.
Για Σάββατο βράδυ θα ‘πρεπε να ανεβάσω κάτι… ανεβασμένο, αλλά έτσι όπως αποφάσισα να μείνω σπίτι απόψε για να τακτοποιήσω κάτι εκκρεμότητες εργασιακής φύσης (έχω κάτι εμπνεύσεις ώρες - ώρες που ξαφνιάζομαι κι εγώ η ίδια με την αισιοδοξία μου!) καταλήγω να γυροφέρνω το Blog χωρίς καμία διάθεση για οποιαδήποτε εκκρεμότητα –αν το θέλει ας τακτοποιηθεί από μόνη της, εγώ εδώ σταματώ κι ανοίγω τον explorer. υπογράφω και να ‘μαι σε νέο ποστ.
Καμιά ιδιαίτερη προτίμηση, έτσι απλά για να χαρούμε ένα τραγουδάκι ήσυχο και γαλήνιο.
Ανοίγω το music box μου, που είναι ένας σκληρός δίσκος 300 τόσων Giga όπου έχω περάσει δίσκους και δισκάκια να ακούς για μια ζωή. Η επιλογή δύσκολη. Για να δούμε…
Τι θα ‘λεγες για ένα old time classic απ τη δεκαετία του ’60?
Α, μπα… Θέλω κάτι καινούργιο.
Σαν τι όμως;
Για πότε ανοίγω ανυπόμονα ,ψάχνοντας ΕΝΑ συγκεκριμένο τραγούδι και δεν ησυχάζω αν δεν το βρω και για πότε, σαν σήμερα, κοιτάω τα τραγούδια προσπερνώντας αδιάφορα.
Τι να θέλω, τι μου πάει?
Τώρα εγώ ξέρω τι μου συμβαίνει. Έχω σε CD -μακάρι ναν καλά ο φίλος blogger happy bee ο μελισσοκόμος που μου τα στειλε, και έχουν τι νομίζετε; Την συναυλία της Αρλέτας στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας που έγινε στις 5 του περασμένου Απρίλη!!!
ΝΑΙ! Το Blog επεκτείνεται θα μπορέσει να σας βάλει ν ακούσετε την Αρλέτα LIVE να τραγουδά, να σχολιάζει και να κάνει τα γνωστά της παιχνιδάκια…
Όμως, επειδή είναι ένα γεγονός ιδιαίτερο, δεν θέλω να πάει χαμένο, τώρα κυρίως που οι περισσότεροι είστε διακοπές…
ΜΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΤΕ ΟΛΟΙ;;;;
Θα το ανεβάσω λοιπόν σε ένα special edition post που θα δει το φως στις 25 Αυγούστου που κλείνουμε ένα χρόνο εγώ με το Blog αυτό. Ένα χρόνο που το «Για την Αρλέτα» εκτός από να σε αναζητά βρήκε φίλους καλούς κι αγαπημένους και.. αυτό θα γιορτάσουμε.
Στις 25 Αυγούστου όμως, όχι τώρα.
Τώρα το ψάχνω ακόμη, τι να ανεβάσω. Δεν βοηθάτε κι εσείς λίγο…
Α! Νάτο, τώρα που μεγάλωσα νομίζω πως είναι καιρός να ανεβάσω το τραγούδι-φετιχ. Το τραγούδι που με γυροφέρνει και το γυροφέρνω προσπαθώντας να το κατατάξω κάπου για να μην πονά.
Είναι ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έγραψε η Αρλετα και που δεν το τραγουδά η ίδια, αλλά ο Πέτρος Γαϊτάνος στον δίσκο του «Γυάλινος δρομέας» που κυκλοφόρησε πριν από καμιά δεκαριά χρόνια νομίζω και το λέει υπέροχα, μ αυτή την νεανική βυζαντινή του φωνή…
Ωραία, κλέβω τους στίχους από προηγούμενο ποστ και να ‘μαστε…
Απλά για λόγους αρχείου το βάζω σε δικό του ποστ που ακολουθεί...
5 σχόλια:
βασικά, εδώ είμαι,
αλλά :)
είμαι και δεν είμαι εδώ...
μόλις σήμερα, είδα το Παρισάκι.
μόλις σήμερα, είδα το Αρλετάκι, ανεβαίνοντας στο Beaubourg.
Γελαστή φατσούλα, αισιόδοξη, παιδική, γλυκειά.
ε, νομίζω φόρτωσες μπαταρίες για χειμώνα...
νοιάστηκες και για τις δικές μας μπαταρίες!
η αλήθεια είναι ότι δούλεψες πολύ, για να μας το στείλεις!
όταν μπορέσεις, στείλε με sms ή mail διεύθυνση ξενοδοχείου και τηλέφωνο.
ό, τι μαζεύει κανείς, καλό είναι :)
ιδιαίτερη μνεία, στο "ma plus belle histoire d' amour"
ευχαριστώ!
@quartier: Ναι, στο Παρισάκι ήμουν μες την τρελή χαρά…
Απ τη φατσούλα την παιδική πασκίζω να ξεφύγω απ τον καιρό που γεννήθηκα αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Γιατί κανείς δεν με λέει, ας πούμε «κυρία»; (άκου κυρία! μόνο οι μαθητές μου τον καιρό που ήμουνα καθηγήτρια με φώναζαν έτσι, στην αρχή μετά το άλλαξαν κι αυτοί!)
Για το ξενοδοχείο μπορείς να πατήσεις το link St Pierre που έχω στο ποστ και θα σε βγάλει στην ιστοσελίδα απ όπου μπορείς να κλείσεις κατευθείαν και είναι πέρα για πέρα έγκυρο.
Όσο για την Barbara,, το έχω ήδη μεταφράσει, αν και θα ‘θελα λίγη βοήθεια σ αυτό, (δεν είναι απλό να μεταφράζεις τραγούδι/ ποίημα) Αν σε χρειαστώ θα στείλω μήνυμα οκ?
Δημιουργική διάθεση βλέπω και φτιάχνομαι! Και που να χειμωνιάσει! Τέλεια! Μια χαρά θα περάσουμε. :)
@Γητεύτρια, καλώς τηνε την πέρδικα. Δεν είσαι σε παραλία;
Εγώ αυτά παθαίνω όταν αποφσίσω να μην ακολουθήσω σε ακρογιάλια.
Φυσικά και θα περάσουμε ΤΕΛΕΙΑ
Δημοσίευση σχολίου