Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 05, 2007

Christophe Boisvieux - India

.
Άφησα λοιπόν σαν τελευταίο ποστ-αφιέρωμα στον Christophe Boisvieux 2 φωτογραφίες του που έχουν κυκλοφορήσει και σε κάρτες και που είναι όχι μόνο απίστευτες και εντελώς μαγικές, είναι αυτό που επιμένω να του λέω, πως ο θεός της φωτογραφίας είναι με το μέρος του για να του χαρίζει μοναδικές σκηνές, με την απόλυτη εμπιστοσύνη που του έχει ότι θα βγάλει απ’ αυτές το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα! (ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δείχνει… αδύνατον να έγινε από άνθρωπο)





Η φωτογραφία αυτή (ναι φωτογραφία είναι!) έχει μια τέτοια κίνηση, λες κι έκλεισε μέσα της το κύμα, το φως, την κουρασμένη κίνηση των ψαράδων καθώς μαζεύουν τα δίκτυα τους.κρύβει ακόμη την προσμονή για το αποτέλεσμα των κόπων τους.
Η βάρκα στο μέσο της εικόνας πως συναντά την κλίση που παίρνει το σώμα του άντρα που τραβά τα δίκτυα ενώ ακολουθούν αλλεπάλληλες προσπάθειες των δύο επόμενων ωσαν να σχηματίζουν κύμα έτοιμο να απλωθεί στην ακρογιαλιά!

Το κάτω μέρος της εικόνας, σαν βάση για όλο αυτό το σκηνικό, διατρέχει η σκούρα μάζα των μαζεμένων δικτύων. Και το κύμα, "άκίνητο" στο μάζεμά του, κρατά τις ισορροπίες σχηματίζοντας αυτή την γκρίζα διαγώνια ακτογραμμή που βάζει το κάθε τι σε απόλυτη ισορροπία ενθεν και ένθεν.
Κι αυτό το φως contre jour, πουβάφει όλα ασημένια με έναν απόκοσμο τρόπο!.




και κρατηθείτε γιατί η επόμενη φωτογραφία είναι εξίσου απίστευτη!
Σαν ένα θέατρο σκιών που περνά μέσα στον χρόνο, με τις αλλόκοτες σκοτεινές φιγούρες με φόντο το κόκκινο-πορτοκαλί της Δύσης του ήλιου - το χρώμα της Ινδίας. Και προχωρούν στην γέρικη γέφυραθα ’λεγε κανείς με την υπομονή που τους χαρίζει αυτή η χώρα, κουβαλώντας βιώματα και ιστορίες αιώνων, χιλιετιών!
Και τα συννεφάκια σαν γρίλιες στον ουρανό να διαθλούν το φως αυτό φτιάχνοντας ένα σκηνικό απόκοσμο






Ήταν εκεί ο Christophe μπροστά σ αυτή την αλλόκοτη γέφυρσα, ίσως και ώρες, περιμένοντας υπομονετικά αυτή ακριβώς την στιγμή που οι τρεις γυναίκες θα ακολουθούσαν την πομπή κουβαλώντας η μια στο κεφάλι το ανοικτό πανέρι δίνοντας της μια elegance αγγελική ενώ η άλλη υψώνει λίγο το χέρι σχηματίζοντας ένα τρίγωνο όσο για να περνά το φως. Και η "τριάδα της δημιουργίας" συμπληρώνεται από την τρίτη γυναίκα που περπατά θαρρείς στον ουρανό, για να συναντήσει το φως.
Και την ίδια ακριβώς στιγμή, οι ποδηλάτες, οι τρεις ποδηλάτες σ αυτή την απόσταση, ο ένας πιο πίσω, ακριβώς για να κρύβει το φως και οι άλλοι δυο να οδηγούν αυτή την ιερή πομπή της υπομονής…

Τι σας έλεγα για τον θεό της φωτογραφίας πως είναι στο πλευρό του;
Είμαι σίγουρη γι αυτό και πάντα έτσι να ναι, γιατί αυτός ο άντρας το αξίζει. Το κυνήγησε το όνειρό του ή μάλλον το ακολούθησε με την πίστη και την υπομονή παιδιού που θέλει να περπατήσει μέχρι την άκρη τα ουρανού, ίσα με κει που βγαίνει το ουράνιο τόξο, για να αγγίξει τα χρώματα…

6 σχόλια:

A.F.Marx είπε...

Tρομερές οι φωτογραφίες.
Αλλά και ο τρόπος που τις περιγράφεις είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ.
Η ματιά σου , Κλέλια, είναι το κάτι άλλο!

Cle Petridou είπε...

a.f.Marx Μαρξουλίνο μου καλέ, τώρα μ έκανες και κοκκινίζω!!!
Οι φωτογραφίες μου υπαγόρευσαν ότι έγραψα… Έχουν ψυχή.

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

μαγικά ταξίδια οι φωτογραφίες σου, Κλέλια μου...

μαριάννα είπε...

Mα τι όνειρο είναι αυτές οι φωτογραφίες!!!!!! Κια οι δυο!!!!!!
Μαγικές! Τα περιέγραψες τόσο όμορφα που τα λόγια είναι περιττά μη χαλάσουν τη μαγεία των φωτογραφιών και των λόγων σου!
Είσαι υπέροχη!

Cle Petridou είπε...

@@@:)))
****

νατασσΆκι είπε...

Εγώ σήμερα τις είδα, μαζεμένες...

Είναι στ' αλήθεια μαγικές, Κλέλια μου!

Να ' σαι καλά.