Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007

ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ - Αρλέτα



ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ - Αρλέτα

Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος
Μουσική: Νότης Μαυρουδής


Φώναξέ με, αγάπη, φώναξέ με...
στο νυχτωμένο σπίτι ν' ακουστεί η φωνή σου
προτού μέσα στη νύχτα να χαθώ
στους λυπημένους κήπους ανατέλλεις.
Φώναξέ με αγάπη, φώναξέ με...

Κράτησέ με, αγάπη, κράτησέ με...
μη μ' αφήνεις τόσες νύχτες μόνη
στα γέρικα πλατάνια και στις δάφνες
το βράδυ πια δεν αγρυπνά
Κράτησέ με, αγάπη, κράτησέ με...




Κάτι μ έπιασε χθες βράδυ και ήθελα ν ακούσω τραγούδια, όχι από το κομπιούτερ αλλά από το στέρεο, με τα ηχεία να πάλλονται και τα φωτάκια ν ανεβοκατεβαίνουν. Και όχι μόνο αυτό. Θέλησα μετά από πολύ καιρό να ακούσω βινύλιο, ν ακούω την τριβή, την επαφή της βελόνας καθώς χαράζει στις σχισμές του δίσκου, τον ήχο τον παλιό, τον αυθεντικό. Δίσκοι που μένουν πια στα ράφια να με κοιτούν και ν απορούν γιατί δεν του ξεσκονίζω όπως παλιά, δεν τους ταξινομώ, δεν τους χαϊδεύω, παρά μόνο ξεθωριάζουν πάνω στα ράφια που υποχωρούν σιγά σιγά από το βάρος, και νιώθω πως κάτι προσπαθούν να πουν, να φωνάξουν, μα παρακολουθούν το χέρι μου ν απλώνει με κατεύθυνση τα CD και σιωπούν.



Όσα λεφτά είχα και δεν είχα μαζεμένα σ αυτά τα ράφια, σε δίσκους πολλούς και λιγότερα βιβλία. Τα βιβλία τα δίνω, τα δανείζω τα χαρίζω. Το ίδιο και με τα ψηφιακά δισκάκια, αφού τα περάσω στο σκληρό δίσκο, τα δίνω γι αυτό και η συλλογή είναι κατακερματισμένη, δεν ξέρω τι έχω και που είναι.

Το βινύλιο όμως είναι αλλιώς. Όλα ταξινομημένα αλφαβητικά. Πάνω οι ξένοι δίσκοι, αγγλικοί γαλλικοί και μουσικές του κόσμου. Πιο κάτω αριστερά τα ρεμπέτικα και λαϊκά. Στο κέντρο Ελληνικό έντεχνο τραγουδιστές και συνθέτες ταξινομημένα, πάνω οι γυναίκες, κάτω οι άνδρες και δεξιά οι συλλογές.
Δίσκοι φθαρμένοι, χιλιοπαιγμένοι χιλιοαγαπημένοι…

Παίρνω τον μπλε δίσκο 2 της Αρλέτας, τον βγάζω προσεκτικά από το χαρτονένιο εξώφυλλο και στη συνέχεια από το άσπρο «βρακί» -το οποίο πάντα μπαίνει κάθετα προς το εξώφυλλο για να μην εισχωρεί η σκόνη. Τον καθαρίζω με το μανίκι μου ανάποδα- ούτε που ξέρω πια που είναι το ειδικό μαλακό αντιστατικό ρουχαλάκι. Τον βάζω προσεκτικά πάντα πάνω στο πικ απ από την Β μεριά και ξεκινά να γυρνά στις 33 στροφές.
. (Η αλήθεια είναι πως αποφεύγω το προηγούμενο τραγούδι γιατί θυμάμαι ότι έχει ένα γδάρσιμο που κάνει την βελόνα να επανέρχεται πεισματικά στο ίδιο σημείο: Τίποτ’ άλλ, τίποτ’ άλλ,
τίποτ’ άλλ, τίποτ’ άλλ, Έτσι προχωρώ στο 3ο κομμάτι.
Τοποθετώ προσεκτικά την βελόνα στο τρίτο κομμάτι. Διάνα, δεν έχασα την ικανότητα μου να πετυχαίνω με ακρίβεια το κενό ανάμεσα στα τραγούδια

Δυναμώνω τα ηχεία, κι άλλο, κι άλλο και η φωνή της Αρλέτας ξεχύνεται μες το καθιστικό, στην κουζίνα, σ’ όλο το σπίτι και κουρνιάζει μέσα μου ή εγώ μάλλον κουρνιάζω στην ηχώ της και στον καναπέ και κλείνω τα μάτια, ανοίγω τα αυτιά και την ψυχή μου.

Σαράντα μέρες Νότη Μαυρουδή η μουσική και Γιάννη Κακουλίδη οι στίχοι
Ήτανε μόνο ένα παιδί μουσική Γιώργου Κοντογιώργου και στίχοι της Αρλέτας
Οι σαρανταπέντε του Νίκου Χουλιαρά και τέλος…πάλι Νίκος Μαυρουδής σε στίχους Άκου Δασκαλόπουλου: και η βελόνα αγκομαχά, θέλει άλλαγμα, το λέει το φωνάζει, αλλά πόυ να βρεις πια βελόνα τέτοια. Μόνο με ειδικές παραγγελίες και αν…
Την αφήνω να συνεχίσει, ανυπομονώ.

Ανυπομονώ ν ακούσω κείνη την ατέρμονη στιγμή, την αέρινη εσωτερική κραυγή που διαρκεί 3 δευτερόλεπτα, τρεις αιώνες.
ΦΩωωω ναξε με αγάπη φώναξε με…
ΚρΑααα τησε με αγάπη κράτησε με


Θυμάσαι πόσο ευλαβικά την ακούγαμε, κρατώντας και την αναπνοή μας ακόμη για να μην διαταράξουμε κάτι απ’ αυτή την αέρινη κραυγή που σαν ξαφνικός άνεμος χάιδευε τα πάντα γύρω μας…
φΩωωω ναξε με αγάπη, φώναξε με





10 σχόλια:

αμμος είπε...

Βρέχει στ Θεσσαλονίκη, γκρίζος ουρανός, παράξενο φως βορειοελλαδίτικο και η κοπέλλα μου λείπει στην Αγγλία. Ιδανικό σάουντρακ για την ημέρα μου το σημερινό ου τραγούδι (Καλά είμαι, απλά I 've got the blues, που λεν κι οι Άγγλοι). Καλημέρα!

αμμος είπε...

Α είδα κι αρκετά καθυστερημένα το σχόλιό σου για την εισαγωγή της Περιμπανού. Τον δίσκο δυστυχώς τον έχω μόνο ακουστά, θα ήταν ωραίο να ανέβαζες το τραγούδι. Εξαιρετική η ιδέα που μου γράφεις για τα τραγούδια που δείχνουν τη "σκοτεινή" πλευρά της ζωής. [Επίσης ωριμάζει όμορφα η γραφή σου και δεν το λέω επειδή σε συμπαθώ.]

Μαριλένα είπε...

Ενα από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια της Αρλέτας.
Αυτό και το Ο χρόνος κυλάει σαν αλήθεια σαν ψέμα.

Και είναι το πιο ταιριαστό soundrack γι' αυτήν ακριβώς τη βροχερή μέρα.
Φιλιά.:)

Cle Petridou είπε...

Αμμόχωστε καλέ μου, πώς να σε παρηγορήσω τώρα; Τι να γράψω που το φιλαράκι στη Σαλονίκη ‘s got the Blues?*
Έχεις δίκιο το τραγούδι αυτό είναι ιδανικό για βροχερή μέρα κι ας μην έχεις την αγάπη σου κοντά σου. Λειτουργεί ομοιοπαθητικά ξέρεις.
Κι αυτή την σχέση έχω, ίσως και γι αυτό τα προτιμάω τα «θλιμμένα» τραγούδια. Εκτός του ότι είναι πανέμορφα δρουν καθαρτικά μέσα μου. Με χαϊδεύουν με παρηγορούν και μ’ ανεβάζουν με. Εν τάξει δεν θα έκανα μπαλ μασκέ μ αυτά αλλά, λέμε τώρα…
Σ ευχαριστώ για την σημείωση σου για το γράψιμό μου. Μου δίνει φτερά γιατί είναι από σένα τον… Παραμυθά του χωριού μας.
Για την Περιμπανού στο υποσχέθηκα.

Υ.Γ. Υπάρχει ένα πολύ όμορφο τραγούδι με το οποίο η Γαλλία έλαβε μέρος στον διαγωνισμό της Eurovision, κάτσε ντε να σου πω, μην σουφρωνεις τα μούτρα σου, γιατί μιλάμε για ένα τραγούδι ιδιαίτερο που έγραψε ο ΜΕΓΑΛΟΣ Serge Gainsbourg και το τραγούδησε μια μαύρη κοπελιά από τις Αντίλλες: White and black Blues. Τέλειο. Σύντομα ένα ποστ γι αυτό ειδικά.

Cle Petridou είπε...

@ Μαριλένα, Εγώ κι αν το ξέρω για το αγαπημένο σου «σαν αλήθεια σαν ψέμα»
Έτσι γνωριστήκαμε, θυμάσαι; Σου ‘λειπε ο στίχος, hallow…

Κλείνω κι έρχομαι από κει για καφέ.
Τι έφτιαξες σήμερα;

Μαριλένα είπε...

Nαι, ναιιι τώρα το θυμήθηκα.
Ελα να διαβάσεις να γελάσεις.
Σήμερα κοντεύω να ξεπεράσω το προσωπικό μου ρεκόρ στα ρεζιλέματα κι ακόμα δεν έχει τελειώσει η μέρα :D

quartier libre είπε...

"Το βινύλιο όμως είναι αλλιώς"
sans doute...το βινύλιο, ΥΠΕΡΟΧΟ! ΚΛΑΣΣΙΚΟ! ΕΥΠΑΘΕΣ ! με γρατζουνιές κι ελαττώματα... καθόλου δεν τα μπορώ τα cidakia με τον αψεγάδιαστο ήχο.
πειράζει που αγαπάω τα ψεγάδια;!
καλησπέρα,
κι ευχαριστώ που οι μουσικές σου φροντίζουν για όλους μας.

Cle Petridou είπε...

@quartier, βεβαίως δεν πειράζει που αγαπάς τα ψεγάδια.
Εκεί κρύβεται η δύναμη της ζωής.

Καλη νύχτα να έχεις.

A.F.Marx είπε...

Πώς μ' αρέσουν αυτά τα ποστάκια!
Λες και ακούω τον δίσκο να επανέρχεται πεισματικά στο:
Τίποτ΄άλλο
Τίποτ΄άλλο
Τίποτ΄άλλο
.....

Cle Petridou είπε...

a.f.marx

filakia και σ ευχαριστώ για το κοριτσάκι σου με τ άσπρα.
Το κατέβασα και μετά ξεχάστικά...