Εμπορος ονείρων γιατί... ο χρόνος είναι κρίμα

ΕΜΠΟΡΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ
(Αρλέτα)

02 ΕΜΠΟΡΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ...

(δεξί κλικ στον τίτλο της εικονίτσας και ανοίγετε νέο παράθυρο)

Είμαι Έμπορος Ονείρων

μαγικών χαμένων μύρων
πέρασα
Αεράκι στο κορμί σου

παραμύθι στο κορμί σου
φύσηξα
Στο σεντόνι σου λεβάντα

χίλια χρώματα γιρλάντα
άφησα

Για χατίρι σου βουτάω στην πηγή του μύθου πάω
Τη σιωπή σου μεταφράζω
Το τραγούδι σου ανεβάζω
Σαν κοράλλι απ’ τους βυθούς
Με το γέλιο σου ανθίζω
Με το δάκρυ σου ποτίζω
Κήπους μυστικούς

Είμαι Έμπορος Ονείρων

μαγικών χαμένων μύρων
πέρασα

παραμύθι στη ψυχή σου
φύσηξα

Κι’ όπου και να ταξιδεύω
Τα μαλλιά σου θα χαϊδεύω απαλά
Μες τον ύπνο σου θα μπαίνω
Την αγάπη σου να κλέβω στα κρυφά

Είμαι Έμπορος Ονείρων
μαγικών χαμένων μύρων
πέρασα
Μυστικά που δε θυμάσαι
Τα σκοτάδια που φοβάσαι
ρώτησα

κι ότι έμαθα για σένα
δεν το είπα σε κανένα
σώπασα

«Έμπορος Ονείρων»
Αυτός κι αν είναι αγαπημένος δίσκος!
Μια Αρλέτα ώριμη, τρυφερή και αποφασιστική. Η ποιητική μιας τραγουδοποιού που γράφει τραγούδια γιατί έχει κάτι να πει, κάτι να μοιραστεί μαζί μας, κάτι να μας αποκαλύψει από εκείνη.
Μια διαδικασία επίπονη μαγική, λυτρωτική. Κι εμείς μάρτυρες της πορείας της 40 χρόνια τώρα, την ακολουθούμε πιστά, ευλαβικά, ωριμάζοντας μαζί της.
Μας έδωσε τόσα πολλά χωρίς να το ξέρει. Μας καθόρισε την ποιότητα της ψυχής μας και μας γιάτρευε όταν παραδέρναμε αναζητώντας το όνειρο

Ανασύρω το ποστ απ’ τα παλιά της 1ης περιόδου του Blog .
25 Σεπτεμβρίου, 2006. Εποχές μυθικές…
Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε!
Πόσα πράγματα αλλάζουν μέσα μας με τον χρόνο! Αρκεί να τον ακολουθούμε μ’ εμπιστοσύνη όταν μας παίρνει απ’ το χέρι, χωρίς να βιάζεται, χωρίς να αδημονεί.
Ας του δείξουμε λίγη περισσότερη εμπιστοσύνη. Ας τον αγαπήσουμε γι’ αυτά που μας φέρνει,
γι αυτά που μας παίρνει…

Έτσι σαν ,bonus (τ’ αξίζουμε και ’μεις πότε – πότε) θέλω ν’ ακούσω και το τραγούδι της Αφροδίτης Μάνου για τον χρόνο που είναι κρίμα να τον ζορίζουμε, να τον στριμώχνουμε, να τον ταλαιπωρούμε...

Ο χρόνος είναι κρίμα
στίχοι Αφροδίτη Μάνου
μουσική: Νίκος πορτοκάλογλου

Afroditi Manou - 1...

Μέσα σε φούρνους μικροκυμάτων
κοιμάται ο θεός των μικρών αισθημάτων
χύτρες ταχύτητος στα όνειρα του
κλέβουν τα χρώματα και τη χαρά του

ένα ρολόι ο κόσμος και τρέχει
την μυρουδιά του καφέ ποιος προσέχει
ποιος ονειρεύεται ποιος προλαβαίνει
τα μυστικά της ζωής να μαθαίνει

Δεν είν’ ο χρόνος χρήμα
και μην τ’ ακούς αυτά
ο χρόνος είναι ΚΡΙΜΑ
κι ας έχεις και λεφτά

Όλα τελειώνουν σχεδόν πριν αρχίσουν
κάνε στην άκρη να μην σε πατήσουν
μ’ ένα ποδήλατο μέσα στον χρόνο
κι όλα θα γίνονται για σένα μόνο

Στην κοινωνία των μεταλλαγμένων
ο ξεροκέφαλος, ο επιμένων
θα κάνει έρωτα, θα κλαίει κι ακόμα
θα ’χει σαν άνθρωπος μάτια και στόμα

A.F.Marx είπε...
Συμπέρασμα: Κρίμα είναι ο χρόνος που περνά χωρίς να ονειρευτούμε...

Διαφωνεί κανένας;