ΑΡΛΕΤΑ - ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ ΑΓΕΡΑ - ο δίσκος

Στο ρυθμό του Αγέρα


1. ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ  


2. ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΔΕΚΑΕΦΤΑ ΧΡΟΝΩ

     ΑΡΛΕΤΑ - ΝΤΑΚΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ
3. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΡΧΕΙΩΝ  
    ΓΛΕΖΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ - ΟΥΡΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

4. ΠΑΡΑΜΥΘΙ  
    ΠΑΜΠΟΥΔΗ ΠΑΥΛΙΝΑΣΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ - ΡΩΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

5. ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ    
    ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟΥ - ΜΑΤΕΣΙ Π.

6. ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ ΑΓΕΡΑ      
    ΑΡΛΕΤΑ 
7. Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΙ Η ΜΑΡΙΩ
    ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ -ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ

8. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΣΙ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ
    ΑΡΛΕΤΑ

9. Η ΚΥΡΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΟΥ
    ΑΡΛΕΤΑ

10. ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ
        ΑΡΛΕΤΑ

11. Η ΒΑΛΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΔΡΟΥ        
       ΣΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ - ΚΑΜΑΡΙΝΕΑ ΙΣΙΔΩΡΑ   

12. ΟΤΑΝ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ
     ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟΥ Γ. ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ

13. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
       Γ. ΡΩΜΑΝΟΣ

Η βαλκυρία του κάδρου * Αρλέτα

Η βαλκυρία του κάδρου

Στίχοι:  Ισιδώρα Καμαρινέα

Μουσική:  Γιάννης Σπανός

Στη γωνιά σωρό τα ξύλα
Τα γραπτά ριγμένα κάτω
Και μια Μπρούχελθ στο πορτραίτο
Να σε παίρνει από κοντά μου

Τα μικρά αδέξια χρόνια
Στη γαλάζια πολυθρόνα
Να θωρούν πιστά το τζάκι
Μια βραδιά κάποιο χειμώνα

Λίγοι στίχοι του Καβάφη
Αίσθημα, δειλία, πάθος
Να σε κέρδιζα είχα ελπίσει
Παιδικό και μάταιο λάθος

Κι όταν το παλιό πορτραίτο
Βλέποντας εκεί αντικρύ μου
Τέτοια χέρια, κρίνους, μου είπες
Ονειρεύεται η ψυχή μου

Τα μικρά κοντά μου χέρια
Κρύβοντας αδέξια πίσω
Όλο τη φωτιά κοιτούσα
Τρέμοντας να μη δακρύσω

ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΟΥ ΑΓΕΡΑ   
    
    

Στο ρυθμό του αγέρα

Στίχοι/μουσική Αρλέτα

Στο ρυθμό του αγέρα ήρθε προχτές
ένα μικρό κορίτσι και με κάλεσε
να πάμε μαζί στο δρόμο με τ’ αγκάθια
Για μάτια είχε δυο βιολέτες
για χέρα είχε δυο πουλιά
ένα μικρό κορίτσι ήρθε προχτές
στο δρόμο με τ’ αγκάθια
Φορούσε μια τραχηλιά
από ακτίνες παιδικών αμαξιών, προχτές
κι ήτανε τόσο όμορφο
πιο όμορφο κι απ’ τις βιολέτες
Ένα μικρό κορίτσι με κάλεσε προχτές
να πάμε βόλτα στο δρόμο με τ’ αγκάθια
και περπατούσε στο ρυθμό του αγέρα
και περπατούσε στο ρυθμό του αέρα

χάραζε κύκλους πάνω στη σκόνη
με το μικρό γυμνό ποδάρι
χάραζε κύκλους πάνω στη σκόνη
και φύτευε αγκάθια στα μαλλιά του
Ένα μικρό κορίτσι προχτές
όταν με είδε να κλαίω
μου έφερε δυο λουλούδια
να ιδώ πόσο πιο άσχημα ήταν
τα δάκρυά μου απ τη δροσιά τους
ένα μικρό κορίτσι
με φυτεμένα αγκάθια στα μαλλιά του




Κόκκινα χείλη μου

 

Κόκκινα χείλη μου
Στίχοι/μουσική: Αρλέτα

Φύτεψα την αγάπη μου
ένα φθινόπωρο
την άνοιξη φυτρώσανε
δυο μενεξέδες
Ωωω κόκκινα χείλη μου
Ωωω δυο μενεξέδες

κρέμασα την καρδιά μου
από μια νεραντζιά
και το πρωί τη βρήκα
στ’ άσπρα ντυμένη
Ωωω κόκκινα χείλη μου
Ωωω στ’ άσπρα ντυμένη

Έχασα την αγάπη μου
ένα φθινόπωρο
Έχασα την αγάπη μου
ένα φθινόπωρο

Την άνοιξη στον κήπο σου
η λύπη μου άνθισε
Ωωω κόκκινα χείλη μου
Ωωω η λύπη μου άνθισε






ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΣΙ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

    

ΑΡΛΕΤΑ -ΠΑΜΠΟΥΔΗ ΠΑΥΛΙΝΑ

Τα παιδιά των είκοσι και εικοσιένα
Που η καρδιά τους βρίσκεται
Τον περσότερο καιρό
Έξω από το στήθος τους
Πάνω σε ένα δέντρο
Να κοιτά τον κόσμο με θυμό και φόβο

Τα παιδιά που έχασαν μόλις πριν δυο μέρες
Τη γεύση των παιχνιδιών
Και ξεχνιούνται ακόμα
Να παίζουν στον ύπνο τους
Με κούκλες και ξύλινα κουνιστά αλογάκια

Τα παιδιά των είκοσι και εικοσιένα
Που ζητούν να μάθουνε σε πέντε λεπτά
Πώς κερδίζεται η ζωή
Πώς γεννιέται ο έρωτας



Ο Γιάννης κι η μαριώ

Ένα αλλέγκρο τραγούδι δύο λεπτών που περιγράφει μέσα σε λίγους στίχους, ανθρώπινους χαρακτήρες, ατμόσφαιρα εποχής και νοοτροπία επαρχιακής κομώπολης πλέκοντας μια ιστορία τραγελαφική, με διδάγματα διαχρονικά! 

Η Αρλέτα με την κιθάρα και τη φωνή της μας μεταφέρει πότε το αστείο, πότε το τραγικό με θαυμαστή ακρίβεια στους χρωματισμούς της φωνής της. 

Ο Γιάννης κι η μαριώ

Μουσική: Γιάννης Σπάνος
Στίχοι: Βασίλης Ρώτας
Δίσκος: Στο ρυθμό του αγέρα 

Τον Γιάννη καμαρώστε
που βγαίνει στο σεργιάνι
με την κουτσή Μαριώ του
το στραβαρίδι Γιάννη
φορεί καπέλο μαύρο
καδένα ολόχρυση
τη Μάρω από το χέρι
περήφανα κρατεί

Το Γιάννη καμαρώστε
που βγαίνει στο σεργιάνι
με την κουτσή Μαριώ του
το στραβαρίδι Γιάννη

Περήφανη κοιλίτσα
φουσκώνει της Μαριώς
τηνε φουσκώνει ο δράκος
του Γιάννη ο πρώτος γιος

φορεί καπέλο μαύρο
καδένα ολόχρυση
μπροστά κοιτάζει η Μάρω
μα Γιάννης δω και κει

Γιάννη μπροστά σου κοίτα
και μη στραβοθωρείς
αυτή την έχει η Μήτρος
και κείνη ο Θοδωρής

Γιάννη στο σπίτι πάμε
δε βρίσκομαι καλά
πράσινη πέφτει χάμω
προφτάστε αγκομαχά

Φέρτε γιατρό του Ρήγα
του παλατιού μαμή
χαλάλι τη Μαριώγκα
γλιτώστε το παιδί

Κι ουδέ παιδί γλιτώνει
κι η Μάρω δεν φελά
κλάψε πού να βρεις Γιάννη
κουτσή Μαριώ ξανά