Αρλέτα: Μπαρ το Ναυάγιο live στου Παπάγου 13 Ιουλίου

Νάτο, ήρθε και το youtube! Σ' ευχαριστώ φίλε Πέτρο!

Μια Αρλέτα γεμάτη μπρίο. με το δικό της χιούμορ το καυστικό, παρέα με τους «άντρες της» στη σκηνή στο κηποθέατρο, στου Παπάγου! Την συνοδεύουν εκ δεξιών ο "γιόκας" της ο Γιώργης ο Χριστοδούλου ευαίσθητος κι ωραίος και στ αριστερά της, ο πρόσφατα "υιοθετημένος γιόκας" ο Φοίβος ο ορμητικός Δεληβοριάς.

Τι τους δένει τους τρεις; Μια πρώτη επαφή, μας το έγραψε ο Γιώργης Χριστοδούλου σε σχόλιο του στο blog και το μεταφέρω εδώ: . .

Ο/Η giorgisxristodoulou είπε...
Την Αρλέτα από κοντά την πρωτοσυνάντησε ο Φοίβος το '92 ( εποχή "μπαρ το ναυάγιο" ) την Άνοιξη, εμφανιζόμασταν (εγώ ως πρωτοεμφανιζόμενος) τότε στο καφεθέατρο της οδού Κοδριγκτώνος και τον είχα καλέσει να μας δεί και τους σύστησα και είπαν ενα χαίρω πολύ φευγαλέα στα καμαρίνια.Για την ιστορία, σε εκείνες τις συναυλίες που έγιναν και δημοτικό του Πειραιά και Κύπρο και Κομοτηνή έπαιζαν ο "τερμίτης" Αντώνης Μιτζέλος κιθάρα και ο Γιάννης Ιωάννου πιάνο .

(ευχαριστώ Γιώργη που μοιράστηκες μαζί μας τη στιγμή αυτή, γιατί εκεί ήσουνα κι εσύ στη συναυλία της Λευκωσίας, γλυκός τρυφερός και χαρισματικός).

Και πιο πέρα ο επίτιμος «γιόκας» ο Χρήστος ο Θηβαίος –αφού κι αυτός απ τα... γενοφάσκια του έλαβε και ετίμησε την γνώμη της Αρλετας, η οποία όταν άκουσε το πρώτο του demo... του είπε: «Παιδί μου, έχεις ταλέντο αλλά δεν μ’ ενδιαφέρει. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι τι θα κάνεις με αυτό». Κι έκανε το σωστό Και τραγουδούν και οι τρεις μαζί με την Αρλέτα, το φινάλε της συναυλίας στο κηποθέατρο στου Παπάγου… σε άπταιστο ηπειρώτικο τσάμικο...

Και υπάρχει τέτοια αγάπη κι αποδοχή που εκπέμπει στην ίδια συχνότητα! Ο Γιώργης, ο Φοίβος και ο Χρήστος, συνεχιστές μιας «οικογένειας» σπάνιας που αντέχει και εδώ θα είμαστε πάντα για να αντέχει. Πόσο όμορφο να βλέπεις τους νέους καλλιτέχνες, γερούς σα δέντρα κι εύθραυστους σαν την πάχνη να συντονίζονται με την Αρλέτα των δικών μας εφηβικών χρόνων!.
Έτσι λοιπόν λειτουργούν τα πράγματα στον κόσμο της Αρλέτας. Χωρίς σπρώξιμο, αβίαστα και με εμπιστοσύνη αφήνεται ο χρόνος να κυλάει στο δικό του ρυθμό… Και ο ένας με τον άλλο, όλοι οι συγγενείς ψυχής γνωρίζονται σε ανύποπτο τόπο και χρόνο και το πλήρωμα του χρόνου τους φέρνει κοντά και αναγνωρίζονται και δένουν και δημιουργούν και μοιράζονται τη χαρά τους μαζί μας.

Η απήχηση που έχει η Αρλέτα στους νέους ανθρώπους είναι κάτι το μαγικό, γιατί είναι αληθινή και ξέρει την καρδιά τους καλύτερα απ τους ίδιους, τρυφερά και υπομονετικά –και δεν θυμίζει με τίποτα τη μαμά τους, ! Κοντά της βρίσκουν όλη την κατανόηση που λαχταρά η ψυχή τους να βρει, χωρίς δεσμεύσεις, κι’ απαγορεύσεις. Είναι μια σιγουριά για το αληθινό, το αδέκαστο, μια σιγουριά ότι καλλιτέχνες σαν την Αρλέτα δεν υπάρχουν πολλοί και δε θα τους προδώσει ποτέ, ή θα τους χρησιμοποιήσει. Μόνο να τους κατανοήσει.

Γεια χαρά παιδιά!

Υ.Γ. Ε, ναι τώρα τι θέλετε; Βεβαίως ζήλεψα που δεν μπόρεσα να είμαι εκεί σ’ αυτή την μοναδική συνάντηση..

Ιούλιος 03, 2009 3:55 πμ

Ε καλά το είδα κι αυτό και τρελάθηκα! Τραγούδια από συναυλία στην Κρήτη, το 1995!
Το ανεβάζω στα γρήγορα πριν να φύγω για διακοπές και... τα λέμε