Πέμπτη, Φεβρουαρίου 15, 2007

ΠΕΡΙΠΟΥ- ΑΡΛΕΤΑ - ο δίσκος




























ΠΕΡΙΠΟΥ - ΑΡΛΕΤΑ (Ο δίσκος)

1 ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

2 ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
3 WILLIAM GEORGE ALLUM
4 BLACK AND WHITE
5 ΩΡΑ ΣΕΛΗΝΗΣ
6 ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ
7 ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΡΥΟ
8 Η ΣΕΡΕΝΑΤΑ
9 ΑΔΕΙΟ ΚΥΜΑ
10 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
11 ΑΡΤΕΣΙΑΝΟ ΦΡΕΑΡ (ΦΑΡΟΥΚ)


Μουσική: Λάκης Ππαδόπουλος

στο "Τραγουδάκι" στ. μουσική: Αρλέτα

Στιχουργοί: Κυριακός Ντούμος, θάνος Φουργιώτης, Λάκης Παπαδόπουλος, Γιώργος Παπάς, Μαριανίνια Κριεζή, Νίκος Καββαδίας



Σημειώνει στο εσώφυλλο του δίσκου: «Τα τραγούδια αυτά τα πρωτάκουσα από μια ξεκούρδιστη κιθάρα χωρίς Λα κι από ένα ξεχαρβαλωμένο κασετόφωνο που για να παίξει χρειαζόταν μια οδοντογλυφίδα, αλλά η χαρά που μου έδωσαν ήταν απ’ την αρχή αρκετή για να μη με νοιάξει ο εμφανέστατος μποεμισμός του δημιουργού τους

Ένιωσα ότι ήταν τραγούδια της καρδιάς του που τα φύλαγε όπως κι εγώ κάποτε, παιδάκι, φύλαγα τα’ αγαπημένα μου σχέδια και τα ‘δειχνα μόνο σ’ αυτούς που έκρινα άξιους! Ηταν μια αρκετά επεισοδιακή συνεργασία! Εγώ μια κλασική της μπαλάντας και ο Λάκης ροκάς από τα γενοφάσκια του. Εγώ από πολλά χρόνια μέσα στα δικά μου, ο Λάκης στα δικά του. Ε! τα δικά μου και τα δικά του γίνανε δικά μας και ελπίζω δικά σας ή έστω περίπου». Πάντως ο δίσκος δεν οδηγήθηκε εύκολα στην τελική έκδοσή του.




Σερενάτα
Μουσική Λάκης Παπαδόπουλος
Στιχοι: Μαριαννίνα Κριεζη



Κάπως σαν αστείο είπαμε αντίο
πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο
πήρες τα σεντόνια, πήρα τη μπιγκόνια
κι απ' το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα


Έκανε παιδάκια δυο τιγρέ γατάκια

τα 'χει παρατήσει στης κουζίνας τα πλακάκια
Μοιάζουν τα καημένα παραζαλισμένα
κι έβγαλα το ένα Παναγιώτη σαν εσένα

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

ʼραγε πού να 'σαι άραγε θυμάσαι
που 'λεγες στη γάτα "Σερενάτα μη φοβάσαι
σ' όλη τη ζωή μου θα 'σαι το γατί μου
δε θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα την ψυχή μου"

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Μες στη σιφονιέρα έγινε μητέρα
άφησε τα δυο της τα γατάκια εδώ πέρα
κι έφυγε από μένα για να 'ρθει σε σένα
πες μου τι να κάνω τα 'χω πια κι εγώ χαμένα

Μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε άμα στην πάτησε κανένας καμικάζι

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Μάτια μου αντίο τέλειωσε τ' αστείο
πήγα το πρωί και ξαν' αγόρασα ψυγείο
πάρε άλλα πιάτα βρες μιαν άλλη γάτα
όμως να θυμάσαι πού και πού την Σερενάτα

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε χάσαμε τη γάτα



Aυτή η γατούλα, η Σερενάτα -αυτή κι αν είναι «πάσης Ελλάδος»- με τα τόσα δεινά και τα δυο γατάκια που παράτησε στης κουζίνας τα πλακάκια, μπήκε και φώλιασε στην καρδιά μας και είτε μας αρέσουν οι γάτες είτε όχι, ρονρονίζει σαν τρελή κάθε φορά που την χαϊδεύουμε.




Αρτεσιανό μου φρέαρ




Μες το κανάλι του Σουέζ
εκεί να ρίξεις της καρδιάς σου τους σεφντάδες
Δευτέρες Τρίτες και Παρασκευές

κάθε που πιάνει ντόκο

κάθε που πιάνει ντόκο στους αραμπάδες



φιδίσια σώματα φελλάχες στρουμπουλές

φρούτα εξωτικά και α να να να νάδες

πάρε σήμα εμένανε και δες

πως ξέχασα για πάντα

πως ξέχασα για πάντα τις κυκλαδες



Αρτεσιανό μου φρέαρ

της καρδιάς μου το έαρ



Στης Αλεξάνδρειας τις τροπικές ακτές

στα σπίτια τα μικρά με τις περικοκλάδες

κάτι ήξερε και ο Φαρούκ που λες

που πέθανε διακόσιες δυο

που πέθανε διακόσιες δυο οκάδες



Αρτεσιανό μου φρέαρ

της καρδιάς μου το έαρ




ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Μουσική Λάκης Παπαδόπουλος
Στιχοι: Κυριάκος Ντούμος




Όλη τη μέρα σε θυμάμαι στο γραφείο

μέσα στα γράμματα και μες τους αριθμούς

εσύ δεν χάνεσαι μαζί με τους καπνούς

μέσα στη ζέστη ξενυχτάς και μες το κρύο



Κάθε πρωί με τον καφέ πίνω την πίκρα μου
με το τσιγάρο μου ανάβω τη φωτιά σου
κάποιος περνάει από την πόρτα με το βήμα σου
και στα χαρτιά μου κάποιος γράφει τα όνομα σου

Όλη τη μέρα σε θυμάμαι στο γραφείο
μέσα στα γέλια τους θυμούς και τις φωνές
είσαι ο θόρυβος από τις μηχανές
είσαι το λάθος που δεν κλείνει το ταμείο

Κάθε πρωί με τον καφέ πίνω την πίκρα μου
με το τσιγάρο μου ανάβω τη φωτιά σου
κάποιος περνάει από την πόρτα με το βήμα σου
και στα χαρτιά μου κάποιος γράφει τα όνομα σου





Πλατεία Αμερικής

Μουσική Λάκης Παπαδόπουλος
Στιχοι: Μαριαννίνα Κριεζη


Ήταν ένα κουταβάκι
ένα αδέσποτο σκυλάκι
μια Δευτέρα στην πλατεία Αμερικής
που δεν το υιοθέτησε κανείς

Ήταν μια μικρή αγάπη
φοβισμένη ντελικάτη
που την άγγιξες μονάχα ένα λεπτό
και την προσπέρασα κι εγώ

Αν δεν ήταν λάθος μέρα
αν δεν ήτανε Δευτέρα
αν δεν ήτανε η πλατεία Αμερικής
μπορεί και ν αγαπιόμασταν εμείς

Κι αν δεν σ έπιανε φανάρι
να γινόμασταν ζευγάρι
και να κάναμε πολλά-πολλά παιδιά
μα δεν έχει σημασία τώρα πια

Τώρα πάλι είμαστε μόνοι
όμως μη ζητάς συγνώμη
δεν αξίζει ούτε να το συζητάς
ήταν κάτι που δεν έκανε για μας

Ήταν ένα κουταβάκι
ένα αδέσποτο σκυλάκι
μια Δευτέρα στην πλατεία Αμερικής
που δεν το υιοθέτησε κανείς



Έρχεται κρύο
Μουσική Λάκης Παπαδόπουλος
Στιχοι: Κυριάκος Ντούμος




Κι απόμεινα παιχνίδι σ' ένα πάρκο
που πια κανείς δε θέλει να το δει.
Κι αν κάθομαι ακόμα και σου γράφω,
είναι γιατί σε πόνεσα πολύ.

Κι απόμεινα μονάχη σ' ένα τρένο
που βγήκε κάποια νύχτα απ' τη γραμμή
Κι αν κάθομαι ακόμα κι επιμένω,
είναι γιατί σ' αγάπησα πολύ.

Κοίτα να ντύνεσαι καλά
κι έρχεται κρύο.
Ξέρεις, δεν είπα πουθενά
για μας τους δύο.  



William George Allum

στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος







Εγνώρισα κάποια φορά σ' ένα καράβι ξένο

έναν πολύ παράξενο Εγγλέζο θερμαστή

όπου δε μίλαγε ποτέ κι ούτε ποτέ είχε φίλους

και μόνο πάντα εκάπνιζε μια πίπα σκαλιστή

Όλοι έλεγαν μια θλιβερή πως είχεν ιστορία
κι όσοι είχανε στο στόκολο με δαύτον εργαστεί
έλεγαν ότι κάποτες απ το λαιμό ως τα νύχια
είχε σε κάποιο μακρινό τόπο στιγματιστεί

Είχε στα μπράτσα του σταυρούς σπαθιά ζωγραφισμένα
μια μπαλαρίνα στην κοιλιά που εχόρευε γυμνή
κι απα στο μέρος της καρδιάς στιγματισμένην είχε
με στίγματα ανεξάλειπτα μιαν άγρια καλονή


Έλεγαν ότι τη γυναίκα αυτή είχε αγαπήσει

μ άγριαν αγάπη ακράτητη βαθειά κι αληθινή

κι αυτή πως τον απάτησε με κάποιο ναύτη αράπη

γιατί ήτανε μια αναίσθητη γυναίκα και κοινή



Τότε προσπάθησεν αυτός να διώξει από το νου του
την ξωτική που αγάπησε τόσο βαθειά ομορφιά
κι από κοντά του εξάλειψε ότι δικό της είχε
έμεινε όμως στης καρδιάς τη θέση η ζωγραφιά

Πολλές φορές στα σκοτεινά τον είδανε τα βράδια
με βότανα το στήθος του να τρίβει, οι θερμαστές
του κάκου γνώριζεν αυτός, καθώς το ξέρουμε όλοι
ότι του Αννάμ τα στίγματα δεν βγαίνουνε ποτές

Κάποια βραδιά όπως περνούσαμε από το bay of Bisky
μ’ ένα μικρό τον βρήκανε στα στήθια του σπαθί
ο πλοίαρχος είπε θέλησε το στίγμα του να σβήσει
και διάταξε τη θάλασσα την κρύα να ριχτεί
.

Σαν τους παλιούς τροβαδούρους που γυρνάγανε από τόπο σε τόπο, με μια θλιβερή να διηγηθούν ιστορία. Μιαν ιστορία τόσο θλιμμένη, τόσο που τη νιώθεις σαν ένα μικρό στα στήθια σου σπαθί.

Η «διήγηση» της Αρλέτας είναι τόσο ακριβή και ακριβής. Κάθε λέξη, κάθε συναίσθημα χρωματίζονται ανεξίτηλα από τη φωνή της που άλλοτε κυματιστή σαν το κύμα του Ειρηνικού κι άλλοτε σαν αέρας καυτός του Ινδικού ταξιδεύει στις πέντε θάλασσες του Νίκου Καββαδία.



black and white-καββαδιας-αρλετα




               
Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα

Του Άλμπορ το φανάρι πότε θα φανεί;
Οι μαθήτριες σχολάσανε του ωδείου.
Φωτεινές ρεκλάμες της οδού Σταδίου.
Γέφυρα βρεγμένη σκοτεινή.

Μάτι ταραγμένο μάταια σε κρατώ
στον καιρόν απάνω του Σιρόκου.
Δούλευε το φτυάρι, μαύρε του Μαρόκου
που μασάς βοτάνια για τον πυρετό.

Φεμινά!... Χορός των κεφαλών.
Κ’ οι Ναγκό χορεύουν στην Ασία.
Σε πειράζει μου `πες η υγρασία
κι η παλιά σου αρρώστια της Τουλών.

Τζίντζερ, που κοιτάς με το γυαλί,
το φανάρι του Άλμπορ δεν εφάνη.
Βλέπω στο Λονδίνο εγώ τη Fanny
στο κρεβάτι σου άλλον να φιλεί.

Κρέας αλατισμένο του κουτιού.
Μύωπα καπετάνιο μου και γέρο,
ένα μαγικό σκονάκι ξέρω
τέλειο για την κόρη του ματιού.

Άναψε στη γέφυρα το φως.
Μέσα μου μιλεί ένας παπαγάλος
γέρος στραβομύτης και μεγάλος
μα γιομάτος πείρα και σοφός.

Μέσα μου βαθιές αναπνοές.
Του Κολόμβου ξύπνησαν οι ναύτες.
Όλες τις ρουκέτες τώρα καφ’ τες
και Marconi στείλε το S.O.S.




Τραγουδακι

στιχοι/Μουσική Αρλέτα








Ωρα Σελήνης




Τα χέρια σου δεμένα
στα καλώδια των νεύρων
σφίγγουν απόψε το ποτήρι σου
πονάς
Μέσα από κρύσταλλα
κοιτάς τους διπλανούς σου
μέσα από κρύσταλλα κοιτάς
και με κοιτάς


Κόκκινη λάμψη στων ματιών σου τα σκοτάδια
φωνή βραχνή που πάει να βγει και δε μπορεί
θες να μου πεις ψάχνεις να βρεις να μου μιλήσεις
δύσκολο θέμα και πιο δύσκολοι καιροί

Τι να σου πω αυτή την ώρα που σωπαίνεις
απαγορεύονται τα λόγια κι οι καημοί
ώρα σελήνης κάπου μέσα σου πεθαίνεις
κι οι πινακίδες γράφουν στοπ όχι και
 μη


Δεν υπάρχουν σχόλια: