Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη Γιώργος Νταλάρας *
Δρόμοι παλιοί(δεξι κλικ και νέο παράθυρο)
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου κι εγώ
Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα
χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας κι ούτε κανένας
με γνώριζε...
* στίχοι από info stixoi
Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο τέλεια μελοποίηση ποιήματος από αυτή που έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης για το ποίημα του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη.
Χωρίς ομοιοκαταληξία ο Θεοδωράκης κατάφερε να βρει τον εσωτερικό ρυθμό των εξαίσιων αυτών στίχων και να μας χαρίσει μια μελωδία σπάνια και πολύτιμη. που καταγράφτηκε στην πολιτιστική πορεία των Ελλήνων!
Είναι κι αυτό το τελικό Ε, εε που αξίζει χίλιες ομοιοκαταληξίες.και σφραγίζει την μοναξιά και την απαντοχή αυτού του τέλειου τραγουδιού
Από τα μεγαλύτερα τραγούδια !
Η ερμηνεία της Νένας Βενετσάνου ακολουθεί πιστά με την σπάνια φωνή της τους εσωτερικούς δρόμους του ποιήματος αφήνοντας μας την αίσθηση του ανεκπλήρωτου, γιατί θέλουμε να ακούμε ξανά και ξανά την επωδό του τραγουδιού!Βαθιά υπόκλιση!
Για να μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι ικανή για πολύ πιο μεγάλα επιτεύγματα από το να προσπαθεί να πείσει τον Έλληνα πως οι επιλογές του εξαντλούνται σε γαλάζιο και πράσινο. Θυμηθείτε το αύριο όταν θα κοιτάτε βουβοί το ψηφοδέλτιό σας, κι αν θέλετε κάντε προηγουμένως μια βόλτα στον Allu fan Marx. Έχει κάτι πιο ευφάνταστο να προτείνει…
Keep walking!
αυτό είναι για μένα...
αφού δεν ψηφίζω!
.
9 σχόλια:
Είναι καταπληκτικό τραγούδι! Πολύ μ΄αρέσουν οι μουσικές σου επιλογές! ;)
ήρθα στο μπλογκ - φυλαχτό μου.
(σε φυλάω για τις δύσκολες στιγμές όταν να παρηγορηθώ θέλω αλλά και για τις ημέρες της ηρεμίας που μπορώ να σε απολάυσω. σήμερα είναι λίγο δύσκολα..)
το ήξερες όμως φαίνεται
:)
και βρήκα το τραγούδι που παίζαμε 4χέρια στο πιάνο με τη μαμά μου αμέσως μετά το "γελαστό παιδί".
και δεν φτάνει αυτό.
έχεις επισημάνει το ατελεύτητο του τραγουδιού και αυτό είναι από τα πολυ αγαπημένα μου γνωρίσματα παντού - όχι μόνο στη μουσική..
προτείνουμε επίσης το ίδιο ποστ
:)
έτσι για εσένα και για λίγους άλλους δεν φεύγω από εδώ.
@Ρενάτα μου, αν είχα να.. ψηφίσω τα δυο μεγάλα ελληνικά τραγούδια είναι αυτό με πρώτο το Τζιβαέρι!
Χαίρομαι που μοιραζόμαστε κοινά ακούσματα και που περνάς να τα ακούσεις και ν αφήσεις το γλυκό σου μήνυμα
καλό βόλι αύριο...
@e.e. καλώς την, πάντα με τα συγκινητικά σου σχόλια!
Αν το Blog αυτο κατάφερε να είναι καταφύγιο για τις δύσκολες στιγμές, τότε... τι να πω! ::)
Με συγκινείς. Εδώ θα ναι πάντα όποτε το χρειάζεσαι.
Το τραγούδι αυτό είναι για μένα ένα αριστούργημα. Ένα τραγούδι μοναξιάς που… φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά! Τέτοια τραγούδια δεν τα χορταίνεις ποτέ!
Υ.Γ. Το ποστ που προτείνω, το είχα δει πρώτα σε σένα σήμερα το πρωί που πέρασα από κοντά σου, αλλά δεν άφησα τα ίχνη μου, λίγο πριν περάσω από το δικό του. Ούτως ή α. ο Μαρξουλίνος εκτός του ότι είναι ο αγαπημένος μου Blogger, πολλές είναι οι φορές που ένιωσα να με καλύπτει με τη ματιά του.
Καλό Σαββατοκύριακο να ‘χουμε γιατί δεν το αξίζουν να το χαλάς γι αυτούς που βάλθηκαν να μας χαλάνε τη ζωή.
Κλέλια θέλω να σου πω, αλλά δε φαίνεται μειλ.
Γράψτο σε παρακαλώ πολύ.
Οπως παντα η μουσική υπέροχη :))
Ηρθα για ένα ευχαριστώ.
Για τα πρωινά της Κυριακής που μπορώ να σε διαβάσω ακούγοντας συγχρόνως τα τραγούδια.
@Μαριλένακι, ήτθα λίγο αργά και σου γράφω στο πόδι για το μειλ, Τα λέμε αυριο.
clelia@cytanet.com.cy
Καλήνύχτα και φιλιά¨:)
@λέων:Καλώς ήλθες. Χίρομαι πολύ που σου kάνω παρέα τα πρωίνά της Κυριακής γιατί είναι τα μόνα δικά μας πια... και τα χαιρόμαστε!
Όμορφα πάντα να περνάς.
Ακριβώς έτσι: Ξεχασμένοι κι ατίθασοι να περπατάμε...
Keep walking, Κλέλια μου!
@Σερ Σεραφείμ,
κοίτα να σαι καλά,
και το εννοώ
οκ?
Δημοσίευση σχολίου