ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕΣ
(στίχοι/μουσική: Αρλέτα)
Όλα τα’ άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε
Αυγουστιάτικο μπουρίνι με ναυάγησες
ότι πιο όμορφο έχω ζήσει ήσουνα εσύ
κράτησε όσο μια δύση μια Ανατολή
μια ανατολή
Όλα τ άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε
Είσαι στο κορμί σαράκι είσαι η τρέλα μου
ό τι ζω μετά από σένα μου το κυνηγάς
μου το διώχνεις το ορίζεις και μου το σκορπάς
και μου το σκορπάς
Όλα τ' άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε
ό τι εσύ ξύπνησες φως μου και δεν κράτησες
ένα ένα δύο δύο αριθμοί απλώς
άλλη αλήθεια δεν ξανάβρα με σημάδεψες
Με σημάδεψες
Τραγούδι Μυσταγωγία.
Μια υπόκωφη βουή μας κυκλώνει σαν καταιγίδα που ζυγώνει και η κιθάρα καθορίζει το τοπίο δειλά σαν χαϊδεύει τις χορδές της για την εισαγωγή της Αρλέτας (Τα κρουστά παραμονεύουν:
«Όλα τα’ άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε».
Η φωνή της με ακινητοποιεί. το νέι κοντανασαίνει συμφωνεί, προτρέπει την Αρλέτα να συνεχίσει ακαπέλα την εξιστόρηση της απόκοσμης αυτής δήλωσης…
«…αυγουστιάτικο μπουρίνι με ναυάγισες» ό,τι πιο όμορφο εχω ζήσει ήσουνα εσύ, κράτησε όσο μια δύση μια ανατολή»
Αβάσταχτο. η ορχήστρα επαναλαμβάνει μόνη της τη φράση αυτή σαν χορός αρχαίας τραγωδίας, εντείνοντας την αγωνία μας.
Και η Αρλέτα συνεχίζει αποφασιστικά επαναλαμβάνοντας την αρχική δήλωση, σαν για να πάρουμε θάρρος για ν’ αντέξει και να αντέξουμε τα παρα κάτω: Το ντουπελέκι μπαίνει κι στο χορό αποφασιστικά, δένοντας τις σιωπές σε μια πορεία χωρίς δύχτι.
«Όλα τ’ άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε
Είσαι στο κορμί σαράκι, είσαι η τρέλα μου
Ό,τι ζω μετά από σένα μου το κυνηγάς
Μου το διώχνεις το ορίζεις και μου το σκορπάς
Ό,τι ζω μετά από σένα μου το κυνηγάς
Μου το διώχνεις το ορίζεις και μου το σκορπάς…»
Κάνουμε στάση αφήνοντας την ορχήστρα να καθαρίσει το τοπίο, να μας χαϊδέψει το πρόσωπο να μας σκουπίσει το δάκρυ. Η Αρλέτα όμως επιμένει μέχρι αίμα να βγει
«Όλα τα’ άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε
Ό,τι εσύ ξύπνησες φως μου και δεν κράτησες
Ένα ένα δύο δύο αριθμοί απλώς
Άλλη αλήθεια δεν ξανάβρα με σημάδεψες
Ένα ένα δύο δύο αριθμοί απλώς
Άλλη αλήθεια δεν ξανάβρα με σημάδεψες
Αποστασιωπίηση και Κάθαρση με την κιθάρα να παίρνει το βάρος επάνω της για να μείνει μετέωρη για ένα τέλος που… τέλος δεν έχει
Η φωνή της, η ερμηνεία, η άρθρωση, οι παύσεις, η φανταστική ορχήστρα με την κιθάρα του Βασίλη Ρακόπουλου σε συνεχή διάλογο με το νέι και το κοντραμπάσο να κρατά τις ισορροπίες φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα Μυσταγωγίας απίστευτη!
My best song ever…
c.
4 σχόλια:
Τι ωραίο του έδωσε ένα αέρα το έκανε ποιο ωραίο στα μέτρα της
Είναι τέλειο το δισκάκι , αν και δεν το έχω αποκτήσει ακόμα- από εβδομάδας-
Αν θες την γνώμη μου το τραγουδάει πιο ωραία από τον Πέτρο Γαϊτάνο γιατί ένα οποιοδήποτε κομμάτι ο καλύτερος ερμηνευτής του είναι ο ίδιος ο σύνθετης τέλειο βρε Κλελια πάλι ζημίες μου κανείς, το αφτί μου δεν ξεκολλάει από το ηχείο με αυτό το τραγούδι όντως ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕ
Και η φωνή της παραμένει αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο σαν αραχνοΰφαντο πέπλο [ παραληρήματα θα γράψω ]
Περιμένω να το ακούσω με τρελά και με αγάπη στην αγαπημένη μου μούσα ΑΡΛΕΤΑ
Πέτρος
Prosopika ine to agapimeno mou apo to cd. Ine poli omorfi doulia san sinolo ,xortastiki,omorfi ,aklesthiti , lepti. K opia arleta k na thes na akousis eki tha tin bris. Ektimisa poli k to remix tou sxizofrenia,ap ta poli agapimena mou tragoudia etsi k allios
Tην είδα πριν 3-4 χρόνια στο Τσαι στη Σαχάρα και μου φάνηκε αλώβητη απο το χρόνο. Δέν περίμενα όμως-ιδιαίτερα μετά την περιπέτεια που είχε με την υγεία της- να τραγουδήσει και πάλι τόσο καλά.
Μπράβο Αρλετάκι μας!!!!!
ΠΡΕΣΒΥΩΨ
@ Πέτρο
@ Man laying
@ ΠΡΕΣΒΥΩΨ
Φίλοι καλοί μου, τι ωραία τα σχόλιά σας, λενε τόσα όσα δεν μπόρεσα να γράψω...
Δε σας κρύβω ότι κι εγώ μόλις έβαλα το δισκάκι να παίξει, μπήκα με τρόμο, στη διαδικασία να δω αν η φωνή της έπαθε κάτι κaι ήταν τόσο μεγάλη η ανακούφιση και η χαρά μου όταν διαπίστωσα πως όχι μόνο παραμένει αλώβητη από το χρόνο, αλλά γίνεται απίστευτα γεμάτη από ενέργεια και γνώση και συναίσθημα.
Η ερμηνεία του «με σημάδεψες» αγγίζει επίπεδα εξωπραγματικά, θεϊκά.
Το τραγούδι αυτό είναι από τα τραγούδια που σημάδεψαν τη ζωή μου και μόλις είδα ότι το συμπεριέλαβε στο νέο της δίσκο κι ότι αποφάσισε να το τραγουδήσει η Ίδια,
μ’ έπιασε μια αναταραχή, μια προσμονή για κάτι… δεν ξέρω ακριβώς αν ήταν φόβος, αλλά ήθελα να το πει τέλεια.
Και το απογείωσε.
Εξαϋλώθηκε μαζί του…
Πόσο ζήλεψα τους μουσικούς που τη συνόδεψαν στο στούντιο, και τους ηχολήπτες!
Πρέπει να συγκλονίστηκαν από την απόκοσμη αυτή ερμηνεία.
Ήταν μάρτυρες μιας Μυσταγωγίας, μιας έκστασης…
Και πιο τέλεια δε γίνεται!
Δημοσίευση σχολίου