Τρίτη, Οκτωβρίου 21, 2008

Τα ήσυχα βράδια -ενα τραγουδι μαγικο

Έχω λίγη διάθεση για παιχίδι σήμερα! Διάθεση να σας μπερδέψω, να παίξω με τα καλώς νοούμενα και τα αδιανόητα... Έχω εδώ τρεις ερμηνείες του τραγουδιού "Τα ήσυχα βράδια": Την αρχική με την Αρλέτα από το "τσάι γιασεμιού", και μια εκτέλεση από τη Δέσποινα Βανδή παρακαλώ, από εκείνο το δροσερό σήριαλ "Δυο ξένοι" όπου η "ηθοποιός" Βανδή, ως τραγουδίστρια σφόδρα ερωτευμένη με τον σμηνίτη Αλέξανδρο Ρήγα, τραγουδά τα "ήσυχα βράδια" λάγνα και απελπισμένα γιατί δε θα τον έχει ποτέ!... και να το δάκρυ, και να το βραχνό και λίγο η μύτη να τρέχει, το κόκκινο το μάτι το απλανές...
Έξοχο...


Το φόρτοσε το τραγούδι, το στόλισε, ροκοκό και δε συμμαζεύεται! Το εκτέλεσε... στα 2 μέτρα...


Επανορθώνω. Ακούω "τα ήσυχα βρ'αδια" του Λάκη Παπαδόπουλου και της Μαριαννίνας Κριεζή, ΌΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΡΕΠΕΙ Ν ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ, δηλαδή ερμηνευμένο απότην Αρλέτα! Όχι γιατί έτσι το πρωτακούσαμε, αλλά γιατί είναι η τέλεια ερμηνεία με μια ισορροπία συναισθήματος, αφοπλιστική.




Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή

Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα' σαι πάντα δικός μου
θα είμαστε πάντα μαζί

Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα `ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα `σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα `ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα `σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα `ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί


Και δεν είναι γιατί το ακούτε από ένα Blog αφιερωμένο στην Αρλέτα, αλλά γιατί... γι αυτό ακριβώς το λόγο, το Blog αυτό είναι αφιερωμένο στην Αρλέτα!

Ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο:


Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στην εκπομπή "Προβα" 1988, καθολου άσχημα...




Update 27.10.08 Πέτρος said... υ.γ.υπάρχει και άλλος εκτελεστής του τραγουδιού ο Γιάννης Κοτσιράς

Για ν ακούσουμε...

Μου είναι συμπαθής ο Κότσιρας. Σεμνός, μελωδικός.

Φοίβος Δεληβοριάς - Τα ήσυχα βράδια (Το τραγούδι της ερήμου)
10/5/2012 Δεύτερο πρόγραμμα -- Εβδομάδες Ελλήνων Δημιουργώ

 

10 σχόλια:

quartier libre είπε...

@ καλησπέρα, κοριτσάκι :)

A.F.Marx είπε...

Ούυυυ... Και μένα μ' αρέσει αυτό το παιχνίδι με τα τραγούδια.
Βαθμολογώ:
Βανδή 2 (Να ξανάρθει τον Σεπτέμβιο, με τον κηδεμόνα της)
Πρωτοψάλτη 5 (χαριστικά, λόγω καλής διαγωγής κατά το παρελθόν)
Αρλέτα 10 με τόνο

:)

νατασσΆκι είπε...

Εγώ δεν θα βαθμολογήσω, σιγά τώρα...

Είναι από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια, και είναι αδύνατο να το ακούσω τραγουδισμένο από άλλον....
:)

(της Βανδή, δεν το σχολιάζω καν!)

Φιλιά Κλέλια μου

roula karamitrou είπε...

A, ρε κορίτσι ακούς το "μαζί" και το "ψυχή" κι η μια σου λέει ότι το χω κάνει και ξέρω τι σου τραγουδάω η άλλη... μου πε κάποιος ότι γίνεται και λέω κι έγώ μπας και...και η δολοφόνος όλα έχουν τον πελάτη τους


Φιλιά Κλέλια :)

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Κλελια! Τι κάνεις; Καλά είσαι; Μ’ άρεσε το καινούργιο concept που σκέφτηκες! Θα σου πω τη δική μου άποψη. Η Βανδή το εκτέλεσε μεν αλλά με τον άλλο όρο της λέξεως όχι του ερμηνευτικού πάντως. Η Πρωτοψάλτη από την άλλη όμως είναι σαν να τσιρίζει δεν μου αρέσει άσε που άρχισε να χαλάει και αυτή την εικόνα της. Η Αρλέτα τέλεια!! έχει ότι χρειάζεται αυτό το στυλ τραγουδιού πάθος αίσθηση το βλέπεις καθαρά στις τρεις αυτές ερμηνείες. ότι μόνο η Αρλέτα ξέρει καθαρά να λεει Τα ήσυχα βράδια δεν ξέρω έχω ένα κόλλημα δεν μου αρέσει να άκουω τραγούδια της Αρλέτας από άλλες φωνές δεν ξέρω γιατί. Ίσως γιατί έχουν τυπωθεί μέσα στο μυαλό μου μόνο με την δική της φωνή.
ΥΓ υπάρχει και άλλος εκτελεστής του τραγουδιού ο Γιάννης Κοτσιράς (νομίζω)
Πέτρος

Cle Petridou είπε...

@quartier: Καλησπέρα, αύριο Πέμπτη.

@a.f.marx: AAA κι ένα ακόμη Α από μένα
κι εσύ το αξίζεις.

@νατασσάκι: Μ αρέσει που εσείς οι δυο χτυπάτε απανωτά και συντονισμένα.
Φιλάκια Νατασσάκι. Δίκιο έχεις και για την Βανδή.

@roula: το'πιασες! φιλιά πολλα


@Ανώνυμος Πέτρος: Ετσι είναι Πέτρο κι αυτό είναι χαρακτηριστικό της Αρλέτας γιατί τα σφραγίζει τα τραγούδια και όποια εκτέλεση ακουσεις μετά μοιάζει ψεύτικη.

quartier libre είπε...

Παρασκευή 31/10/08

Πρωί.
Ανάγκη να εγκαταλείψω την έρημο.
Θέλω να φύγω μακριά
μακριά απ' εδώ,
από τούτο το λευκό σπίτι,
κι από την Καζαμπλάνκα.
Στείλε μου, Κύριε, δυό μεγάλες, δυό γερές, δυό πλατειές φτερούγες,
σαν εκείνο το πρώτο αεροπλάνο, του Ίκαρου.
Να με πάρουν απ' εδώ,
να φύγω απ' εδώ, Κύριε,
από τούτο το λευκό σπίτι
κι από τούτην την έρημο.


:)

quartier libre είπε...

@ η πριγκηπέσσα των γαρίδων
παρέα με την μικρή τσαρίνα των μηρμηγκιών
βγήκαν περίπατο άκρη άκρη,
au bord de...

au bord de la mer?
au bord de l' etang?
au bord du ruisseau?
au parc
ou
dans un jardin
ou
dans le desert !
ou bien
στον κήπο των ελαιών !

αυτό μου φαίνεται καλύτερο !
στον κήπο των ελε(αι)ών.

quartier libre είπε...

@ πιστεύω, έγινε κατα νοητό, ό, τι είπα παραπάνω, για τα ελέη...

τέλος.

σήμερα λοιπόν, έχει παραμύθι:

μιά φορά κι έναν καιρό,
τρία πριγκηπόπουλα,
η πριγκήπισσα γαρίδα,
το πριγκηπόπουλο καλαμάρι και
το πριγκηπόπουλο μηρμήγκι,
κάθονταν ήσυχα και κουβέντιαζαν, στην άκρια σ' ένα ποταμάκι, κάτω από τη μεγάλη μανώλια.

τότε ξαφνικά, μέσα στο σούρουπο, στον ουρανό φάνηκε ένα λιγνό, λιγνούτσικο φεγγάρι.
ένα φεγγάρι, λεπτό σα νύχι μωρού, που καθρεφτίστηκε γελαστό, στο μικρό ποτάμι.
πλάϊ στο φεγγάρι, ένα αστέρι.

το πριγκηπικό μηρμήγκι, σήκωσε το δεξί ποδαράκι του, κι έδειξε το φεγγάρι και τ' αστέρι, στους φίλους του.

η πριγκηποπούλα γαρίδα ήταν λιγάκι λαβωμένη. πόναγε.
το πριγκηπόπουλο μηρμήγκι ένιωθε μόνο, κι ήταν θλιμμένο.
τότε, το καλαμάρι πρίγκηπας, άρχισε δυνατά να τους διηγιέται το παραμύθι της πούλιας και του αυγερινού.

η πούλια κι ο αυγερινός, ήσαν ένα κορίτσι κι ένα αγόρι, που αγαπιώνταν.
κάποτε, ο Δίας, που δεν ήταν κι ο δικαιότερος των θεών, είδε την πούλια και την ερωτεύθηκε.
η πούλια ήταν καλή, κι αφοσιωμένη στην αγάπη της, τον αυγερινό.
στενοχωριόταν πολύ με τη συμπεριφορά του Δία, και δεν ήξερε πώς να αποφύγει τον βασιλιά των θεών.
θα σε κάνω αστέρι, της είπε η Ήρα, για να μη μπορεί ο Δίας να σε πειράξει,
και θα κάνω αστέρι και τον αγαπημένο σου, να στε μαζί αιώνια, πάνω στον ουρανό.
έλα όμως, που ο Δίας ήταν απ' όλους τους θεούς ο σκληρότερος κι ο δυνατότερος!
σκαρφίστηκε λοιπόν ο Δίας, κι έκανε την πούλια αστέρι της νύχτας, να βγαίνει παρέα στο φεγγάρι,
και τον αυγερινό τον έκαμε αστέρι της αυγής.
έτσι λοιπόν, η πούλια, κι ο αυγερινός ο αγαπημένος της,
δεν μπόρεσαν στον ουρανό να συναντηθούν ποτέ.

καλό ξημέρωμα

:)

quartier libre είπε...

@ να έχετε καλή νύχτα :)