Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007

Το τραγούδι της ερήμου (14 Φεβρουαρίου)


















Κι όμως κάτι άλλαξε σήμερα, 14 του Φλεβάρη (καμία σχέση με τον Άγιο Βαλεντίνο).

Μετά από, δεν ξέρω πόσο καιρό, άνοιξα το μοναχικό μου Blog και τι να δω! Μόνο μοναχικό δεν ήτανε, είχα comments!!!
Παιδιά έπαθα, σας ευχαριστώ πολύ πολύ. Νόμιζα πως μόνη μου τα ‘γραφα μόνη μου τα διάβαζα και ξαφνικά ανακαλύπτω πως δεν είμαι μόνη μου σ αυτό τον κυβερνοχώρο.
(Βέβαια, εσύ πάντα απών, αλλά δεν με νοιάζει πια. Μου δώσανε άλλη ώθηση τα φιλαράκια που τους αρέσει κι αυτούς η Αρλέτα, με τα τρυφερά τους σχόλια.

Σας υπόσχομαι να το εμπλουτίσω και με MP3. H Citronella μου ‘σκασε το μυστικό και την ευχαριστώ. Θα το ψάξω και εφεξής θα ακούτε και το τραγουδάκι που αφιερώνεται σε κάθε καλή στιγμή ή κακή στιγμή (για να την ξορκίσει)
Όταν ακούω να λένε πως δεν μπορούν τα «θλιμμένα» τραγούδια γιατί τους ρίχνουν δεν μπορώ στ αλήθεια να το καταλάβω γιατί εμένα με ανεβάζουν (όχι στα τραπέζια βέβαια). Μου ανεβάζουν τη ψυχή μου, με παρηγορούν και με φέρνουν σε ευφορία. Γι αυτό και αγαπάω τα τραγούδια της Αρλέτας και έτσι όπως τα τραγουδά, και νιώθω τόσο όμορφα που τα μοιράζετε μαζί μου.

A.F.Marx σ’ ευχαριστώ για το κουράγιο σου που μου δείνεις. Να σου πω, πάντα αμφέβαλλα και το φοβόμουνα λίγο. Τώρα νιώθω πιο άνετα.

Όσο για σένα
magica δεν ξέρω αν εσύ πρόσθεσες το Blogaki στην Βικιπαίδεια, αλλά να ξέρεις, μ έκανε και ψήλωσα 5 πόντους. Σ’ ευχαριστώ.

Φίλε ή φίλη
deadend mind σ ευχαριστώ για το Link αν και καθυστερημένα το έλαβα γιατί με λύπη μου διαπίστωσα πως πριν το γνωρίσω το m onitor ... έκλεισε. Κρίμα…

enteka, oι φαν της Αρλέτας ας μαζευτούμε λοιπόν και ας της χαρίσουμε κι εμείς κάτι απ τη ψυχή μας, την αγάπη μας γι αυτό που κάνει για πάνω από 30 χρόνια τώρα: Να μας χαρίζει ένα τρόπο να ζούμε χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, σιγανά και τρυφερά. Δεν ξέρω αν συμφωνείς enteka ή μαλλον ξέρω… νάσαι καλά. Καιρός είναι να ξαναβγάλει νέο δίσκο η Αρλέτα δεν νομίζεις. Σαν πολύ να μας άφησε στην τύχη μας..

Το ίδιο ισχύει και για σένα
αμμος της ερήμου. Κάποτε θα σου πω για ένα παραμυθάκι της ερήμου…

Rodia σ’ ευχαριστώ. σε είχα προσέξει από καιρό στον Blogοχώρο. Μου περιποιεί τιμήν η επίσκεψη σου. Να σαι καλά.

Να το τραγούδι της ερήμου για σένα, μα και για τον "αμμος"

Δεν υπάρχουν σχόλια: