Τετάρτη, Μαΐου 23, 2007

Τα καπνισμένα τραγούδια του Σπύρου Σεραφείμ - Μέρος Ά

υχτερινές, πολύ χαμηλές πτήσεις
του Σπύρου Σεραφείμ,
με εισιτήριο την επιθυμία για άλλους κόσμους, άλλους χρόνους, άλλη ζωή.
Και ένα κερδισμένο στοίχημα…

( και ένα τσιγάρο να καίει (λέμε τώρα εμείς)


ΠΡΟΣΟΧΗ !
Το ποστ αυτό είναι αυστηρώς ακατάλληλο για τους μη καπνιστές, τους αντικαπνιστές αλλά κυρίως για τους πρώην καπνιστές που ακόμη το παλεύουν…
Το ποστ αυτό πιθανόν να τους προκαλέσει σοβαρή διαταραχή με ενδεχομένως τον κίνδυνο να υποτροπιάσουν.
Θα πρέπει επίσης να πω ότι λόγω των υπερβολικών τσιγάρων που έχει καπνίσει στα κείμενα του ο αγαπητός Σπύρος, αναγκαζόμαστε να τν εκθέσουμε σε δύο μέρη και αυτό είναι το


Α ΜΕΡΟΣ

Τα γραφτά του Σπύρου, και μιλώ για τα πιο προσωπικά του με τα οποία διανθίζει πότε πότε τις χαμηλές του πτήσεις, εκτός από την υπέροχα ανδρική γραφή που έχουν, κρύβουν και μια τάση ενδοσκόπησης, πάντα σχεδόν με τη βοήθεια μιας σπορ αυτοκινητάδας που δεν διστάζει να πατήσει τέρμα το γκάζι (του αρέσει γενικώς να ζει επικίνδυνα) και φυσικά ενός τσιγάρου.
Και κάθε φορά τα καταφέρνει να το ανάψει διαφορετικά! Δεν είναι θέμα τόπου, χρόνου ή γραφής. Είναι η αίσθηση που αφήνει…


Ωραία… τώρα που ξεκαθαρίσαμε τις προθέσεις μας, ας γεμίσει η ατμόσφαιρα με καπνούς και τσιγάρα και θα παραδώσουμε τη σκυτάλη στον φίλο συνblogger με τον οποίο μοιραζόμαστε ένα πάθος, που με ένα «λ» γίνεται λάθος αλλά εμάς σκασίλα μας..


Τα τσιγάρα Ορφέας Περίδης
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)


τα τσιγάρα αναβοσβήνω
κάνω το πικρό γλυκό
κι ο καπνός που πάει επάνω
φτιάχνει ένα μηδενικό

φίλοι με ρωτούν τι κάνω
πώς τα πάω πώς περνώ
κι εγώ ανάβω ένα τσιγάρο
και δεν ξέρω τι να πω

το ταβάνι θα τρυπήσω
με το νου μου έξω θα βγω
μα ποιος μου ‘βαλε στο χέρι
το τσιγάρο που κρατώ

Αχ ψυχή μου φαντασμένη
και κορμί μου μοναχό
αν εγώ δεν σας παντρέψω
σαν τσιγάρο να καώ


Να το λένε τα μάτια σου…
Περπατάω στον ίδιο δρόμο που ξέρω καλά, κατεβαίνω τα σκαλιά και ξαπλώνω στην άμμο. Mετά από λίγες ώρες εδώ, χάνεσαι. Σαν να βλέπεις συνθετικές εικόνες από κομπιούτερ, που παριστάνουν τον κόσμο πριν από τον πολιτισμό, που κεντάνε τις πόλεις του «Yδάτινου Kόσμου» του Kέβιν Kόστνερ, βυθισμένες στη θάλασσα.
Δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια μου, για να μη χάσω τις εικόνες, βγαίνω στην αποβάθρα μπροστά, κάθομαι στα σκαλιά, αξύριστος, κουρασμένος, με ένα τσιγάρο στο στόμα.

Τσιγάρο ατέλειωτο
Μάλαμας
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)


βαρύ η μοναξιά μου
μοιάζει γυναίκα
κουρασμένη απ το δρόμο
ρίχνει το γέλιο της
και κάθεται κοντά μου
κερνά τα επόμενα
και με κτυπά στον ώμο

Έχω κάνει μπάνιο, τα μάτια μου βαραίνουν πια, ενώ το body milk προσπαθεί να επιτεθεί στο δέρμα μου που είναι κατακόκκινο, κάηκα, γιατρέ μου. Κλείνω τα φώτα, είμαι σπίτι, είναι Άνοιξη-Καλοκαίρι του 2007, ανοίγω την μπαλκονόπορτα και κάθομαι στο μπαλκόνι για ένα τσιγάρο στο σκοτάδι.

Απόψε θέλω να πιω Αλεξίου
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Απόψε θέλω να πιω
τίποτα μετά να μη θυμάμαι
μέσα στον καπνό να παγιδευτώ
συνέπειες να μη φοβάμαι

Απόψε θέλω να πιω
θέλω να ξεφύγω από τα όρια μου
μέσα στον καπνό να εξομολογηθώ
για τα χαμένα όνειρα μου

θ ανάβω με τσιγάρα
θα σβήνω με ποτά
τώρα που πήρα τη λαχτάρα
στάχτη να γίνουν όλα πια

Απόψε θέλω να πιω
όλους και όλα να τα διαγράψω
μέσα στον καπνό να εξαφανιστώ
πίσω να μην κοιτάξω


Η καύτρα λέει αλήθειες στο σκοτάδι, το σκοτάδι ξέρει από αλήθειες, έχει μάθει πολλές ιστορίες, αυτή η μικρή φλογίτσα του τσιγάρου φαίνεται από πολύ μακριά, αυτή η αλήθεια των δαχτυλιδιών του καπνού ανάκατη με αναμνήσεις θα ταξιδέψει κι απόψε πολύ μακριά. Θα πάρει ανάσες από το χθες και θα τις οδηγήσει στο μέλλον, με τη μετάβαση που μόνο η νικοτίνη γνωρίζει.

Nicotine
(δεξί κλικ και ανοίξτε νέο παράθυρο)

Paroles et musique : Serge Gainsbourg

Il est parti chercher des cigarettes
En fait
Il est parti
Il est parti chercher des cigarettes
D’puis sept
Heures et demie
Mais comment ai-je pu être aussi bête
Il m’ jette
C’est bien fini

Il est parti chercher des cigarettes
En fait
Il est parti
À moins peut-être qu’une camionnette
Tout net
Me l’ait occis
C’ qui tendrait à prouver qu’ les cigarettes
Vous mettent
À l’agonie

Il est parti chercher des cigarettes
En fait
Il est parti
Il est parti chercher des cigarettes
D’puis sept
Heures et demie
Pour moi désormais finie la fumette
Plus d’ cette
Saloperie




Και, ποιος ξέρει; Μπορεί σε κάποιο άλλο μπαλκόνι, μέσα στο σκοτάδι, ένα άλλο τσιγάρο να καίει και τα χείλια που ρουφάνε το φίλτρο να σφίγγονται γιατί θα θυμούνται τα παλιά.
Εκείνη την εποχή που ήσασταν μαζί. Και ήταν Άνοιξη-Καλοκαίρι.
Βγες στο μπαλκόνι να δεις
το φεγγάρι που φέγγει την πόλη
και θυμήσου δικές μας στιγμές
δες στα μάτια μου μπογιές
που χρωματίζουν θάλασσες

Βγες στο μπαλκόνι να δεις. Είναι Άνοιξη-Καλοκαίρι…
Βγες στο μπαλκόνι και θυμήσου… Θυμάσαι;

Το τσιγάρο Κοτσιρας
στ.Ε. Ζιώγα, μους. Ε. Ρεμπούτσικα)
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Χάραξε και δε νυστάζω
σκέφτομαι τι μου ‘πες χθες
άσε με να σε κοιτάζω
κι άμα ξημερώσει ό τι θες

Γύρισε να σ αγγαλιάσω
τώρα ξέρω πως δε φταις
άσε με να σε χορτάσω
κι άμα βγει ο ήλιος ό τι θες

Στο τσιγάρο που κρατώ
στον ένα μου θεό
να μη δώσει να ξημερωθώ
στο κορμί αυτό τα αγγελικό



κι ο straight six της «μπέμπας» που πιλοτάρω ουρλιάζει σα διάολος που είδε μπροστά του έναν άγγελο και, πατώντας βαθιά το γκάζι, βρίσκομαι στο δρόμο με το πλάι. Σε ένα αυτοκίνητο στη δίπλα λωρίδα ένας τύπος, εκστασιασμένος, ουρλιάζει «λιώσ’ το, φίλε, σβούρα το!», κάνω ανάποδο, το ισιώνω και φεύγω, θα πρέπει να αρχίσω να κόβω εισιτήριο, σκέφτομαι και γελάω.
Ανάβω τσιγάρο, ο καπνός μπερδεύεται με την οσμή του βαυαρικού δέρματος και ψάχνω το τασάκι. Πού είναι; Α, να το. Αυτό είναι δείγμα από τασάκι, για να καπνίζει ο… τοσοδούλης!

Η γόπα
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Γιατί μ’ αφήνεις και αλλού ζητάς να πας
του χωρισμού πώς την απόφαση να πάρω
τι σου ‘χω κάνει τώρα και δε μ αγαπάς
και με πετάς σαν να μια γόπα από τσιγάρο


Πετάω τα χαρτάκια και τα τηλέφωνα, είναι άνοιξη, ο ήλιος τα τοποθετεί όλα στις σωστές, μικρές τους διαστάσεις, τίποτε απ’ όλα αυτά τα χαρτάκια δεν αξίζει μεγάλης προσοχής. «Σπυράκο», σκέφτομαι, «πέτα τις μπίζνες καρντς που σου έδωσαν, άσε τους “winners” στην αναζήτηση της υπεροχής, οι πραγματικοί νικητές της ζωής είναι νέοι, χαζεύουν εδώ μπροστά σου στις βιτρίνες».

Τσιγάρο λαϊκό
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Είμαι τσιγάρο λαϊκό
κι εσύ γουστάρεις Άσσο
μα πριν ανάψεις τη φωτιά
να πας έπρεπε πάσο

Όταν χαρμάνης ήσουνα
αχ με πάθος με ρουφούσες
σ εμένα βρήκες μού ‘λεγες
τη μάρκα που ζητούσες

κι αν σου είμαι γόπα άχρηστη
μην πας να με πατήσεις
μην έρθεις στα χαρμάνια σου
πάλι και με ζητήσεις

Είμαι και πάλι στο δρόμο, είναι βράδυ, το δέρμα του καθίσματος χαϊδεύεται με το πουκάμισό μου, η μηχανή του αυτοκινήτου βαριανασαίνει από τα απότομα κατεβάσματα στις ταχύτητες. Aντί να στρίψω προς το κέντρο, συνεχίζω τη Συγγρού, που αυτή την ώρα δεν έχει πολλή κίνηση, δυναμώνω τον ήχο, στα ηχεία ακούγονται οι Concrete Blonde και το Mexican Moon, η ζώνη ασφαλείας σφίγγει το κορμί μου και αρχίζω σιγά- σιγά να φεύγω, να πετάω μακριά από τα ναυάγια, τα ομόλογα, τους Τσιτουρίδηδες, το χειμώνα, την πόλη, κατευθύνομαι προς τη θάλασσα και την άνοιξη.


Ο πυρετός
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Μια ασπιρίνη και καφές
κι ύστερα δυο τσιγάρα
απόψε πάνε οι ψυχές
στην ανηφόρα τρίζοντας
σαν σκουριασμένα κάρα

Αχ να περάσει ο πυρετός
να ‘ρθουνε και δυο φίλοι
κι αυτό που λένε εαυτός
απ το βυθό του ποτηριού να βγει
να βγει πάνω στα χείλη

Κινδυνεύει η καρδιά μας
από φίλους και εχθρούς
πάλι ψάχνεις για τοξότες
πάλι ψάχνω για σκορπιούς
πάλι ψάχνω για σκορπιούς

Δεν έχω όρεξη να πάω ακόμη για ύπνο, βγαίνω στη βεράντα με μπουφάν για ποτό, τσιγάρο και σκέψεις. Το μυαλό φεύγει, δεν θέλει πολύ.

Τι σου κανα και πίνεις
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Τι σου ‘καναν και πίνεις
τσιγάρο στο τσιγάρο
κι ιν τα πικρά σου μάτια
στο πάτωμα καρφιά

Πες μου για δε μ αφήνεις
με δυο φιλιά να πάρω
απ’ τα θολά σου μάτια
τη μαύρη συννεφιά

Οι πόνοι που σε σφάζουν
πόνοι διπλοί για μένα
σταλάζουν στην καρδιά μου
τα δάκρυα που κλαις

Να ‘ξερες πως σπαράζουν
τα μέσα μου για σένα
που στέκεσαι μακριά μου
και λόγο δε μου λες

Kάθε βράδυ, λίγο μακριά από τα φώτα και τις επιγραφές, στις άκρες του όποιου λιμανιού, σ' ένα παγκάκι, βλέπω απέναντι το έργο. Στην πραγματικότητα βλέπω το έργο προσεχώς. Δικό μου έργο. Φτιάχνω ιστορίες και διαλόγους που μπορεί και να μη γίνουν ποτέ στην πραγματικότητα. Και σκέφτομαι πάρα πολύ. Πώς ήταν η μέρα μου, σε ποιον μίλησα καλά, ποιον αδίκησα, τους φίλους που χάθηκαν νωρίς, τις στιγμές που χάθηκαν «χωρίς». Και κάνω ομοιοκαταληξίες, σαν αυτή που έκανα μόλις.
Γελάω με την πάρτη μου κι ανάβω ένα τσιγάρο.

Κουτσή κιθάρα
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Τέσσερα πόδια δυνατά
και μια κουτσή κιθάρα
ναχαμε τώρα δυο τσιγάρα
και δύο για μετά

Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός


Για να περάσουν οι άλλοι καλά μαζί σου, πρέπει να περνάς πρώτα καλά εσύ με σένα, να αυτοσαρκάζεσαι, να σε δουλεύεις, να σε κοροϊδεύεις, να σε ρωτάς πράγματα αμείλικτα
Αυτά σκέφτομαι και η ρουφηξιά από το τσιγάρο φτάνει πολύ βαθιά μέσα μου. Σαν εξαγνισμός. Ασχέτως αν πρέπει να το κόψω. Πρέπει; Από πότε άρχισα να ασχολούμαι με τα πρέπει που, τελικά, μπορεί και να μην πρέπει;


Γιατί δουλεύουμε; Γελάω μόνος μου, την ξέρω την απάντηση. Ανάβω τσιγάρο και ξεφυλλίζω ένα περιοδικό που υπάρχει πάνω στο γραφείο μου με σελεμπριτιλίκια και γκλαμουριές και συνεχίζω να γελάω μόνος μου.

Καλημέρα
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)


Μόλις ξυπνήσω το πρωί
τα βλέπω όλα μαύρα
θέλω μια κούπα με καφέ
και τέσσερα τσιγάρα

Τι νοημα έχουν όλα αυτά
τι τρέχω να προλάβω
πάρασε η μισή ζωή
δίχως να` καταλάβω

Τασάκι κι αποτσίγαρα
φλιτζάνι κατακάθι
όλα μαζί στον τενεκέ
κι απάνω το καπάκι

μα φτάνω στην εξώπορτα
κοιτάζω στον καθρέφτη
κι αντί να ρίξω μια μπουινά
χαμογελώ στον ψεύτη

(Νίκος Παπάζογλου)

11 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Πω πω, υπέροχο το αφιέρωμα..
Κι έχει κι έναν καιρό έξω, που είναι ό,τι χρειάζεται γι' αυτά τα διαβάσματα - ακούσματα.

Με τη σειρά μου να σας αφιερώσω το

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα
στα μπαρ της μοναξιάς στάλα με στάλα
ένα παλιό τραγούδι σιγοκλαίει
πόσο δεν χόρτασαν τα χείλη σου να λέει

Τι κι αν δεν είναι ο κόσμος ότι ονειρεύτηκες
τι κι αν σε ντύνει πάντα με ελπίδες ψεύτικες
η νύχτα απόψε μοιάζει να είναι φίλη σου
κόκκινο το φεγγάρι βάλτο στα χείλη σου..

Και για τους δυο σας.:)

Cle Petridou είπε...

Μαριλένα καλή μου,
είμαστε ακόμα υπό καρασκευήν
Κάνε refresh για να δεις και τις εικονίτσες...
Σ ευχαριστώ που είσαι εκεί...

Cle Petridou είπε...

Πιο είναι το τραγούδι που έγραψες τους στίχους;
Θέλω να ξέρω επειγόντως...

Μαριλένα είπε...

Ορίστε

http://kithara.vu/ss.php?id=MTY1NDEzMzI2&i=51

:)

Μαριλένα είπε...

Στο ανέβασα:

http://s11.quicksharing.com/v/7905965/_,_.mp3.html

Cle Petridou είπε...

Είχα πρόβλημα γμτ με το publishing δεν έπαιρνε τα video.
Θα ξαναδοκιμάσω αύριο

A.F.Marx είπε...

Καλημέρα...
Υπήρξα καπνιστής για πολλά χρόνια και όντας άκαπνος εδώ και 3,5 χρόνια, δεν μπορώ να μείνω ασυγκίνητος από την μαγεία που κρύβεται πίσω από τους καπνούς ενός τσιγάρου, στην μουσική, στον κινηματογράφο και γενικότερα στην Τέχνη.
Το 2003 η Lyra, είχε κυκλοφορήσει ένα διπλο cd σχετικά με το θέμα που διαπραγματεύεται ο Σπύρος.
Ο τίτλος είναι "Ένα τσιγάρο δρόμος"
Δείτε το οπισθόφυλλο
και το εξώφυλλο

Cle Petridou είπε...

Μαρξουλίνο, ενημερωμένο σε βρίσκω.
Είδες τι παθαίνω η γυναίακα όταν κόβψ τις βόλτες στα δισκάδικα...
Θα το ψάξω γιατί έχει τραγούδια που δεν έχει η δισκοθήκη μου...
Ευχαριστώ και...
συλλυπητήρια για την Liverpool (η Mílan δεν κέρδισε χθες;)

A.F.Marx είπε...

Aν νοιώθεις πειρατίνα και το θέλεις σε μορφή Mp3, υπάρχει ήδη σε κάποια σελίδα... Αν θέλεις βάζω το url για να το κατεβάσεις...

Cle Petridou είπε...

Ναι ρε μαρξουλίνο δώσε μου τον τρόπο.
Αν και δεν καταλαβαίνω γιατί θα είμαι λιγότερο πειρατίνα με τα mp3

A.F.Marx είπε...

To αντίθετο εννοώ...
Πειρατίνα θα αισθανθείς με τα mp3...
Σαλπάρουμε...
Βουαλά :
CD 1
και CD 2
Καλό download