Τετάρτη, Απριλίου 18, 2007

ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ


Δεν υπάρχει χρόνος ούτε ν’ ανασάνει κανείς. Έχω τρελαθεί στη δουλειά και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σταματήσω για τρία λεπτά, ν’ ακούσω το σχετικό τραγούδι και να το ανεβάσω στο Blog μου για¨εκδίκηση¨ Πώς την κάναμε έτσι τη ζωή μας πια#"@*%###


ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Μουσική Λάκης Παπαδόπουλος
Στιχοι: Κυριάκος Ντούμος





Όλη τη μέρα σε θυμάμαι στο γραφείο
μέσα στα γράμματα και μες τους αριθμούς
εσύ δεν χάνεσαι μαζί με τους καπνούς
μέσα στη ζέστη ξενυχτάς και μες το κρύο

Κάθε πρωί με τον καφέ πίνω την πίκρα μου
με το τσιγάρο μου ανάβω τη φωτιά σου
κάποιος περνάει από την πόρτα με το βήμα σου
και στα χαρτιά μου κάποιος γράφει τα όνομα σου

Όλη τη μέρα σε θυμάμαι στο γραφείο
μέσα στα γέλια τους θυμούς και τις φωνές
είσαι ο θόρυβος από τις μηχανές
είσαι το λάθος που δεν κλείνει το ταμείο

Κάθε πρωί με τον καφέ πίνω την πίκρα μου
με το τσιγάρο μου ανάβω τη φωτιά σου
κάποιος περνάει από την πόρτα με το βήμα σου
και στα χαρτιά μου κάποιος γράφει τα όνομα σου



8 σχόλια:

αμμος είπε...

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς γλυκειά μου, και εγώ στο γραφείο, με υπολογιστή χωρίς ηχείο. Ευτυχώς ξέρω το τραγούδι και άνοιξα το εσωτερικό mp3 player. (Επίσης, αν δεν είδες εκεί τα σχόλια που άφησα κατόπιν εορτής, σε ευχαριστώ πολύ για την κολακευτική περιγραφή στους Εμπόρους Ονείρων).

μαριάννα είπε...

Η γυναίκα ότι και να πει... είναι απίστευτη. Κι όπως κάποιοι είστε στα γραφεία σας, έρχεται και δένει κανονικά! ;)Αλλά οι περισσότεροι απ' ότι λένε, δεν έχουν ήχο στα γραφεία σαν τον Άμμο.

quartier libre είπε...

καλησπέρα.
να μπω κι εγώ;
μου αρέσει πολύ η Αρλέτα.
μήπως έχετε τα λόγια του "Όνειρα ζαχαρωτά;"
ευχαριστώ

Cle Petridou είπε...

@Αμμόχωστε: Πρώτη μου κίνηση να τρέξω στους «Έμπορους Ονείρων» για να δω το σχόλιο σου και έχεις από μένα ένα χαμόγελο γι αυτό.

Όσο για τους αγωνιστικούς σου χαιρετισμούς σε μια τέτοια ζόρικη μέρα, να ξέρεις ότι είναι για μένα πολύ σημαντικοί.
Εγώ, έτσι για να σου δώσω κακές ιδέες, έχω περάσει όλη τη δισκοθήκη μου (10 Giga περίπου) και στο κομπιούτερ της δουλειάς, για να έχω κοντά μου τα αγαπημένα μου πράγματα… Αλλιώς δεν βγαίνει η μέρα.

Cle Petridou είπε...

@Γητεύτρια: Αυτό το «κάποιοι είστε στα γραφεία σας» με κάνει να ζηλεύω λίγο…
Ζήσε την ελευθερία σου γλυκειά μου όσο γίνεται. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αντέξεις τα μετά…
Σ ευχαριστώ για την βόλτα σου μέχρι εδώ. Μου ‘χει γίνει γλυκειά συνήθεια.
Σε λίγο θα περάσω από τη blokaki σου να δω τι μας κερνάς σήμερα!

Cle Petridou είπε...

@ quartier libre: καλώστονε στη γειτονιά (λέω καλώς ΤΟΝ γιατί αφ ενός είσαι αγνώστου φύλου όπως λέει το προφίλ σου και αφ ετέρου quartier είναι γένους masculin στα γαλλικά και παρασύρθηκα από αυτό.
Bonjours alors et bien venu! Είναι πάντα ευπρόσδεκτοι σ αυτό το Blog όσοι συγκινούνται με τα τραγούδια της Αρλέτας. Πόσο μάλλον όταν έχουν επιλέξει γαλλικό ονοματάκι και κυρίως libre!
Όσο για τα «Όνειρα ζαχαρωτά, αύριο θα τα έχεις.

Cle Petridou είπε...

@Quartier libre: Οουπς με συγχωρείς, μόλις έκανα μια βόλτα στο μπλοκ σου και με τις πρώτες γραμμές κατάλαβα ότι είσαι μια ψυχούλα ευαισθητούλα και παλαιπωρημενούλα λίγο κι εσύ.
Επιστρέφω για να σεργιανήσω λίγο περισότερο στα δικά σου μέρη.Όλο και κάτι θα μάθουμε για σένα
Θα τα πούμε

quartier libre είπε...

(smile)
να σαι καλά !