*
Κλείνουμε λοιπόν τον κύκλο αυτό μ’ ένα τραγούδι που η Σοφία η Βόσσου «έκρυψε» στο δίσκο που έκαναν μαζί με την Αρλέτα το 1991, «Εκτός Έδρας»
Ένας δίσκος πιο ηλεκτρικός από τους προηγούμενους όπου η Αρλέτα έγραψε κυρίως τους στίχους, κι έφτιαξαν μαζί έναν δίσκο που κρύβει κάποια διαμαντάκια όπως το «Αγαπάω τη βροχή» αλλά και το ολόδικο της «Εγώ μιλάω με τραγούδια» -τραγούδι με το οποίο η Αρλέτα αρχίζει συχνά τις ζωντανές εμφανίσεις, αφιερώνοντας το σε "όσους τα έχουν κάνει θάλασσα πάνω από δυο φορές στη ζωή τους"...
Ένας δίσκος πιο ηλεκτρικός από τους προηγούμενους όπου η Αρλέτα έγραψε κυρίως τους στίχους, κι έφτιαξαν μαζί έναν δίσκο που κρύβει κάποια διαμαντάκια όπως το «Αγαπάω τη βροχή» αλλά και το ολόδικο της «Εγώ μιλάω με τραγούδια» -τραγούδι με το οποίο η Αρλέτα αρχίζει συχνά τις ζωντανές εμφανίσεις, αφιερώνοντας το σε "όσους τα έχουν κάνει θάλασσα πάνω από δυο φορές στη ζωή τους"...
(μόνο δύο; δέκα δύο πες καλύτερα!)
Δίσκος λοιπόν που περιέχει την αύρα της παρέας και της συνεύρεσης των δυο γυναικών-δημιουργών. Από τότε η Σοφία Βόσσου δεν μπορούμε να πούμε ότι προχώρησε όπως «υποσχόταν» το ταλέντο της που σίγουρα διαθέτει και θυμηθείτε το «φιλαράκι» που έγραψε 5 χρόνια πριν και που αγαπήσαμε όλοι γιατί είναι απ αυτά που μένουν και μας ξανάρχονται σε στιγμές δύσκολες να μας κρατάν το χέρι…
Μετά, κάτι έγινε κι ο Μικρούτσικος την παρέσυρε στην άλλη όχθη, την πήρε στη Γιουροβίζιον και έχασε τη ρότα της…
Στο τέλος λοιπόν του δίσκου βρίσκεται «κρυμμένο» αυτό το τραγουδι που η Βόσσου έγραψε για την Αρλέτα, ένα πολύ γλυκό τραγουδάκι, σαν αυτά τα αυτοσχέδια που προκύπτουν μέσα από τη συγκίνηση και τη λύπη όταν κάτι όμορφο τελειώνει…
Δίσκος λοιπόν που περιέχει την αύρα της παρέας και της συνεύρεσης των δυο γυναικών-δημιουργών. Από τότε η Σοφία Βόσσου δεν μπορούμε να πούμε ότι προχώρησε όπως «υποσχόταν» το ταλέντο της που σίγουρα διαθέτει και θυμηθείτε το «φιλαράκι» που έγραψε 5 χρόνια πριν και που αγαπήσαμε όλοι γιατί είναι απ αυτά που μένουν και μας ξανάρχονται σε στιγμές δύσκολες να μας κρατάν το χέρι…
Μετά, κάτι έγινε κι ο Μικρούτσικος την παρέσυρε στην άλλη όχθη, την πήρε στη Γιουροβίζιον και έχασε τη ρότα της…
Στο τέλος λοιπόν του δίσκου βρίσκεται «κρυμμένο» αυτό το τραγουδι που η Βόσσου έγραψε για την Αρλέτα, ένα πολύ γλυκό τραγουδάκι, σαν αυτά τα αυτοσχέδια που προκύπτουν μέσα από τη συγκίνηση και τη λύπη όταν κάτι όμορφο τελειώνει…
Στην Αρλέτα, λοιπόν κι εμείς κι ελπίζω να είστε όλοι σύμφωνοι!
(δεξί κλικ και ανοίγετε νέο παράθυρο)
στίχοι/μουσική:Σοφία Βόσσου
Εμείς δε γνωριστήκαμε
τυχαία σε κάποια παραλία
αλλά συναντηθήκαμε
εκεί σ’του Νότη τη συναυλία
Ένα στιχάκι μου ‘δωσες
δικό σου να κρατώ στο χέρι
τη μουσική μου έβαλα
και να που γίναν ταίρι
Έτσι έγινε η δουλειά αυτή
γλυκιά, λευκή σαν τα κουφέτα
κι ότι σ’ αγαπώ πολύ
θέλω να σου πω Αρλέτα
Ήθελα να το αποφύγω το τραγούδι αυτό γιατί έχει μια «εφηβική» φόρτιση που δεν «αρμόζει» πια… στην ηλικία μου (sic!), όμως μετά την τελευταία περιπέτεια και τη λαχτάρα που πήραμε, για να συνειδητοποιήσουμε ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε να την χάσουμε και μετά από την τροπή που πήρε το Blog σαν ο «επίσημος ιστοχώρος» των φαν της Αρλέτας (αυτό πολύ μ αρέσει!!!!), αλλά ΚΑΙ για να διασκεδάσω την άποψη του κ. Τσαγκαρουσιάνου για το "λατρευτικό" blog, το ανεβάζω λοιπόν και το αφιερώνω σε όλους τους φίλους που περνάνε από δω και να τους ευχαριστήσω για την καλή παρέα.
φιλάκια,
Τα λέμε…
φιλάκια,
Τα λέμε…
*
5 σχόλια:
Κλέλια μην ανησυχείς όλα πήραν το δρόμο τους [ τον καλό] η Αρλέτα από μέρα σε μέρα είναι καλύτερα. Είναι σιδερένια και εσύ το ξέρεις καλύτερα από μένα .
Για αυτό σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι
Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει..
"Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει
που μπρος μου θα σε ξαναδώ
το φως του ήλιου θα ραγίσει
και εσύ θα τρέχεις προς τα εδώ
το φως του ήλιου θα ραγίσει
και εσύ θα τρέχεις προς τα εδώ
Θε να σκορπάω το μέτωπό σου
χρυσή βροχή στον ουρανό
και θαν' το ωραίο πρόσωπό σου
και απ'το φεγγάρι πιο χλωμό
και θάν' το ωραίο πρόσωπό σου
και απ'το φεγγάρι πιο χλωμό
Και όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας
όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες στις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός
και θα χαθεί με στις σκιές μας
όλος ο κόσμος ο παλιός
Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει
κηνυγημένο μου πουλί
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή
σε πήρε κάποτε η δύση
σε ξαναφέρνει η ανατολή.."
ΜΑΝΟΣ ΛΟΙΖΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ
Γιατί το νιώθω ότι θα την ξαναδώ
Πέτρος
Υ.Γ πάντα τέτοια
Με πολύ όμορφο τρόπο παρουσιάζεις εκείνο τον παλιό δίσκο της Αρλέτας με τη Βόσσου! Όντως, η Αρλέτα στα live της συνήθως ξεκινάει ή με το «εγώ μιλάω με τραγούδια» ή με το «παρασκήνιο».
Για να είμαι ειλικρινής, το «εκτός έδρας» το ανακάλυψα αρκετά χρόνια μετά την έκδοσή του. Ενώ το είχα στη δισκοθήκη μου από την πρώτη στιγμή που βγήκε, για έναν περίεργο λόγο κάτι “κλότσησε” μέσα μου με το πρώτο άκουσμα και το άφησα λίγο στην άκρη, για να το ανακαλύψω τελικά κάποια χρόνια μετά και να διαπιστώσω πως κρύβει μέσα του μικρά διαμάντια!
Από τότε, ξανατρέχω σ’ αυτά τα κομμάτια όπως το παιδί ζητάει δειλά “συγνώμη” που δεν κατάλαβε πως, η μαμά είχε κρύψει κάτω από το μαξιλάρι το πολυπόθητο γλειφιτζούρι και το ανακάλυψε δυο μέρες μετά!
Κάπως έτσι
Την καλημέρα μου
Κλέλια μου που χάθηκες ; Σου έχω ένα υπέροχο νέο το ξέρεις ότι στο καινούργιο δίσκο του ΘΗΒΑΙΟΥ θα έχει τραγούδια της ΑΡΛΕΤΑΣ !!! Έχω κολλήσει ένα με τα τραγούδια σου που είναι στην άλλη σου στήλη το Gracias a la vida της MERCEDES SOSA καταπληκτική ερμηνεία , στίχος απλός ΑΠΑΙΧΤΟ και αυτό του ΛΙΔΑΚΗ μου άρεσε γιατί και’ εγώ δεν ένιωθα καλά σήμερα , μα ούτε θέλω ποιο πολλά … έναν άνθρωπο να λέει το όνομα μου …
πέτρος
@Πέτρο καλέ μουμε συγκινεί ο νεάνικός σου ενθουσιασμός, τον χρειάζομαι. Ευαριστώ και για το τραγούδι του Μάνου που μας έγραψες, θα σε ανεβάσσω ποστ κάποια στιγμή...
Όσο για το νέο για τον δίσσκο του Θηβαίου, πολίτιμο, σ ευχαριστώ. και ξέρεις κάτι; Νομίζω όλοι θέλουμε έναν άνθρωπο να λέει τ' όνομά μας μ' έναν ιδιαίτερο τρόπο ΄΄ομως, που ν αγγίζει την καρδιά μας...
@ μάκη χαίρομαι πραγματικά γιατί… κι εγώ την είχα πάθει λίγο με το «Εκτός Έδρας». Μου πήρε καιρό να ανακαλύψω όντως τα κρυμμένα του διαμάντια γιατί κάτι δεν μου πήγε στον ηλεκτρικό ήχο κι όταν είσαι πιο μικρός, αφορίζεις με μια επιπολαιότητα .που σου κρύβει καμιά φορά την ουσία. Όταν ήμουν «έτοιμη» να καταλάβω τότε ο δίσκος αυτός έγινε ένας πολύ αγαπημένος κυρίως για τα τραγούδια που προανέφερα…Έτσι, σαν το πολυπόθητο κρυμμένο γλειφιτζούρι :)
Δημοσίευση σχολίου