Όταν ο άνθρωπος πάτησε στο φεγγάρι, ο Ανέστος Τριανταφύλλου, μαθητής ακόμα,
στο σχολείο, έγραψε αυτό το τραγούδι, που ηχογραφήσαμε αργότερα, στο σπίτι μου,
στο μπομπινόφωνό μου, με την Αρλέτα, να μου κάνει δεύτερη φωνή.Άλλο ένα
διαμαντάκι της νιότης μας, που διασώθηκε, χάρη στις παλιές μου μπομπίνες, που
δέν είχαν καταστραφεί, μαζί με το πρόγραμμα της μπουάτ
"Ταβάνια"!!Περιμένετε,άκολουθούν κι άλλα μπόλικα, τις επόμενες
μέρες!Η φωτό με την Αρλέτα, είναι της ίδιας περιόδου, πάνω κάτω, κάποιο
καλοκαίρι στις Σπέτσες, καλεσμένες της Ληδας Παπακωνσταντίνου.
KAI ΑΠΟ ΤΟ YOUTUBE
mingrelia music
Η κατάχτηση της Σελήνης απ' τον άνθρωπο το 1969, πυρπόλησε τη φαντασία του
κόσμου, κυρίως των νέων παιδιών, όπως του Ανέστου Τρανταφύλλου, που ήταν ακόμα
μαθητής στο σχολείο, όταν έγραψε αυτό το πολύ όμορφο κι ευαίσθητο τραγούδι, με
τη νεανική του φαντασία! Τρία χρόνια αγότερα, μου το έφερε σπίτι μου, να το
τραγουδήσω και να το μαγνητοφωνήσουμε στο μπομπινόφωνο.Η Αρλέτα, που ήταν κι
αυτή σπίτι μου, μπήκε κι έκανε δεύτερη φωνή, ότι ήθελε.Ο Ανέστος έπαιξε την
κιθάρα. Παίζαμε, βασικά και περνάγαμε την ώρα μας ευχάριστα, όπως συνηθίζαμε,
άλλωστε.Σχεδόν....μισό αιώνα μετά, ανακάλυψα τυχαία τις παλιές μου μπομπίνες,
στο πατάρι του πατρικού μου σπιτιού!!Τις ψηφιοποίησα και...ιδού, το αποτέλεσμα!Συγκινητικό,
έ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου