Παρασκευή, Ιουνίου 15, 2007

Μάνος Χατζιδάκις


(δεξί κλικ στους τίτλους των τραγουδιών και ανοίγετε νέο παράθυρο)

Παίδες

στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Μάνος Χατζιδάκις Από το έργο ΠΑΙΔΕΣ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩ (1989).


Ηθοποιός

στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις, τραγούδι: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εμφάνιση του τραγουδιού στη δισκογραφία με ερμηνευτή τον Μάνο Χατζιδάκι. Ηχογράφηση του 1962.Από την μουσική παράσταση ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ (1962).


Ήρθε Νοτιάς ήρθε Βοριάς

στίχοι: Γιάγκος Αραβαντινός, τραγούδι: Μάνος Χατζιδάκις Από τα πρώτα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, γραμμένο το 1943. Το 1949 ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία του Γιάννη Φιλίππου ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ και το 1963 στην μουσική παράσταση ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΙΣ.


Στον Γιώργο Σεφέρη

Στίχοι/απαγγελία
Μάνος Χατζιδάκις
μουσική: Νότης Μαυρουδής



Μπολιβάρ

ποίηση: Νίκος Εγγονόπουλος, τραγούδι: Μάνος Χατζιδάκις Απόσπασμα από το ομώνυμο ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου. Το τραγούδι εξεδόθη για πρώτη φορά το 1983




Ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε το απομεσήμερο

της 15ης Ιουνίου του 1994




Ερωτικό

Στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Ερμηνεία: Αρλέτα

Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Έιτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ’ άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές
Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μεσ’ στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δεις απ’ το παραθυρό σου
Το προσωπό μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καληνύχτα

19 σχόλια:

Μαριλένα είπε...

Γεια σου φιλενάδα. Μόλις έγραψα στον Σπύρο για το χαμόγελο της Τζοκόντας και τον Μαγεμένο Αυλό.
Στον Μαγεμένο Αυλό τον είχα πετύχει, κρατούσα ένα βιβλίο και μόνο το βιβλίο δεν διάβαζα: τον κρυφοκοιτούσα συνεχώς :)
Πως δεν έριξα τον καφέ πάνω μου εκείνο το απόγευμα, θαύμα ήταν.

Ανώνυμος είπε...

Λιτό και ισορροπημένο αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκη.
Μπράβο

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

Και οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσινα φύλλα...

Cle Petridou είπε...

@ Μαριλένα: Εγώ τον είχα δει στο στην Πλάκα στις μουσικές βραδιές του Σείριου το 1986. Καθότανε σε μια άκρη, 3 τραπέζια πιο μακριά από το δικό μου. Τον κοίταζα, τον κοίταζα και δεν χόρταινα το ύφος του το γέλιο του, όταν μιλούσε σε κάποια παρέα του Εκείνο το βράδυ θυμάμαι παρουσίαζαν την Μελίνα Τανάγρη, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων με το μαντολίνο του και στο διάλειμμα είχε «βίντεο κλιπ» από οθόνη ον Τζίμη Πανούση: Κάγκελα παντού. Μετά φυσικά, Λιούγκος, Λέκας και Έλλη Πασπαλά. Ένα όνειρο, ζούσα ένα όνειρο.

Τέλος, δεν άντεξα, σηκώθηκα, πλησίασα και του άπλωσα το χέρι, για να τον αγγίξω και του είπα μόνο «ευχαριστώ, ευχαριστώ για τα τραγούδια και για τον τρόπο που υπάρχετε»
Μου χαμογέλασε γλυκά και με ρώτησε πώς και τόσο μικρή ήμουνα τέτοια ώρα εκεί (με πήρε για 16 χρονών, μονίμως μικροδείχνω ούτως ή άλλως).
Του εξήγησα ότι δεν ήμουνα και τόσο μικρή και πως ήρθα από Κύπρο για να έρθω εδώ στο χώρο του, να τον δω και να τον ακούσω, αλλά και 16 χρονών που ήμουν όταν τον «γνώρισα» μέσα από τον δίσκο 12+1 Τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι από την Αρλέτα, πάλι θα ερχόμουνα.»
Μου χαμογέλασε τρυφερά και μου ευχήθηκε «να μείνω πάντα όσο φαίνομαι…»

Είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ βαθιά και ταπεινά και χωρίς να το γνωρίζει μου χάραξε την ψυχή μου, ή μαλλόν η ψυχή μου τον διάλεξε και αυτόν και την Αρλέτα σαν … οδηγούς. Δεν θα μπορούσε να ‘ταν αλλιώς

Cle Petridou είπε...

Ανώνυμε, σ ευχαριστώ. Αυτό το λιτό και ισορροπημένο, κάτι μου θυμίζει, ή κάνω λάθος;

Cle Petridou είπε...

Σερ Σπύρο,

Αθεράπευτα ερωτικέ και ερωτευμένε
φύλλα ναι να καπνίζονται κι εσύ τσιμπάς.
Πόσο μάλλον όταν βρίσκονται σε ένα τόσο τέλειο τραγούδι!

Μαριλένα είπε...

"Γιατί το όνομα σας το γράφετε με ι;" κάπως έτσι ήταν η ερώτηση, δεν την καλοθυμάμαι.

"Γιατί το η με παχαίνει"

Χατζιδάκις λοιπον. Κι ας έχουμε βαρεθεί να το βλέπουμε ως Χατζηδάκις.
Θα μου πεις, σ' αυτό κολλάω; Και στο ς της Τζοκόντας που έγραψα στον Σπύρο.
Ναι, Κλέλια μου, και σ αυτά. Είναι η θέληση του, να κανει το η ι και το φωνήεν σύμφωνο :))

αμμος είπε...

Εγώ τον είχα ακούσει πράγματι στα δεκαέξι μου, σε μια από τις τελευταίες του συναυλίες, στην Καλαμάτα. Δε μου είχε πολυαρέσει τότε, περισσότερο είχα πάει για να δω ένα μύθο από κοντά, παρά για να ακούσω τη μουσική του. Ευτυχώς που μεγαλώνουμε και μαθαίνουμε.

[Δε βρήκα μέιλ στο προφίλ σου, οπότε θα το στείλω στο Σαμμάνο να το ανεβάσει - στο μπλογκ μου έχουμε καταμερισμό εργασίας.
Μου άρεσε πολύ το ποστ σου, σου στέλνω κόσμο.]

Cle Petridou είπε...

@ Μαριλένα καλή μου, μ αρέσει που το blogoχωριουδάκι μας` «κινητοποιήθηκε» έτσι από μόνο του, όλοι είχαν κάτι να πουν να θυμηθούν και να μοιραστούν. Ένα τραγούδι του ένα στιγμιότυπο, σαν αυτή την υπέροχη συνάντηση του Χατζιδάκι με την Μελίνα όπου δίνει την εξήγηση του γιατί αποστασιοποιήθηκε από το τραγούδι όταν αυτό πήρε διαστάσεις που δεν ήταν στις προθέσεις του όταν το έγραφε και η Μελίνα με αγάπη πάντα του δήλωσε ότι ας μην έχει πατέρα το τραγούδι πια, έχει όμως μια ΜΑΜΑ!

Υπέροχοι ήταν, θα το βρεις στο ποστ της Γητεύτριας. Αλλά και το άλλο το υπέροχο «κλιπ» στον a.f.Marx με τους δυο τους να τραγουδούν ψιθυριστά τον κυρ Αντώνη… Όλα τα φιλαράκια είχαν κάτι να πουν, ο καθένας κάτι διαφορετικό, τρυφερό. Κι εσύ με τα όσα θυμήθηκες και κατέγραψες μαζί ήσουνα.
Και πραγματικά πολύ το χάρηκα που αυτή τη χρονιά δεν ήμουνα μόνη μου να σκέφτομαι ότι ο Μάνος δεν είναι πια κοντά μας αλλά αντίθετα, ένιωσα ότι ΕΙΝΑΙ εδώ μαζί μας. Τον αγαπάμε και τον χρειαζόμαστε όσο ποτέ για να μας κρατά ισορροπίες.
Καλά να είμαστε. Έτσι κι αλλιώς, θα τον ακούμε πάντα…

Cle Petridou είπε...

@Αμμόχωστε γλυκέ μου, Όσοι αγαπούν την Αρλέτα και τον Χατζιδάκι είναι για μένα αδελφές ψυχές.

το μειλ μου είναι clelia@cytanet.com.cy
Όμως θα έλθω από κει αύριο για την «Θαλασσογραφία». Ευχαριστώ που με σκέφτηκες.

Τον βρήκα τον στίχο που μου έγραψες:
«Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα δεν ησυχάζουν
κι όσα άνθια θρέφει και καρπούς τόσ’ άρματα κλειούνε»

Ανώνυμος είπε...

Αχ καλή μου, μέχρι να συνεννοηθώ με το Σαμμάνο να στο ανεβάσει, να μου στείλει το λίνκ, να στο αφήσω σχόλιο, θα πάει αύριο βράδυ. Καλύτερα να σου στείλω ένα μέιλ κατευθείαν. Φιλία και καλημερα!

μαριάννα είπε...

Εξαιρετικό άρθρο όπως πάντα! Μπράβο Κλέλια! Τον τίμησαν όλοι τελικά το Μάνο όπως του αξίζει... Δε φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι γι αυτό. Η μουσική τελικά, ενώνει.
Φιλιά πολλά!

αμμος είπε...

Κλέλια μου σου το έστειλα το τραγούδι στο μέιλ σου. Καλό σαββατοκύριακο!

Cle Petridou είπε...

@ Μαριάννα καλή μου, η μουσική ήταν πάντα για μένα το πιο σημαντικό κριτήριο για να διαλέγω τους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους. Δεν θα μπορούσα να έχω σχέσεις ψυχής με ανθρώπους που δεν «μου πάει» η μουσική που ακούν ή/και δεν τους αρέσει αυτό που εμένα με ανεβάζει, με κρατά στη ζωή.
Και φυσικά η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη που όλη η blogoπαρέα είχε, κάτι να πει για τον πιο αγαπημένο μου συνθέτη.
Ήταν όλα τόσο ωραία και τόσο διαφορετικά, το καθένα με τον τρόπο ου με την λεπτότητα που χαρακτηρίσει την παρέα αυτή.
Σ’ ευχαριστώ πραγματικά για τα καλά σου λόγια που έχεις πάντα για μένα.

Cle Petridou είπε...

Αμμόχωστε γλυκέ μου, χίλια ευχαριστώ για τα όμορφα κομμάτια μόλις άνοιξα το μειλ και ακούω το Ηδύποτο ρουμπίνι. Χρόνια που έχω να τα ακούσω!

Ανώνυμος είπε...

αχ Κλέλια, τώρα το είδα!!! Κι εγώ τον είχα δει στην Πλάκα, τις μουσικές βραδιές του Σείριου το '86!!! Ημουν 15 χρονων, νροπαλή και μικροκαμωμένη, και δεν τόλμησα να του μιλήσω!..Αχ!...
Όσο τον θυμώμαστε, όσο ακούμε τα τραγούδια του, δεν θα "φύγει" από κοντά μας...

Σπύρος είπε...

Γιατί όμως αποκύρηξε τα αγαπημένα μας τραγούδια, αυτά που έγραψε για τον ελληνικό κινηματογράφο και τα ερμήνευσαν η Καρέζη και η Βουγιοκλάκη? Πως μπορεί κάποιος να αποκυρήσσει τα δημιουργήματά του? Ντρεπόταν γι' αυτά? Αναρωτιέμαι....

Cle Petridou είπε...

@ Νατασσάκι: Σ’ εχαριστώ για την βόλτα σου.
Ήσουνα κι εσύ εκεί ε; Δεν ήταν μαγευτικές βραδές.
Κι ήσουνα μόνο 15 χρονών!
Κάλά πάντα να είσαι

Cle Petridou είπε...

@ Σπύρο, που χάθηκες, μέρες είχες να φανείς. Σ ευχαριστώ για την παρέα.
Το γιατί αποκήρυξε τα συγκεκριμένα τραγούδια μπορούμε να το συμπεράνουμε από την συνομιλία που είχε με την Μελίνα που μπορείς να δεις στο ποστ της Γητεύτριας
Τα τραγούδια αυτά τα έγραψε για συγκεκριμένο λόγο, για να επενδύσουν και να ομορφύνουν τις ταινίες αυτές. Η μετέπειτα επιτυχία τους και η αγάπη που έδειξε ο κόσμος γι αυτά, όπως είπε «δεν ήταν στις προθέσεις του». Δεν έγραφε δηλαδή με σκοπό την επιτυχία, αλλά ήταν αυτά τα τραγούδια έτσι στο κλίμα της παρέας που υπήρχε τότε (Σακελλάριος, Κακογιάννης κ.α.) κάτι σαν διάλειμμα από τις μουσικές του ενασχολήσεις και αναζητήσεις, που η αλήθεια είναι ότι λίγοι γνώριζαν τότε, ή ίσως δεν απασχολούσαν τους πολλούς. Το να κρατήσει απόσταση απ’ αυτά τα υπέροχα και δροσερά τραγούδια, πιστεύω, δεν το έκανε ούτε από σνομπισμό ούτε από έπαρση. Ήταν ίσως ένας μηχανισμός άμυνας που τον προστάτευσε από την αλλοτρίωση που φέρνει συχνά η «λαϊκή» επιτυχία..
Κι αν αγαπάμε τον Χατζιδάκι τόσο δεν είναι μόνο για τα τραγούδια του αλλά εξίσου και για την θαρραλέα στάση του απέναντι στο εύκολο και το εφήμερο.