Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007

Επίλογος με "Τσιφτετέλι ξυδάτο"

.









Τσιφτετέλι ξυδάτο


 
Τελειώνει φίλε η εκδρομή
κι αρχίζει το ταξίδι
ρίξε στον έρωτα φωτιά
και ση σαλάτα ξύδι

κι αν σε πληγώνει τα όνειρο
που τρέχει και δεν πιάνεται
ρίξε την πίκρα στο γιαλό
φέρε κι ένα κρασί καλό
και βερεσέ μην κάνετε
γιατί ο κακός δεν χάνεται

Θα σ αγαπήσουνε πολλοί
πολλοί θα σε μισήσουν
Σου δίνω μόνο μιαν ευχή
να μην αδιαφορήσουν

κι αν σε πληγώνει τα όνειρο
που τρέχει και δεν πιάνεται
ρίξε την πίκρα στο γιαλό
φέρε κι ένα κρασί καλό
και βερεσέ μην κάνετε
γιατί ο κακός δεν χάνεται

Κράτησε συ την πρόσθεση
και δωσ’ μου την αφαίρεση
κράτησε τον κανόνα εσύ
και δως’ μου την εξαίρεση

κι αν σε πληγώνει τα όνειρο
που τρέχει και δεν πιάνεται
ρίξε την πίκρα στο γιαλό
φέρε κι ένα κρασί καλό
και βερεσέ μην κάνετε
γιατί ο κακός δεν χάνεται




Το Blog αυτό έκλεισε ένα χρόνο ζωής και μαζί σας και μόνο του.
Για λόγους προσωπικούς δικούς μου και μόνο ήρθε δυστυχώ ς η στιγμή που… λίγο φοβόμουν ειν αλήθεια, να απέχω από την μαγική αυτή περιπέτεια. Ας πούμε πως μου είναι αδύνατο να συνεχίσω.

Δεν ξέρω για πόσο δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον, έτσι κι αλλιώς, ο μέλλοντας χρόνος απουσιάζει από το ημερολόγιο μου. Ίσως πιο μετά, δεν ξέρω....

Σας λέω γεια χαρά μ ένα «τσιφτετέλι ξυδάτο» από το δίσκο της Αρλέτας «Έμπορος ονείρων», το οποίο προλογίζει η ίδια με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Σαρκαστική μα κυρίως αυτοσαρκαστική μας μπάζει στο κλίμα του τραγουδιού αυτού, που έχει μια ιδιαιτερότητα που το κάνει… συλλεκτικό. Το τραγούδι είναι, όπως λέει η ίδια, «νεογέννητο» και το ερμηνεύει μια κι έξω με την κιθάρα της!
Το Blog θα παραμείνει ως έχει και απ’ ότι κατάλαβα από τις επισκέψεις, λειτουργεί λίγο σαν βάση δεδομένων για τα τραγούδια της Αρλέτας και πολύ το χαίρομαι. Οι κάποιες παρεμβάσεις που πιθανόν να κάνω θα περιορίζονται σε αυτό το επίπεδο.


Σε όλους εσάς τους φίλους και το εννοώ, εύχομαι καλή τύχη όπου και να ’στε, ότι κι αν κάνετε και σας χαιρετώ μ ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο ευχαριστώ για όλά τα όμορφα που ζήσαμε μαζί και κυρίως για τα όμορφα σχόλια σας που μου έδωσαν φτερά
.


Κι αρχίζω από τον Μαρξουλίνο άλλως A.F.Marx (αυτός ξέρει γιατί), την καλή μου τη ghteytria, την αδιόρθωτη δασκάλα που μςε την ενθάρρυνσή της στρώθηκα στη δουλειά, τη Μαριλένα -Ραφάκι- Magic Girl Eleni και τον Χρόνη για την όμορφη παρουσία τους, τον αγαπημένο αμμος με την ευχή να συνεχίσει να γράφει τόσο όμορφα, την quartier libre για τη διακριτική πάντα παρουσία της, Τον Σερ Σπύρος Σεραφείμ για τα υσιγάρα που κάναμε μαζί κι ένα ευχαριστώ που ήταν πάντα παρών, την ξεχωριστή en vain encre , τον νεαρό φίλο habilis για την ορμή του, τον αγαπημένο Μελισσοκόμο Bee happy και τις υπέροχες μελισσούλες του, το νατασσάκι το πάντα γλυκό, την Ρενατένια Ρενάτα –που αγαπά τον Ξυδάκη, τον Σπύρο Αντύπα παρόλο που χαθήκαμε τελευταία, τον enteka για τα σύντομα μεν περιεκτικά δε σχόλιά του, τον Ηρακλή των Μουσικά Προάστια για τον επαγγελματισμό του, και να με συγχωρήσετε αν ξέχασα κάποιους από τους τακτικούς επισκέπτες…

Καλή τύχη σε όλους

κι αν κάποιο βρεθείτε Κύπρο καμιά φορά, ποτέ δεν ξέρετε τι γίνεται, αφήνω το μέιλ μου και θα χαρώ πολύ να σας γνωρίσω κι από κοντά.

clelia@cytanet.com.cy
Επίλογος
(δεηί κλικ και νέο παράθυρο)


*

16 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

"Τελειώνει φίλε η εκδρομή
κι αρχίζει το ταξίδι.."

ένα σύντομο διάλειμμα πιστεύω πως θα 'ναι αυτό.

Να ξεκουραστείς, να γυρίσεις από το ταξίδι σου και να τα ξαναπούμε.


Ενα χρόνο μας συντρόφεψες με εξαιρετικά τραγούδια, με ζεστές κουβέντες, με τη διακριτική σου παρουσία.

Να είσαι καλά, να περνάς όμορφα και να τα πούμε γρήγορα ξανά.


Θα μας λείψεις

xxxxxx

Cinderelen είπε...

Κλέλια μου, θα μου λείψεις πολυυυυυ καλή μου :) Πάντα χαιρόμουν που μου έκανε comments και εύχομαι να περνάς καλά και να είσαι πάντα χαρούμενη...

Φιλάκια πολλά και να είσαι πάντα καλά :)

Byes ^^

Cinderelen είπε...

Πέρνα μια βολτίτσα από το blog :)

μαριάννα είπε...

Σιγά που θα σε χαιρετήσω... Πάρε μια ανάσα, γιατί έκανες πολύ φιλόδοξες και κοπιαστικές παρουσιάσεις, αληθινή προσφορά σε όλους μας και κυρίως στο δίκτυο και ξαναγυρνάς εν ανάγκη με νέο μπλογκ.
Δεν είναι τίποτα. Όλοι το περνούν. Έρχεται ξέρεις κάποια στιγμή η ώρα του απολογισμού και λες και γιατί όλα αυτά; Καταναλώνω τόσο κόπο και χρόνο για να κάνω τι; Νιώθεις τα ποστ αγαπημένες σου δημιουργίες και αισθάνεσαι ότι ουσιαστικά δεν αφορούν παρά δέκα φιλαράκια. Κι όμως... δεν είναι έτσι. Η ωφέλεια δεν είναι στην «κίνηση» ή στην πληθώρα των σχολίων. Είναι ότι δουλεύοντας σε ένα μπλογκ δημιουργείς. Και πρωτίστως το κάνεις για σένα. Και για τους λίγους που το λαμβάνουν. Εμείς οι ίδιοι ωφελούμαστε απ' αυτό. Μάθαμε τόσα πράγματα από τα ποστ σου. Και πιστεύω ότι κι εσύ η ίδια φρεσκάρισες τις γνώσεις σου και τις εμπλούτισες παρουσιάζοντας όλη αυτή την ομορφιά...
Θα τα πούμε και ιδιωτικά...

Φιλάκια πολλά και χαλάρωσε για... λίγο ε; ;)

BeeHappy είπε...

Να στείλω ένα βαζάκι μέλι να "στανιάρεις"?
Αυτό που σε "έριξε" είναι μικρό και ασήμαντο μπροστά στον ψυχικό σου πλούτο. Εντάξει, τα γενέθλια είναι πάντα μια δύσκολη στιγμή.
Δε λέω γειά, θα τα ξαναπούμε.

A.F.Marx είπε...

Κλέλια
το blog σου ήταν μια "αγαπημένη συνήθεια"...Ήξερα ότι περνώντας απ΄εδώ, κάτι όμορφο θα διαβάσω και θα ακούσω.
Εύχομαι να είσαι δυνατή και γερή, και όταν νιώσεις ότι όλο αυτό το πράγμα σου λείπει και σένα, να ξαναγυρίσεις πάλι στην μπλογκογειτονιά μας.
Φιλιά

νατασσΆκι είπε...

Να κάνεις ότι εσύ νιώθεις καλύτερο, Κλέλια μου. Να ξεκουραστείς, να έχεις πιο πολύ χρόνο για τον εαυτό σου, να περνάς καλά.
Εμείς ευχαριστούμε, για την όμορφη παρέα, τόσο καιρό. (και θα γυρίζουμε, να είσαι σίγουρη).

Ευχές πολλές για σένα - να είσαι όσο καλύτερα γίνεται.

Καλημέρες, και φιλιά πολλά.

Ανώνυμος είπε...

Κλέλια μου,, ελπίζω να 'ναι παροδική η διακοπή και να σε ξαναδούμε και πάλι εδώ.

Με τιμάς, καλή μου, με την αναφορά. Σε βρήκα αργά, αλλά ξέρω πως τα γραφτά σου και τραγούδια σου θα΄ναι εδώ, μέχρι να ξανάρθεις!

Πολλά φιλιά κι όλες μου οι ευχές μαζί σου! :)

Ανώνυμος είπε...

Τελικά, κάθε μέρα είναι και ένας μικρός θάνατος.....

Δε θα πω πως θα μου λείψεις γιατί θα μου λείψεις πάρα πολύ. Απλά θα ευχηθώ να είσαι καλά. Γιατί, ψυχούλες σαν και τη δική σου, δεν υπάρχουν.....

Εγώ πάντως θα έρχομαι εδώ, και ας λείπες. Η πόρτα όμως θα είναι ανοιχτή και το σπίτι ζεστό όπως πάντα άλλωστε.

Θα αρκεστώ σ' αυτά...Τι άλλω να κάνω?

o είπε...

όλα να είναι καλά
ολόψυχα σου εύχομαι.

quartier libre είπε...

σήμερα μπήκα και το διάβασα.
Κλέλια, μην το κάνεις!
ξεκουράσου λίγο, όσο χρειάζεσαι,και πάρε βαθειές ανάσες.
εδώ η παρέα, σε περιμένει.
ακούς;

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

από καρδιάς, να είσαι πάντα καλά, κορίτσι μου!...

Μουσικά Προάστια είπε...

Κλέλια, ξανασκέψου το! Μην το κλείσεις το μαγαζί, γιατί είναι από τα πολύ λίγα αυθεντικά και όμορφα. Αν δεν υπάρχουν λόγοι ανωτέρας βίας, πάρε μόνο μια αδειούλα. Είναι πολύ νωρίς για blogo-σύνταξη.

Ηρακλής από Μ.Π.
(Χωρίς επαγγελματισμό, αλλά με θαυμασμό και παράκληση για γρήγορη επάνοδο)

habilis είπε...

Φιλεναδα ενα μεγαλο ευχαριστω .Μας ταξυδεψες ομορφα πολλες φορες ,και το blog σου οπως ειναι θα μας ξαναταξυδεψει.Μην κανεις καμια ανοησια και το κατεβασεις .Ειναι δικο μας . Φιλακια [οχι αποχαιρετησμου]!!!!

Cle Petridou είπε...

Τα σχόλια όλων σας με έχουν συγκινήσει αφάνταστα και πολύ σας ευχαριστώ γιατί είστε όλοι αγαπητοί φίλοι και σας εκτιμώ όλους πάρα πολύ.
Ξέρω, «λιποτάχτησα» λίγο και ίσως απογοήτευσα τους φίλους που μαζί συμπορευόμασταν σε μια μοναχική μεν πορεία, αλλά συνάμα γεμάτη από την θέρμη της συντροφικότητας. Και γράψαμε. σιγά-σιγά, τη δική μας «ιστορία», για μας, γι’ αυτά που αγαπούμε και που μας ενώνουν. Και δε θέλω να σας απογοητεύω…

Η απόφασή μου να απέχω από την Blogογειτονιά μας ήταν αφενός, λίγο εσωτερική μου ανάγκη αλλά κυρίως γιατί οι πολλές υποχρεώσεις που με έπνιξαν αυτή την εποχή διεκδικώντας το μερίδιό τους -και όχι άδικα- με ανάγκασαν να πάρω αποφάσεις και αποστάσεις.
Ειλικρινά, δεν ξέρω, ακόμη τι πρόκειται να κάνω ή τι θα μου φέρει μπροστά μου η «πραγματική» ζωή. όπως δεν ξέρω πόσο το “να είμαι και να μην είμαι” στο Blog μπορεί να λειτουργήσει (για μένα μιλώ).
Ίσως να το δοκιμάσω κάποια στιγμή, με μέτρο!!!
Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν ήμουν του μέτρου….

Διεκδικώ όμως το δικαίωμα να έρχομαι αραιά και που απ τα Blogakia σας για ένα χαμόγελο ή ένα καφεδάκι!

Στέλνω σε όλους πολλά φιλιά και την αγάπη μου
Θα μου λείψετε και το ξέρετε!

ritsmas είπε...

Καλή διαδρομή σε ο,τι κάνεις. Η μπλογκόσφαιρα μπορεί να περιμένι εσαεί τους ανθρώπους με μεράκι και κέφι
καλημερα
ριτς