγαπημένα μου. Είναι το πρώτο τραγούδι που έγραψε, στίχους και μουσική και σε αντίθεση με τα ήσυχα βράδια, έχει μια διάχυτη και… μη εστιασμένη τρυφερότητα. Μια τρυφερότητα «universel» που νιώθεις για όλα τα μικρά παιδιά.
Με λίγα λόγια είναι ένα ποίημα.