Σάββατο, Ιουλίου 28, 2007

Παρίσι Ι


Τέσσερα καθάρματα στο Παρίσι
(έργο σε τρεις πράξεις)







Στέφη
Μάριος
Χρήστος
Κλέλια

(τι ζήλεψες τι τα 'θελες τα ένδοξα Παρίσια)



  Yves Duteil, Tarentelle


Μείναμε που λέτε στο
Hotel St Pierre





ένα μικρούλι και συμπαθέστατο ξενοδοχείο στον καλύτερο τόπο που μπορεί κάποιος να μείνει στο Παρίσι. Rue de l' ecole de Medicine, ένα μικρό και ήσυχο δρομάκι που ενώνει τα δύο μεγαθήρια:
B oulevard St Michel και Boulevard St Germain.

Και μόνο 80 Ευρώ το δωμάτιο για δύο!!!
Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Εντάξει είναι λίγο μικρά τα δωμάτια



αλλά μιλάμε για το κέντρο του Παρισιού. Ολa εδώ τριγύρω είναι:

(με δεξί κλικ στους συνδέσμους και νέο παράθυρο)





Κάτω από το ξενοδχείο υπάρχει ένα συμπαθέστατο Bistro με φραπέ (μάλλον θα πηγαίνουνε Έλληνες φοιτητές), και καλό φαί της ώρας.



Ακριβώς απέναντι υπάρχει ένα Boulangerie Viennoise που φτιάχνει τα καλύτερα croissants στο Παρίσι!




Ετσι λοιπόν, καλά δικτυωμένοι αρχίζουμε τις βόλτες στο Παρίσι...



1η ΜΕΡΑ
Κατεύθυνση Boulevard S Michel, τον δρόμο που ξεκινά από το κέντρο ακριβώς, από τον Σηκουάνα, διασχίζει το quartier latin περνά δίπλα από Σορβόνη, κήπο του Λουξεμβούργου μέχρι το Port Royal.




κήπος του Λουξεμβούργου








Στέφη και Μάριος στα σκαλιά του Pantheon
περιμένοντας τον Χρήστο που μπήκε για να δει το εκκρεμές του Foucault






Η πλατεία της Σορβόνης



φαγητό στην πλατεία
και μετά...



Καφεδάκι στο deux Magots απέναντι ακριβώς από το εκκλησάκι του Άγου Γερμάνιου των κάμπων.





Πλανώδιοι μουσικοί, j adore ca!!!




Famille nomreuse

Negresses vertes






Βόλτα στα δρομάκια του St Germain


Του κόσμου οι τσαγέρες





του κόσμου οι βιτρίνες

Κατεύθυνση προς Σηκουάνα, νησάκια και...






Πάντα προτιμούσα την Notre Dame από την πίσω μεριά





Μουσικοί, μουσική παντού...








Place des Vosges la bien aimee
με τις καλόγουστες galleries d' art τριγύρω




με τις καλόγουστες galleries d' art τριγύρω








ΤΟ ψώνιο, ο Χρήστος ήθελε σώνει και καλά φωτογραφία έξω από το σπίτι του Victor Hougo!


του την βγάλαμε γιατί τον αγαπάμε!













ghteytria said...
Φ α ν τ α σ τ ι κ ό τ α ξ ἰ δ ι!!!Είσαι μοναδική! Σε τέτοια ποστ δεν πιάνεσαι! Καταρχήν εντυπωσιάστηκα από το πόσο μικρή είσαι και πόσο γλυκιά και χαριτωμένη! Χαραχτηριστικό ζουζούνι!Έπειτα με έκανες και νοστάλγησα πολύ... Η βόλτα που μας έκανες είναι πανέμορφη. Διάλεξες τα κατάλληλα τραγούδια, οι φωτογραφίες πολύ γλυκές, με άποψη και γούστο! Ζήλεψα τους καφέδες, τα μπιστρώ, τις μπουλανζερί. Εδώ έφτασε η μυρωδιά από τα κρουασάν! Μας έσπασε τη μύτη...Ξέχασες μόνο να πεις ότι ο Ιάπωνας Πέι, είναι ο δημιουργός της περίφημης πυραμίδας, η οποία όταν την πρωτοείδα με ξένισε, αλλά ομολογώ ότι είναι πραγματικά λειτουργικότατη και καλαίσθητη. Η φωτογραφική κάλυψη της πυραμίδας άψογη! Μπράβο σου! Η παρέα σου από τις φωτό, δείχνει θαυμάσια και δε φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι που πέρασες όμορφα!Σου εύχομαι πάντα τέτοια, καλή συνέχεια διακοπών και σ' ευχαριστώ θερμά για την υπέροχη βόλτα!Gros gros gros bisous! ;)
Ιούλιος 28, 2007 8:30 μμ

Ανώνυμος said...
Τί καλά έκανες κι ανέβασες το οδοιπορικό στο Παρίσι ; Ολοι , λίγο πολυ , κουβαλάμε κάτι από το Παρίσι μέσα μας. πολιτικά, ιδεολογικά, τοπικιστικά .. Είναι σαν βδελλα κολλημένο μέσα μας, αναμνηση και παρουσία συγχρόνως. Συγκίνηση, διέγερση, απουσία , κραυγή....μα πάντα το Παρισι, γερασμένο λίγο, αλλά αυτό που μας έφερε ως εδω. Νασαι καλα και ναχεις υγεια
ριτσα μασουρα
Ιούλιος 29, 2007 10:43 μμ

για την Αρλέτα said...
@Γητεύτρια,Αχ ρε φιλενάδα, πώς μπορούσα να μην δώσω τον εαυτό μου σ αυτό το συγκεκριμένο οδοιπορικό!!! Οι φωτογραφίες δεν ήταν υπό τις καλύτερες συνθήκες (χρόνο, τρέξιμο) αλλά αποδίδουν λίγο την αίσθηση που είχα.Ε, δεν είμαι και κανένα νιάνιαρο, μικροδείχνω είν’ αλήθεια αλλά… δεν ξέρω πώς να μεγαλώσω;...Είχες δίκιο για τον Πέι (κινέζος είναι μεγαλωμένος στην Αμερική), έβαλα μια μικρή αναφορά ως link.Χαίρομαι αφάνταστα που σου άρεσε!
Ιούλιος 30, 2007 11:11 πμ

για την Αρλέτα said...
@ Ρίτσα Μασούρα,Μ άρεσε ιδιαίτερα που άρεσε σε σένα που, όπως καταλαβαίνω είσαι… ομοιοπαθής.Είναι έτσι ακριβώς όπως τα λες. Το Παρίσι το κουβαλάμε μια ζωή κι ότι έχει σχέση με αυτό χτύπα στην καρδιά μας καμπανάκι. Καλά να ’σαι και καλώς την στο blog.Έχω ανεβάσει και κάποια γαλλικά τραγούδια θα τα βρεις στο πλάι της σελίδας δεξιά.Καλή ακρόαση!
Ιούλιος 30, 2007 11:24 πμ

en vain encre said...
θα το χαρούμε!θα το διαβάσουμε , θα το ακούσουμε , θα "μυρίσουμε" , θα "γευτούμε"...και θα κάνουμε σχόλια σε όλα του τα ποστ ε;σ΄ευχαριστώ που το μοιράζεσαι.
Ιούλιος 30, 2007 5:41 μμ

για την Αρλέτα said...
@en vain encre: Ε όχι και σε κάθε ποστ καλή μου, ένα χαμόγελο είν αρκετό. :)
Ιούλιος 31, 2007 10:08 πμ

natassaki said...
Καλό μήνα,Κλέλια μου!Δεν προλαβαίνω να το διαβάσω όοοολο τώρα, για λίγο μπήκα, από νετ-καφέ(χιχιχι!)Αλλά φαίνεται πανέμορφο, και νομίζω πως κι εσύ το φχαριστήθηκες! Να είσαι καλά, και να το ξανακάνεις! Φιλιά πολλά - και χαμόγελα! :))))))
Αύγουστος 01, 2007 1:54 μμ

για την Αρλέτα said...
@Νατασσάκι γλυκό, Είσαι αντιλαμβάνομαι ακόμη σε φάση διακοπών, αλλά τις κακές συνήθειες δεν τις έκοψες. Ξέρω η στέρηση του Blogoxώρου είναι μεγάλη και οι άλλοι δύσκολα το καταλαβαίνουν δυστυχώς. Έστω κι από Νετ καφε λίγο να ξεχαρμανιάσεις, κάτι είναι...Σου σστέλνω χαιρετισμούς και φιλάκια πολλά και σε ππερμένουμε με το καλό.Εγώ προβλέπεται ν απουσιάσω 11 - 16 Αυγούστου για λίγη θάλασσα και μέτά, μέσα τα κεφάλια.
Αύγουστος 01, 2007 3:59 μμ

2 σχόλια:

habilis είπε...

φιλεναδα εχειs μια γλυκια γευση 'και μαs την χαριζειs !!!

Cle Petridou είπε...

@ ο!habilis

Φίλε μου Habilis
Σ ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια!
Το Παρίσι είναι η πόλη που με... μεγάλωσε απ τα 17 μέχρι τα 24 μου χρόνια. Πώς αλλιώς μπορεί να είναι η γεύση που βγάζει ότι δ΄τιδήποτε έχει σχέση μ αυτο;

Κι όταν το αφήνεις, η γεύση γίνεται γλυκόπικρη...

Αυτό το οδοιπορικό όσο κι αν με παίδεψε, το όφειλα στον εαυτό μου για να τον βοηθήσω να πάει παραπέρα, να μην μου μείνει το πικρό...
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!