Θέλει το μερίδιό του. Πολλή Γαλλία μανδάμ, μας τα ‘κανες , μας τα ‘πριξες.
Βάλε και κανά δικό μας να στανιάρουμε.
Γμτ μα να μην έχει και ένα ρεμπετάδικο της προκοπής σ αυτή την πόλη!
Να κάτσω ν ακούσω μια πενιά ν ανοίξει η καρδιά μ αυτές τις φωνές τις άφτιαχτες τις υπέροχες και το μπουζούκι να κεντά να κελαηδά.
Ξεφάντωμα
(δεξί κλικ και νεο παράθυρο)
Απόψε στο δικό σου μαχαλά
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)
Γλυκοχαράζουν τα βουνά
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)
Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά
Έλα όπως είσαι
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)
Νάνι νάνι του πασά μου
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)
Φέρε Βάσο λίγο κρασί ακόμα, απ το καλό, έχουμε απόψε κέφια και σεκλέτια, διαλέγεις και παίρνεις.
Πίνω και μεθώ
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)
Ξέρεις τι θέλω τώρα; Ελευθερία «καρδιά μου καημένη», ναι αυτό. Καρδιά μου καημένη πώς βαστάς και δε δακρύζεις; Πες μου ντε,
πώς βαστάς και δε δακρύζεις!
Δε με πόνεσε κανείς
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)
κι ένα λυτρωτικό τσάμικο και πάμε για ύπνο
αύριο έχει δουλειά...
Τσάμικο
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)
10 σχόλια:
ελα οπωs εισαι...
Πίνω και μεθώ, μάλλον!
Τέλειο, Κλέλια μου, χρειάζεται κι αυτό - πολλές φορές!!!!
Καλημέρα :)
@Νατασσάκι γλυκό,
Αν χρειάζεται λέει! Εντάξει δεν μιλάμε για τα τρελά μεθύσια της νιότης αλλά κάποιες στιγμές το ζεις με ανακούφιση κι ας είσαι πίτα το άλλο πρωί.
Καλημέρα και σε σένα.
@O! habilis,χαίρομαι που το διασκέδασες μαζί μου.
Πώς πάει; Όλα καλά;
Κλέλια καλή μου, στο ίντερνετ καφέ ακούω ταυτόχρονα τη μουσική σου και Μπιγιονσέ, οπότε εγκατέλειψα την προσπάθεια. Τα φιλιά μου πάντως από την Αθήνα και σε ευχαριστώ για τις ευχές σου και από εδώ. Θα τα λέμε, απλά λιγότερο συχνά, είμαι χωρίς σύνδεση και με έχουν φάει οι δρόμοι σε μια πόλη που ξέρω ελάχιστα. Όλα καλά πάντως, να περνάς κι εσύ καλά!
καλό και άγιο το Παρίσι, αλλά πενιά θα βρεις μόνο εδώ.
Καλησπέρες, Κλέλια
@Aμμόχωστε καλέ μου Αθηναίε!
Βρες τα εσύ τα ταιριαστά σου κι εδώ είμαστε πάντα. Τα φιλαράκια σου όλα.
Την Αθήνα την αγαπάω και το ξέρεις και την έχω καημό μεγάλο...
Είμαι σίγουρη για σένα πως θα όλα θα πάνε μια χαρά.
Άντε βρε και θα βρεθούμε πού θα ΄πάει. Πήγα βέβαια και καταξοδεύτηκα στο Παρίσι κι έτσι δεν το βλέπω σύντομα, Όμως χαλάλι μου, να ‘ταν κι άλλα!
@ Sir Σπύρο, τι να λέμε τώρα…
Μην με βάζεις σε διλήμματα.
Όμως, πώς ταμπουρώθηκα πίσω από ατόφια ελληνικά τραγούδια για να το αντιμετωπίσω…
Θαύμασα το άτιμο το υποσυνείδητο μου. Επιμένει να με προστατεύει με… λάθος τρόπο!
Μια χαρά σωστή σε βρίσκω! :)
Την έχουμε ανάγκη και την πενιά. Σαφέστατα! Γι αυτό και περνάμε από μπλογκ σε μπλογκ... Για χαλάρωση, για εκτόνωση, για γέλιο, για τον νταλκά μας, για ποιητικές ανατάσεις, για αισθητικές απολαύσεις, μα κυρίως για φιλική κουβεντούλα και ανταλλαγή όλης της ομορφιάς, που συνθήκες δύσκολες, έχουν καταπιέσει μέσα μας.
Φιλιά πολλά!
@Γητεύτρια καλή μου αυτή την ομορφιά, που συνθήκες δύσκολες, έχουν καταπιέσει μέσα μας, πολύ μου άρεσε.
Το κρατάω
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου