Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 21, 2006

Εγώ κι εσύ

Τώρα που πήραμε τις μεγάλες αποφάσεις πρέπει να φροντίσω να κρατηθώ με νύχια και με δόντια. Κάτι σαν την απεξάρτηση από την Ηρωίνη ένα πράμα… Εκείνο που με τρομάζει και συνάμα το θέλω τόσο είναι ένα απ’ αυτά τα ανέμελα και γουστόζικα SMS μηνύματά σου που έρχονται αναπάντεχα και αναμένουν την ίδια ανέμελη απάντηση. Δεν ξέρω τι θα μπορέσω τότε. 1. Να απαντήσω ακόμη πιο ανέμελα και με όσο χιούμορ διαθέτω για να διοχετεύσω (και εγώ επιτέλους) τη σχέση αυτή στα κανάλια μιας καθώς πρέπει φιλίας μεταξύ δυο ανθρώπων -που έζησαν την ύψιστη χάρη μαζί – γίνεται αυτό?- για να σταθώ στο ύψος των προσδοκιών σου; Δηλαδή ανέμελη και πρόσχαρη και έτοιμη να σε δεχτώ όπως το λιμάνι τα καράβια για να τα προστατεύσει και να τα συντηρήσει από τις κακουχίες και την αρμύρα. Μακάρι να το μπορούσα αυτό, στ’ αλήθεια στο λέω, αλλά φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα τα καταφέρω να κρατήσω το επίπεδό μου. Πάντα η μορφή σου, ο τρόπος που κοιτάς, αυτά που λες θα με κάνουν να υποτροπιάσω άσχημα. Θέλω για σένα να ‘μαι θάλασσα ανοικτή , τρικυμισμένη Το ξέρω, το νιώθω. 2. Μήπως τότε να μην απαντήσω στο μηνυματάκι σου; Να κλείσω το τηλέφωνό μου; Ν’ αλλάξω αριθμό; Αυτό κι αν δεν το αντέξω. Δεν μπορώ να κόψω επικοινωνία, έστω κι αυτή την υποτυπώδη. Ξέρω πως κάνεις άπειρη υπομονή μαζί μου και περιμένεις πως θα βρω τα πόδια μου και να μεταμορφωθώ σε «καλή σου φίλη». Όμως φοβάμαι πως είναι πάρα πολύ για μένα. Αυτό που θέλω είναι να σου απαντήσω μ’ ένα πικρόχολο λακωνικό μήνυμα, ολίγον μελό του στυλ «δεν μένω πια εδώ» για να σε κάνω να τρομάξεις, να διερωτηθείς αν πραγματικά το εννοώ. Όμως πάλι ξέροντας σε δε θα απαντήσεις, θα «το σεβαστείς» και θα μ αφίσεις και πάλι να μετρώ τα όριά μου… 3. Μήπως να σου στείλω ένα γράμμα, σαν κι αυτά που σου έγραφα τότε με τις άπειρες σελίδες για να σου πω πόσο μου λείπεις αλλά ΘΑ ΣΕ ΞΕΠΕΡΑΣΩ! Πόσο το πιστεύω στ΄ αλήθεια και πόσο κι εσύ θα το πιστέψεις; Και για πόσο; 4. Μήπως να σου απαντήσω με ένα MMS κι ένα τραγούδι της Αρλέτας; Και ποιο; Το «Με σημάδεψες» θα είναι το πιο πιστό στην κατάστασή μου, αλλά τελικά μετά από πολλή σκέψη θα σου στείλω κάποιο ανώδυνο όπως αυτά που γράφει πότε πότε η Αρλέτα για να κάνει απλά Λάθος κι από λάθος, Λανθασμένα κατά λάθος λαθροθήρας λαθρομάχος, λαθροκυνηγός ω,ω ή το «Εγώ κι εσύ» της Αρλέτας που τόσο νωχελικά τραγουδά με το φιλαράκι της τον Λάκη τον Παπαδόπουλο! Εγώ κι εσύ, εγώ κι εσύ, Θα ‘μαστε πάντα οι καλύτεροι εχθροί Εγώ κι εσύ Ναι αυτό θα σου στείλω, και εσύ κατάλαβε ότι θες, ότι σε βολεύει. Δυστυχώς όμως καταλαβαίνεις περισσότερα απ’ όσα πρέπει, περισσότερα απ’ όσα εγώ η ίδια καταλαβαίνω για τον εαυτό μου και δεν μπορώ να σου κρυφτώ… Τραγούδι παρακαλώ, και τα δυο για να μπορέσω να διαλέξω

Δεν υπάρχουν σχόλια: