Σάββατο, Ιουνίου 23, 2007

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΥΜΑΜΑΙ Αρλέτα


 


ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΥΜΑΜΑΙ 
Στίχοι Γιώργος Παπαστεφάνου μουσική Γιάννη Σπανού

Νύχτα βροχερή άδειο το χέρι 
Ψάχνει να σε βρει μα δεν το ξέρει 
Πού θα σε βρει 

 Μια φορά θυμάμαι μ αγαπούσες 
Τώρα βροχή 
Μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες 
Τώρα σιωπή 

 Πέτρωσε η φωνή και πώς να κλάψει 
που ‘φυγες εσύ κι έχουν ανάψει 
χίλιοι καημοί 

 Μια φορά θυμάμαι μ αγαπούσες 
Τώρα βροχή 
Μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες 
Τώρα σιωπή 

 Θα ‘ρθει το πρωί και θα περάσει 
Θα με λυπηθεί θα με ξεχάσει 
Όπως κι εσύ 

 Μια φορά θυμάμαι μ αγαπούσες 
Τώρα βροχή 
Μια φορά θυμάμαι μου μιλούσες 
Τώρα σιωπή 


ΑΡΛΕΤΑ LIVE "ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΥΜΑΜΑΙ" 46 χρονια μετά...




Μια τιμητική βραδιά για τον Γιάννη Σπανό πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 26|07|12 στο Βεάκειο Θέατρο, με τραγούδια από τις φωνές πολλών και πολυσήμαντων ερμηνευτών!



Αυτό το τραγούδι από τον 1ο δίσκο «Τραγουδά η Αρλέτα»,έχει χαρακτηριστεί ως ο Εθνικός Ύμνος της 1ης περιόδου της Αρλέτας και φράγισε μια ολόκληρη εποχή, την εποχή της αθωότητας των μέσων της δεκαετίας του ’60. Σε στίχους του νεαρού φοιτητή της Νομικής Γιώργου Παπαστεφάνου και του άρτι αφιχθέντος εκ Παρισσίοις νεαρού συνθέτη Γιάννη Σπανού, το τραγούδι βρήκε την ιδανική του ερμηνεία στην νεαρή τότε σπουδάστρια της Σχολής Καλών Τεχνών, Αργυρώ – Νικολέτα Τσάπρα. (Το «Αρλέτα» της το χάρισε ο παππούς τη; από την σύζευξη των δύο ονομάτων). 



Σε μια εκδρομή φοιτητική λοιπόν (γιατί τα όμορφα πράγματα μέσα από παρέες προκύπτουν), παίζοντας και τραγουδώντας, έδεσε το γλυκό και η Αρλέτα πέρασε χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, στον χώρο του τραγουδιού: «Την πρώτη φορά που βγήκα σε σκηνή θεάτρου, ήμουνα τόσο τρομοκρατημένη που βγήκα… με σκουντιά. θα γράψει 23 χρόνια αργότερα στο εσώφυλλο του δίσκου 10+1 νύχτες με τις ζωντανές υχογραφήσεις από το Περοκέ - ένας δίσκος που λατρεύω κυριολεκτικά. 40 χρόνια μετά, το τραγούδι αυτό αποτελεί ένα old time classic μεταφέροντας μέσα στον χρόνο, μια διαχρονική ευαισθησία και μια φρεσκάδα, που λίγα τραγούδια την έχουν, κι αυτό πιστεύω βασίζεται στην καθαρή κι ανεπιτήδευτη φωνή της Αρλέτας. Κι όταν ένα τραγούδι ακούγετε μόνο με μια φωνή και μια κιθάρα, να είστε σίγουροι ότι είναι μια μαγκή στιγμή που φώλιασε στην καρδιά μας. Και μια σπάνια ζωντανή εκτέλεση απο το αρχείο της ΕΡΤ!



 

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

από τα ομορφότερα τραγούδια της

Cle Petridou είπε...

Magica: Καλώς την, καιρό είχα ν ακούσω από σένα.
Είναι στ’ αλήθεια κάποια τραγούδια που ξέρουν να κρατούν τις τέλειες ισορροπίες. Έχουν την μαγική συνταγή που τα κρατά ανέπαφα στο χρόνο μέσα, λιτά κι απέριττα, τρυφερά και θλιμμένα. Μοναχικά και μοναδικά.

Μαριλένα είπε...

Θυμάμαι, πως ήταν ένα απο τ' αγαπημενα μας τραγούδια, όταν επιστρέφαμε με το πούλμαν απο τις ημερήσιες εκδρομές με το σχολείο. :))

Cle Petridou είπε...

Αυτά τα Τραγούδια είναι φορτομένα με αναμνήεις και μοιάζουν σαν να κρατούν το προσωπικό ημερολόγιο του καθενός από μας.
Καλησπέρα Μαριλενάκι

μαριάννα είπε...

Παιδιά ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! Ταράχτηκα τώρα. Εχθές το βράδυ ήθελα να ποστάρω αυτό τραγούδι, αλλά πρώτα είπα να περάσω από δω, να δω μήπως το είχες βάλει πιο παλιά. Μετά έμπλεξα με τους Εκφραστές και έρχομαι τώρα και το βλέπω ποστ! Την ίδια ώρα σκεφτόμασταν το ίδιο τραγούδι!
Υπέροχο είναι φυσικά... Κλασικό πλέον και διαχρονικό...

Cle Petridou είπε...

@ Γητεύτρια: Ρε φιλενάδα, κάτι πρέπει να γίνει μ εμάς. Πρέπει να ρθεις Κύπρο το καλικαίρι να βρεθούμε, να ψαξουμε να βρούμε τις κοινές παλιές ζωές μας επιτέλους...

φιλάκια

Ανώνυμος είπε...

Είναι το πρώτο τραγούδι που έμεθα να παίζω σε αρμόνιο(κι ένα από τα λίγα, δεν έχω κάνει μαθήματα μουσικής) και να το τραγουδάω σε στιγμές δύσκολες...Υπέροχο!
(Κλέλια, διαβάζω πάντα αυτά που γράφεις, κι ας μην αφήνω σχόλια...δεν έχω πάντα κάτι να πω, αλλά τα περισσότερα τραγούδια της Αρλέτας τα αγαπώ πολύ...! )

A.F.Marx είπε...

Μόλις είδα το comment σου στο blog μου για το ατύχημα σου.
Εύχομαι γρήγορα περαστικά Κλέλια
Δεν πιστεύω να το θεώρησες μικρό και να μη πήγες σε γιατρό...Ε;

μαριάννα είπε...

Περαστικά βρε καρδούλα! Τώρα το είδα που διάβασα το σχόλιο του Γιώργου. Ξαναπήγα από κει να δω τι έγραψες... ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό. Το έπαθα τα Χριστούγεννα από... αγκαλιά!
Μ' έσφιξε ένας με...αγάπη κι έσπασε πλευρό!!! :)
15 μέρες ήταν αδύνατον να κοιμηθώ σαν άνθρωπος. Για να αλλάξω πλευρό ήθελα γερανό. Ελπίζω το δικό σου να είναι καλύτερη περίπτωση. Και δεν παίρνει και τίποτα. Μόνο κανένα παυσίπονο...
Φιλάκια πολλά και να ξεκουραστείς!

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

η μαγική απλότητα του "είναι"...
Ε, δεν είναι;
Σε φιλώ!

Ανώνυμος είπε...

Otan teleiosoun ola ta tragoudia tis Arletas, ti 8a apoginei ayto to blog?...
Kalimeres kai kali evdomada.

Cle Petridou είπε...

@A.F.Marxoylino kai Μαριαννά,

Πονάει τι άτιμο αλλά παρηγορήθηκα. Το ανέβασα ποστ κι ησήχασα

Χίλια ευχαριστώ για το νιάξιμο.
Ήταν καταλυτικό
Καλύτερα.

Cle Petridou είπε...

@ Σερ Σπύρο, άσε πάθαμε ζημιά.
Στρίψε μου΄ένα τσιγάρο σε παρακαλώ

Cle Petridou είπε...

@ the_bar

Κάτι θα βρούμε.
Δεν ανησυχώ.
Καλά να μαστε...