Σήμερα δεν αντέχω πολλά, η διάθεση μου σούρνεται στο πάτωμα
Κατέβασα ρολά, πήρα άδεια αναρρωτική για σπάνια και ανίατη αρρώστια και. ήλθα σπίτι μόνο για ν΄ ακούσω την Αρλέτα να τραγουδά αυτό το υπέροχο τραγούδι του Κραουνάκη σε στίχους της Νικολακοπούλου: Να`κοιμηθώ στο πάτωμα. Μόνο έτσι μπορούσα να τη βγάλω σήμερα.
Εντάξει το λέει κι η Τσανακλίδου στο «Μαμά γερνάω» όμως δεν μπορώ την τόση θεατρικότητα πια στα τραγούδια. Τα θέλω τραγουδισμένα με μια εσωτερικότητα που την βρίσκω σε όλη της την μεγαλοπρέπεια μόνο στην Αρλέτα.
Σ’ αυτό συμφωνούσαμε: Ό,τι η «Αρλετική» ερμηνεία αποδίδει την πραγματική εσωτερική διάσταση των τραγουδιών. Και «ΤΟ ΠΆΤΩΜΑ» είναι ένα τραγούδι τόσο εσωτερικό τόσο …ψυχοβγαλτικό που η όποια θεατρικότητα ή μάλλον η όποια υπερβολή στην ερμηνεία του το ακυρώνει, το δυσκολεύει. Είναι σαν ένας εσωτερικός μονόλογος. Αυτό και το υπέροχο "Άσε δεν είναι τίποτα"
«Απ’ την άλλη μεριά του καθρέφτη
η ζωή σαν παράντα περνά…»
Σήμερα λοιπόν, «Μετά τιμής» σου αφιερώνω αυτά τα δυο τραγούδια. Το πάτωμα
Από τον δίσκο "Μετά τιμής"
Στίχοι: Λ. Νικολακοπούλου, μουσική: Στ. Κραουνάκης
Κοντά στα κύματα
θα κτίσω το παλάτι μου
θα βάλω πόρτες
μ’ αλυσίδες και παγώνια
και μες τα κύματα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες
μου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια
Άσε δεν είναι τίποτα
Άσε δεν είναι τίποτα
Άσε δεν είναι τίποτα
είναι που χει απόψε νοτιά
κι όταν φυσάει σαν τραύμα πονάει
εκείνη η παλιά μοναξιά
Είναι που έρημη μες τα φιλιά
κάνει μπλακ άουτ η καρδιά
και βρίσκομαι μόνο εγώ από εδώ
κι όλοι οι άλλοι απ’ την ‘αλλη μεριά
Απ’ την άλλη μεριά του καθρέφτη
η ζωή σαν παράτα περνά
περνά η ζωή σιωπηλό καρναβάλι
ακόμα κι εσύ είσαι απόψε απ’ την άλλη
Απ’ την άλλη μεριά του καθρέφτη
η ζωή σαν παράτα περνά
και συ στην γιορτή της μαζί της
κι εγώ πουθενά
Απ’ την άλλη μεριά του καθρέφτη
η ζωή σαν παράτα περνά
περνά η ζωή σιωπηλό καρναβάλι
κι εγώ σε φωνάζω
μα είσαι απ’ την άλλη
Απ’ την άλλη μεριά του καθρέφτη
η ζωή σαν παράτα περνά
κι εσύ είσαι παιδί της
και φεύγεις μαζί της μακριά
Άσε δεν είναι τίποτα
είναι που χει απόψε νοτιά
κι όταν φυσάει σαν τραύμα πονάει
εκείνη η παλιά μοναξιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου