Αρλέτα, "Από πού πάνε για την Άνοιξη;"

Από πού πάνε για την Άνοιξη? Από 'δω, για κοίτα, ήρθε!

Ξεμυτίσαμε επιτέλους! Πιστή στο ραντεβού κάθε χρόνο, 21 του Μάρτη η κυρά Άνοιξη έσκασε μύτη μεγαλόπρεπα. Ο υδράργυρος στους 21 βαθμούς (ενηλικιώνεται  κι αυτός με τον ερχομό της), το φως το Φως, ΤΟ ΦΩΣ!

Ας μιλήσουμε για το φως της Άνοιξης που πρωί στις 7.30 φιλάει τη γη σαν κόντρα ξύρισμα, και περνώντας μέσα απ την αραιή φυλλωσιά της περίφραξης, απλώνει κωδικοποιημένα σχήματα στο πλακόστρωτο της αυλής. Ο ήλιος της εαρινής Ισημερίας!


Λένε πως τη μέρα αυτή, μπορούμε να ισορροπήσουμε όρθιο ένα αβγό. Όχι δεν το δοκίμασα αλλά το είδα στο /Youtube το Μέγα. Η παγκόσμια  ισορροπία όρθια για 24 ώρες στη μύτη ενός αβγού! Τόσο επισφαλής είναι μα, και τόσο «φωτεινή».

Από πού πάνε για την Άνοιξη διερωτάται κάθε χρόνο η Αρλέτα και την «απορία» ή θα έλεγα, την αγωνία  της αυτή την έχει κάνει βιβλίο, με ζωγραφιές και ποιήματα που συνθέτουν ένα κόσμο από αλλού ορμώμενο, από τη συχνότητα τη δικιά της. Την λεπταίσθητη συχνότητα του Καλλιτέχνη, που έργο του είναι να τραγουδά και να διαφυλάσσει (ή να διαταράσσει ανάλογα) τις ισορροπίες της ανθρώπινης ψυχής. Ισορροπίες που κι αυτές σαν «το αβγό της ισημερίας», μένουν ακίνητες για μια στιγμή που ακουμπάει στο μηδέν. Πόση ένταση να κρύβεται άραγε σε εκείνη τη στιγμή! Πόση ένταση κρύβεται στη ψυχή του καλλιτέχνη, στην «ισημερία» του κόσμου;

Δυο τραγούδια εαρινά διάλεξα, ένα του Χατζιδάκι κι ένα του Θεοδωράκη που αντιπροσωπεύουν την «ισημερία» του Ελληνικού τραγουδιού. Το τριαντάφυλλο και την Μαργαρίτα τη μαγιοπούλα.

  Καλή Άνοιξη να ‘χουμε τη μυστήρια ετούτη χρονιά του 2012