Του αγίου Βαλεντίνου (τρομάρα μας)

Μπορεί εσύ να μην νοιάζεσαι αλλά γίναμε επισήμως «ρεζίλι» στο Blogoxorio. σε άλλα Blog όπως του φοβερού Allu Fun Μarx. Μπήκα σήμερα και τρόμαξα λίγο. Είδα όλη την καρδιά μου ξεδιπλωμένη σε άλλου Blog τα στρώματα. Σιγά - σιγά το συνήθισα και μπορώ να το αντέξω. Εσύ μπορείς; Είχα καιρό να γράψω κάτι για σένα. Τα παράτησα, απελπίστηκα. Όχι πια για το ότι δεν με βρήκες, αφού τόσοι άλλοι με βρήκαν και μου στείλανε και τα γλυκά τους σχολιάκια. Όχι, νομίζω, ή μάλλον είμαι σίγουρη, πως με βρήκες. Κι αυτό είναι το αβάσταχτο. Με αγνόησες. Εμένα, τη συγνώμη μου, την προσπάθεια να σου εξηγήσω, να καταλάβεις, να με ξαναπάρεις μια εκδρομή, αφού, … για σένα πια ήτανε μια εκδρομή, για μένα ένα ταξίδι. (της ζωής μου) μ΄ ατέλειωτες αναμονές σε μικρούς σκοτεινούς σταθμούς σε ξύλινα παγκάκια Αν ήτανε να σου χαρίσω ένα τραγούδι θα ‘τανε για μια νύχτα με βροχή να πέφτει σε μια ξύλινη σκεπή κι ένας ερωτευμένος γάτος να ουρλιάζει. Αυτός ο ερωτευμένος γάτος στο φινάλε με σκοτώνει. Γίνομαι ένα μαζί του. (Αχ μωρέ Αρλέτα πως με πιάνεις, και με περιγράφεις και με διαγράφεις και με αναπλάθεις). Αυτό το τραγούδι με την αγαπημένη σου, σου αφιερώνω σήμερα του Αγίου Βαλεντίνου -ακόμη ένας λόγος να νιώθω πιο ηλίθια… Διάλεξα το «καπέλο με τραγούδια», γιατί ήταν ο δικός μου δίσκος. Αφού έχει και πολλά ζωάκια μέσα: λύκους, γάτους, γρύλους, ψαράκια, καβουρίνες αρμυρίκια κι αχιβάδες. Ότι πρέπει: Ισορροπίες για μεγάλα παιδιά. Από τους καλύτερους της ελληνικής δισκογραφίας. Αθεράπευτα rock. Unplugged με δυο κιθάρες συντροφιά. Σαν και μένα αθεράπευτα κολλημένη με δυο ελπίδες στην καρδιά. Η μια για σένα, την άλλη την κρατάω για τον εαυτό μου. Ας κρατήσω και κάτι για μένα… Δεκτά τα σχόλια σου με όποιο username θες. Θα σε αναγνωρίσω.