ΑΥΡΙΟ 3/3 ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΑΡΛΕΤΑΣ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΤΥΛΙΓΕΙ...
ΕΠΕΙΔΗ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΨΗΛΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΩ ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΚΙ ΑΣ ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.
ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΔΩ, ΑΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ Ν ΑΝΕΒΟΥΜΕ.
ΗΔΗ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΠΙΑ ΟΥΤΕ ΤΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΟΥΤΕ ΤΙΣ "ΑΥΘΕΝΤΙΕΣ".
ΑΡΧΙΣΕ Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ.
ΟΜΩΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΩ ΠΩΣ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΚΙ ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΑΡΛΕΤΑ
.
Αρλετα_ Ανατολικα της Εδεμ
Στίχοι: Νικολακοπούλου Λίνα
Μουσική: Κραουνάκης Σταμάτης
Αχ, τίποτα πια δεν ζητώ
απόψε αυτό μου είναι αρκετό
εσύ στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάς
κι εγώ να μην ξέρω ποιόν ίσκιο ρωτάς
Αχ. μια φορά κι έναν καιρό
όταν ρωτούσα ποιόν έχω Θεό
μου τραγουδούσε η μαμά
τα βράδια στα σκοτεινά:
Ανατολικά της Εδέμ
ζούσε ένας τύπος μποέμ
που φορούσε πάντα λουλούδι στο πέτο
Ήτανε πολύ αμπιγέ
είχε ένα κοστούμι ριγέ
περπατούσε λες κι είχε κάνει μπαλέτο
Μοίραζε χιλιάδες φιλιά
πλήρωνε για νά' ρθουν βιολιά
και τα βράδια γλυκά τραγουδούσε
έναν τόσο λυπημένο σκοπό
σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
Amour, toujours
ca va? Bonjour!
Παντελόνια κοντά ναυτικά
με το πιάνο και τα γαλλικά
Amour, toujours
Ca va? Bonjour!
Εν-δυο-τρία, ξανά τον σκοπό
σ'αγαπώ, σ' αγαπώ...
Αχ... Τίποτα πια δεν ζητώ
απόψε αυτό μου είναι αρκετό
εσύ, στης καρδιάς τον ρυθμό να χτυπάς
κι εγώ να μην ξέρω γιατί μ' αγαπάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου