Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 18, 2006

ΑΡΛΕΤΑ : ΔΕΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ



ΔΕΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΚΑΝΕΙΣ

Στίχοι:  Αρλέτα

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
ετούτο το ταξίδι
δε με ρώτησε κανείς αν μου άρεσε
η φορεσιά με τα στενά μανίκια.

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
να πλημμυρίσουνε τους δρόμους με θηρία
δε με ρώτησε κανείς αν μου άρεσε
αυτή η άγρια πολιτεία.

Και τώρα φεύγω, φεύγω για τον ήλιο
και τώρα θέλω πια απ’ την αρχή να ζήσω
και τώρα τα’ όνειρο με κυνηγά.

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
να γεννηθώ μέσα σ’ ένα πηγάδι
με λίγο αέρα και πολύ σκοτάδι.
Δε με ρώτησε κανείς.

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
τους τοίχους που από παντού με κλείνουν
δε με ρώτησε κανείς όταν έθαψε
 
μες στο κλουβί το τελευταίο αηδόνι.

Και τώρα φεύγω, φεύγω για τον ήλιο
και τώρα θέλω πια απ’ την αρχή να ζήσω
και τώρα τα’ όνειρο με κυνηγά,
 
έλα μαζί μου δεν είν’ αργά.

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
ετούτο το ταξίδι
δε με ρώτησε κανείς αν μου άρεσε
αυτή άγρια πολιτεία.

Δε με ρώτησε κανείς αν ήθελα
να γεννηθώ μέσα σ’ ένα πηγάδι
δε με ρώτησε κανείς όταν έθαψε
μες στο κλουβί το τελευταίο αηδόνι.

Και τώρα φεύγω, φεύγω για τον ήλιο
και τώρα θέλω πια απ’ την αρχή να ζήσω
και τώρα φεύγω, φεύγω μακριά
θα ‘ρθεις μαζί μου δεν είν’ αργά.

1 σχόλιο:

Σπύρος είπε...

Ανακάλυψη! Έτσι τυχαία που σερφάρισα ανακάλυψα το blog αυτό. Και θα ήθελα να το πώ σε τόσο πολύ κόσμο! Υπάρχουν και άλλοι, που ακούνε αυτή την υπέροχη φωνή, τα βράδια τα ακοίμητα και τα θλιβερά μας πρωινά. Να μοιραστείς μαζί τους τη λιτότητα της φωνής της και την απλότητα των στίχων της. Και απλά να ταξιδεύεις σε όνειρα μοναχικά μια που ο ρομαντισμός ξέφτισε και αυτός μαζί με τόσα άλλα στην εποχή που διάλεξε να γεννηθούμε. Εγώ θα σ έχω πάντα στην καρδιά μου και στο μυαλό μου. Και θα σιγοτραγουδώ τα τραγούδια σου και ας με πειράζουν οι υπόλοιποι για τα "χαζά" τραγούδια που ακούω. Εμένα η πλώρη μου δεν αλλάζει ρότα. Από τότε που σε ανακάλυψα μέχρι σήμερα που μιλάω μαζί σου. Έστω και μέσα σε blog ξένα όμως, όλα μπερδεύονται γλυκά.....