Το δεντρό της Ανατολής

.

Το δέντρο της Ανατολής

Στίχοι: Αρλέτα, Μουσική:Αν. Τριανταφύλλου

Δίσκος ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ

Στα βάθη της Ανατολής

Φυτρώνει δέντρο αμάραντο

Θεοί κι ανθρώποι το ποτίζουν χρόνια τώρα

Κι οι ρίζες του κρατούν τη γη

Σμίγει και τους εφτά ουρανούς

Κρατάει τους πέντε ωκεανούς

Κάθε που ανθίζει ευωδιάζει όλη η πλάση

Ανθίζει η αγάπη κι η ζωή

Στα χαμηλότερα κλαριά

Προφήτες κι άγριοι κριτές

Και στα ψηλά κοντά στον ουρανό και στ’ άστρα

Αρχάγγελοι και ποιητές

.

.

Πώς ο δυτικός κόσμος και με πόση θρασύτητα καταστρέφει όσα αχνάρια αφήνει σιγανά και ταπεινά η ανθρώπινη δοκιμασία και σφίγγει τον κλοιό για να ξεχάσει την χωμάτινη καταγωγή του!

Όχι, κύριοι των γραφείων και των τραπεζών,

ο χρόνος εδώ δεν βιάζεται και δεν βιάζει.

Ο χρόνος, όσο βαθαίνει η Ανατολή,

κυλάει α ρ γ ά ,

σαν μια γκαμήλα περήφανη και καρτερική πάνω στην καυτή άμμο,

σαν ένα άρωμα γιασεμιού στον νυχτερινό αεράκι μιας έναστρης αναλαμπής.
Και έτσι πρέπει να περνά, συντροφικά, αδελφικά,

να μας παίρνει απ το χέρι και γλυκά να μας οδηγεί στα παρακάτω,

αφού σιγουρευτεί πως χωνέψαμε, πιστέψαμε τα προηγούμενα…

Το «Δέντρο της Ανατολής», σε στίχους της Αρλέτας από τον δίσκο «Ταξιδεύοντας» με σεργιανίζει πάντα στον χρόνο το δικό μου, στο χρόνο της ψυχής, στο χρόνο της Ανατολής!