Σάββατο, Νοεμβρίου 26, 2011

Τα 45 χρόνια της Αρλέτας σε μία πράξη στο Θέατρο Badminton - με τα μάτια του tralala.gr

Βρήκα που λέτε χτες στα comments του blog ένα μήνυμα που μου έδωσε φτερά!

Ανώνυμος είπε...
Από κάποιον "αρλετικό":
http://www.tralala.gr/reportages/concerts-live/item/26600-synavlia-arleta-45-xronia-badminton-live
Νοέμβριος 24, 2011 9:56 μμ

Πρόκειται για ένα καλογραμμένο ρεπορτάζ της Αλέξιας Χαμοδράκα, που με βλέμμα ευαισθητο παρακολουθει και μας μεταφέρει με λεπτομέρεια το καθετί: τραγούδια, χειροκροτήματα, προσκκλημένους συναισθήματα, χρώματα και ότι την άγγιξε την υπέροχη αυτή βραδιά.
Την ευχαριστά εκ μέρους όλων των "Αρλετικών". Μου φαίνεται ότι είμαστε πολλοί...

Η Επετειακή Συναυλία Αρλέτας για τα 45 χρόνια τραγουδιού



Ρεπορτάζ:Αλεξία Χαμοδράκα
Φωτογράφηση:byron t.

Oι άνεμοι φύσηξαν ευνοϊκά την περασμένη Παρασκευή και επιτέλους πραγματοποιήθηκε στο Θέατρο Badminton η επετειακή συναυλία για τα 45 χρόνια της μουσικής διαδρομής της Αρλέτας, μετά από κυριολεκτικά πολυετείς προσπάθειες και διαδοχικές αναβολές.Έχοντας ακόμα φρέσκια στη μνήμη και την καρδιά μας τη συνέντευξη που μας παραχώρησε στο σπίτι της πριν λίγο καιρό, εννοείται ότι αναβάλαμε ό,τι είχαμε κανονίσει για εκείνη τη μέρα και με βήμα ταχύ φτάσαμε κατά τις 20:45 στην κεντρική είσοδο του Θεάτρου.

Όσο στεκόμασταν στην ουρά των ταμείων, παρατηρούσα τους ανθρώπους γύρω μου και αναρωτιόμουν αν αισθάνονται όπως εγώ... Αν κάνουν τις ίδιες σκέψεις με μένα, αν θυμούνται ένα προς ένα τα τραγούδια της Αρλέτας που σημάδεψαν κάποιες σημαντικές στιγμές τους, αν θα βίωναν αυτή τη γιορτή σαν την πραγματοποίηση μίας ευχής των παιδικών τους χρόνων. Για μένα, τουλάχιστον, αυτή την αξία είχε η γιορτή της. 




Το κοινό ανάμεικτο, γνωστό και άγνωστο. Από το Φίλιππο Συρίγο, τη Sunny Μπαλτζή και διάφορα τηλεοπτικά πρόσωπα, μέχρι οικογένειες, ζευγάρια, αντρικές και γυναικείες παρέες όλων των ηλικιών, αλλά και αρκετούς ανθρώπους με προβλήματα όρασης.



...
Η πολυαναμενόμενη, λοιπόν, αυλαία άνοιξε στις 21:30 ακριβώς, με την Αρλέτα καθισμένη στο κέντρο της σκηνής να μας χαιρετάει χαμογελαστή, και να μας καλωσορίζει με μία φράση που δε ξεχνιέται εύκολα: «Εσείς είσαστε η κυβέρνησή μου».

Σε μπλε φόντο δοσμένο από ένα πελώριο video-wall, το οποίο διαδοχικά άλλαζε χρώματα αλλά εμφάνιζε και πολλά από τα ωραιότερα σκίτσα που έχει σχεδιάσει η Αρλέτα (θυμίζουμε ότι σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών), οι δείκτες των ρολογιών άρχισαν να πηγαίνουν προς τα πίσω με το «Τραγούδι της Δραχμής», την «Εκδρομή», το «Τσάι Γιασεμιού», «Αχ Ωραία μου Πατρίδα», «Batida de Coco», την «Τσιμεντούπολη», τα «Εξάρχεια» -όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της και έχει δηλώσει ότι τα λατρεύει- το «Λύκο» και την «Καλόγρια τη Μικρή».

Η συνέχεια με κλικ στο tralala.gr

πιστέψτε με, αξίζει το κλικ!

Το ρεπορτάζ κρύβει ακόμη μια έκπληξη! Τη συνέντευξη της Αρλέτας από την Αλεξία λίγο πριν το Ηρώδειο...


Σημείωση: Αλέξια ΄"έκλεψα" τις φωτογραφίες και με την άδεια σου τις χρησιμοποιώ... εμπλούτησες το blog των φίλων της Αρλέτας, των "Αρλετικών"!

Στον "Αρλετικό", που σεμνά κι αθόρυβα κατάθεσε το πετραδάκι του για να απολαύσουμε την υπέροχαζεστή συναυλία της Αρλέτας στο Πάντμιντον στις 11.11.11 λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ!
cle

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Στις αρχές του Οκτώβρη βρέθηκα στην Ελλάδα. Ήμουν ενήμερος για τη συναυλία της "δικιάς μας" στο Ηρώδειο απ' το blog σας αλλά για διάφορους λόγους δεν κατάφερα πάω. Μετά έμαθα ότι μέσα στον γενικό αναβρασμό ματαιώθηκε... Όταν λοιπόν είδα την νέα ημερομηνία κι ιδιαίτερα αφού άκουσα τη συνέντευξη του ’85 συγκινήθηκ’ αφάνταστα! Έτσι έμπαινα καθημερινά στο ιστολόγιό σας για να μάθω τι απέγινε. Για μια ολόκληρη βδομάδα δεν υπήρχαν νέα κι άρχισα ν’ ανησυχώ. Έκανα λοιπόν μια βουτιά στο πέλαγος του www μπας και βγάλω άκρη. Κι όπως βλέπετε έβγαλα λαβράκι! Όταν διάβασα δε την πρόσφατη συνέντευξη-αποκάλυψη της Κυρίας Τσάπρα -διότι περί Κυρίας πρόκειται και μάλιστα με κάπα κεφαλαίο!- με πήραν τα ζουμιά κι έσπευσα να κοινοποιήσω τον σύνδεσμο για μοιραστώ το μεγαλείο της μ’όλους εσάς τους αθεράπευτα «αρλετικούς». Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Υποστηρίζω αθόρυβα αυτή σας την προσπάθεια γιατί τη βρίσκω εξίσου ειλικρινή κι ανιδιοτελή, όσο και τον χαρακτήρα και τις αρχές της ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΑΣ –σπάνιο είδος στην εποχή μας!- στην οποία είναι αφιερωμένη.

Πολλά χαιρετίσματα και στο επαναbloggin‘

«αρλετικός»

ΥΓ. Επιτρέψτε μου να το γράφω με "α" μικρό...

ΥΓ2. Έχω την εντύπωση ότι η κυρία δημοσιογράφος που πήρε την πιο πάνω συνέντευξη τονίζει τ’ όνομά της στην παρλήγουσα.

Cle Petridou είπε...

Αγαπητέ φίλε "Αρλετικέ", περιττό να σου πω πόσο με συγκίνησε το σχόλιο σου αυτό! Δικαιώνει, τόσο την προσπάθεια που ανέλαβε το blog αυτό τέσσερα χρόνια τώρα, όσο και την αίσθηση πόυ έχω ότι, όχι μόνο είμαστε πολλοί οι αρλετικοί, αλλά είμαστε αγνά Αρλετολάτρεις. Και υο αξίζει, γιατί είναι τόσο σημαντικό σήμερα να έχουμε σταθερά σημεία αναφοράς που να μας θυμίζουν ποιοι είμαστε στ αλήθεια.

τα σέβη μου.

cle

Ανώνυμος είπε...

Aγαπητή Cle καλημέρα,
κάποιος είχε πει κάποτε:
«H Eλλάδα χωρίζεται σ' 'αρλετικούς' και 'μη αρλετικούς'. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει!» Aπ' αυτόν λοιπόν ‘δανείστηκα’ τον όρο και, κατά κάποιον τρόπο, τον οικειοποιήθηκα...
Και τώρα που τ' απεκάλυψα αναλαμβάνω πλήρως τις ευθύνες μου
φιλικά
Γαβριήλ
εις (μια κι είμαστε πολλοί) 'αρλετικός'

ΥΓ. Τα σέβη σου δεκτά!

ΥΓ2. Σκέφτομαι πως ο τίτλος 'αρλετικός' θάπρεπε να πατενταριστεί και ν' απονέμεται αυστηρώς επιλεκτικά και μόνον κατόπιν εξετάσεων.

ΥΓ3. 'Συμπλέω' με την Αρλέτα και τον 'κόσμο' της απ' το '75.

ΥΓ4. Απ' αυτήν άλλωστε 'έκλεψα' και την ιδέα με τα υστερόγραφα...

ΥΓ5. Έχω λογαριασμό google αλλά για να μην σας μπερδέψω προτιμώ το
'ανώνυμος'.

Ανώνυμος είπε...

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=11447

Πολλα χρονια μετα αλήθεια είναι (ποτέ δεν τόλμησα να την δω ξανα, χωρίς να ξέρω γιατί) είναι καταπληκτικό το κείμενο και πολύ θα χαρώ να το δει.
Ελπίζω να θυμηθεί και ποιος είμαι στην ανωνυμία μου, πολύ της αρέσουν τέτοια παιχνίδια.

ΓΙΑΝΝΗΣ
(πολυ γρηγορα με αποκαλούσε ευρυστερνο)

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας,

είμαι η Αλεξία Χαμόδρακα (όντως το επώνυμο τονίζεται στην προπαραλήγουσα :), που είχα την τιμή να πάρω συνέντευξη από την Αρλέτα και να γράψω το ρεπορτάζ για τη συναυλία της στο Badminton. Βρέθηκα τυχαία σε αυτό το blog και με μεγάλη μου έκπληξη και συγκίνηση είδα ότι έχετε διαβάσει τη συνέντευξη και το ρεπορτάζ και σας άρεσαν! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν ερασιτέχνη δημοσιογράφο...ο οποίος μάλιστα έχει την τύχη και το προνόμιο να βλέπει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες από κοντά και να προσπαθεί να μεταφέρει όσο πιο ανθρώπινα μπορεί αυτό που βιώνει δίπλα τους...Η Αρλέτα λοιπόν ήταν και θα είναι μία από τους αγαπημένους μου, και δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια!

Αλεξία Χαμόδρακα