Τίμησε την Αρλέτα, το Φεγγαράκι της Λευκάδας!

Την τίμησε και το τίμησε κι η Αρλέτα, εκείνο το τεράστιο ολόγιομο φεγγάρι, το τελευταίο του καλοκαιριού στη Συναυλία της Λευκάδας, 24 Αυγούστου 2010.
Στάθηκε κι άκουσε το απόλυτο τραγούδι του, αναλογιζόμενο πόσοι και πόσοι το έχουν τραγουδήσει… Είμαι σίγουρη πως, αυτή είναι η αγαπημένη του ερμηνεία. Αυτή η φωνή έτσι όπως τραγουδά «…δίχως τη δική σου αγάπη, δύσκολα περνά ο καιρός, δίχως τη δική σου αγάπη είν' ο κόσμος πιο μικρός …» το κάνει να λάμπει με μεγαλοπρέπεια.

Το τραγούδι αυτό αφιερώνει η Αρλέτα στην Άννα, τη φίλη, που της στάθηκε σα φύλακας Άγγελος τις δύσκολες κι ατέλειωτες εκείνες μέρες που πέρασε στο Βόλο, μα και στο Ερρίκος Ντυνάν. Μέρες αβεβαιότητας και αγωνίας που τις ζήσαμε λίγο κι εμείς οι φίλοι της Αρλέτας από αυτό εδώ το Blog.

Και είναι τόσο σημαντική η παρουσία των φίλων σε τέτοιες δοκιμασίες. Η σωτήρια επέμβαση του Νευροχειρούργου Βασίλη Σλατινόπουλου, η αγωνία για το αποτέλεσμα και τέλος το ξύπνημα της «επόμενης μέρας», είναι ένα σοκ που λίγοι το αντέχουν, πιστέψτε με. Μετά ο αγώνας για την αποκατάσταση… Η ελπίδα για το καλύτερο, σε διαρκή πάλη με την αβεβαιότητα.

Αγώνας και Νίκη της Ζωής!

Απευθύνουμε Κι εμείς με τη σειρά μας ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Άννα, που μας έφερε πίσω την Αρλέτα ώστε να την έχουμε ξανά με την κιθάρα της να μας τραγουδά!

Αγάπη που γινες δίκοπο μαχαίρι...