Τετάρτη, Ιουλίου 25, 2007


Allo maman bobo
Alain Souchon
(δεξί κλικ και νέο παράθυρο)

Α! Όχι, δεν θα την πάθω όπως πριν 20 χρόνια.
Δεν θα κατεβάσω ρολά
για να ξεχάσω
για να επιβιώσω μακριά του.

Όχι, αυτή τη φορά
θα το αντιμετωπίσω κατάφατσα,
θα το θυμηθώ όσο χρειαστεί,
όσο μου πάρει,
για να μπορέσω να το χωρέσω στη ζωή μου.
Ετοιμάζω τα μικρά οδοιπορικά μου στο Παρίσι
για λόγους αυτοάμυνας
και θα τα ποστάρω ένα ένα.

(κουράγιο θα μου περάσει)

4 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

Έτσι, Κλέλια μου....
δεν είναι πιο καλά;;;;;


Φιλιά και θα περιμένω να δω το Παρίσι σου....
(ελπίζω να προλάβω έστω λίγα, φεύγω το Σάββατο για 2 εβδομάδες, και με άγνωστη δυνατότητα διαδικτύου.... σνιφ!)

Cle Petridou είπε...

Έλα νατασσάκι μου γλυκό! Πώς πάει;
Κοίτα να ξεκουραστείς, να χαλαρώσεις και ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ.

Πάντως, να ξέρεις, χωρίς διαδίκτυο παθαίνεις κάτι σαν... σύνδρομο στέρησης.
Δεν κωλώνουν όμως τ' αλάνια...

Άντε, θα περάσουν κι αυτές οι διακοπές...

quartier libre είπε...

να σου πω,

εκείνο το "όσο χρειαστεί"
καθώς επίσης και το
"αυτοάμυνας",
ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝΕ;;;;;

Cle Petridou είπε...

Λοιπόν… για να δούμε

Μία μερίδα αυτοσυγκράτησης σε όλα τα επίπεδα (βοηθά γενικώς και κτίζει ένα λεπτό στρώμα αυτοάμυνας – να βρίσκεται, καλό κάνει, κακό… δεν ξέρω)
Τρεις μερίδες αυθυποβολής για να πείσετε τον εαυτό σας ότι είστε και τα πρώτα παιδιά άμα λάχει. Αυτό γίνεται με καθημερινή άσκηση του τύπου, κοιτάζω στον καθρέφτη, του χαμογελώ και του ρίχνω και μια μούντζα να μην του τα χρωστώ. Αν μας αρέσει το θέαμα, το επαναλαμβάνουμε πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Βοηθά στην αποβολή της αυτολύπησης και επιπλέον τονώνει το ψυχοποιητικό σύστημα (πώς λέμε ανοσοποιητικό ένα πράμα, αλλά της ψυχής)
Τέλος, υπόσχεσαι στον εαυτό σου ότι έχει κάθε δικαίωμα να επαναλάβει τις μαλακίες του για όσο χρειαστεί χωρίς να τον αποπαίρνεις. Προσοχή, απαιτείται πάντα αρκετή δόση τρυφερότητας.

Τραγούδι απαραίτητο που θα το ψιθυρίζετε ως ινδικό μάντρας, μόλις νιώσετε μειωμένες τις αντιστάσεις σας –εσείς γνωρίζετε καλύτερα από τον οποιονδήποτε πότε πώς και γιατί: «Είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα και (φυσικά) … δεν την τρομάζουν οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα»
Λα ματζόρε.