Λίγο πριν φτάσει η Άνοιξη
Τον βρήκε η σφαίρα κι ήταν κοντά η Άνοιξη
σαν σύννεφο αχνό πάνω απ’ τα βουνά
κομμάτιασε το γέλιο πάνω στα χείλη του
το πήρε και το πάει στη λησμονιά
Αγόρι που η μάνα του το χάιδευε
και σκέπαζε τις νύχτες με φιλιά
δεν πρόλαβες να δεις πώς γελά η Άνοιξη
κοιμάσαι με μια σφαίρα στην καρδιά
Κομμάτιασε το γέλιο πάνω στα χείλη του
Ένα χαρακτηριστικό τραγούδι της δεκαετίας του '60 που κρύβει την ανησυχία και την ευαισθησία της εποχής που όμως η σφραγίδα της Αρλέτας το έκανε διαχρονικό. Μόλις το 1966, λίγο δηλαδή ...πριν χαθεί η Άνοιξη. Για ν αξανανθίσει 7 χρόνια μετά...
4 σχόλια:
@Πετρο φιλιά
Το παράθυρο κλεισμένο,
σφαλισμένο, σκοτεινό,
για ποιο λόγο δεν τ' ανοίγεις
πεισματάρα, να σε 'δω;
Άνοιξε, άνοιξε,
γιατί δεν αντέχω,
φτάνει πια, φτάνει πια
να με τυραννάς.
Ξεροστάλιασα στ' αγιάζι
ώρες να σου τραγουδώ,
η καρδιά μου φλόγες βγάζει,
μα δε βγαίνεις να σε 'δω.
Άνοιξε, άνοιξε,
γιατί δεν αντέχω,
φτάνει πια, φτάνει πια
να με τυραννάς.
τραγουδισμένο απο την Φλέρυ Νταντωνάκη και στο πιανο ο Μάνος Χατζιδάκις
Αύτο το τραγούδι με λυτρώνει
πετρος
Βλέπω είσαι με πολύ καλή παρέα, μικρέ!
:)))
Δημοσίευση σχολίου