Μικρό αντίο στον Δημήτρη Μητροπάνο

.

Σήμερα 19 του Απρίλη μήνα, θάβεται η Μαγκιά κι η Τρυφερότητα μαζί, της Ελλάδας.

Η φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου ήταν από μόνη της διαμαρτυρία και υπομονή μαζί. Ήταν η αντοχή του Έλληνα και η προσμονή του για κάτι καλύτερο που βαθιά μέσα του ξέρει ότι το αξίζει.

Οτι όλοι αυτοί που σέρνουν την τιμή της Ελλάδας στο βούρκο ΜΠΟΡΟΥΝ να αποπεμφθούν.

Ότι ο λαός της Ελλάδας κι αν πιάστηκε στα δίκτυα μιας αράχνης σκοτεινών και αχόρταγων βαμπίρ, θα σταθεί ξανά στα δυο του πόδια και θα χορέψει το Ζεϊμπέκικο του Αρχάγγελου, τη Ρόζα, την Ελλάδα την Παρθένα και Τροτέζα του, τη Σαλονίκη ξημερώματα...

 

Ή φωνή του Μητροπάνου ήταν και θα είναι πάντα η Τρυφερή Μαγκιά της Ελλάδας.

Όμως, τη περίεργη σύμπτωση αλήθεια!, 17 Απρίλη έφυγε πέρσι ο Παπάζογλου, μ’ εκείνο το «Αχ Ελλάδα σ αγαπώ». 17 Απρίλη ο Μάριος Τόκας ο Κύπριος συνθέτης των «ύμνων» για την «Μοναχική και σπάνια» Ελλάδα και τη Σαλονίκη ξυμερώματα, 17 Απρίλη σήμερα ο Μητροπάνος, που η φωνή του έχει ταυτιστεί με την Μπέσα, τη Μαγκιά και την Τρυφερότητα του Έλληνα. 17/4 κάτι πρέπει να σημαίνουν όλ’ αυτά…

Στο καλό Δημήτρη Μητροπάνο, στο καλό και σ ευχαριστούμε που ήσουν πάντα ο εαυτός, απλός και αληθινός.