Πέμπτη, Ιουνίου 18, 2009

Το άρωμα του τραγουδιού: "Δε μπορεί να μη την κατάλαβες!"

Το ανακάλυψα με δυο μήνες καθυστέρηση αλλά, είναι τόσο συγκινητικό που μου 'φερε δάκρυα στα μάτια...
Aνάμεσα σε δυο ξάδελφικά blog "Το άρωμα του τραγουδιού" via «Μουσικά προάστεια» Για τη βραδιά στο Γυάλινο… Διαβάστε...
from: Το άρωμα του τραγουδιού to: Μουσικά Προάστια date: 23 February 2009 09:26 subject: 20 προς 21 Φεβρουαρίου 2009 Δε μπορεί να μη την κατάλαβες! Είναι αδύνατον να μη την κατάλαβες, σε όποιο μέρος κι αν ήσουν!! Μιλάω για εκείνη τη σεισμική δόνηση στη μία παρά πέντε τα ξημερώματα της 21η Φεβρουαρίου. Ράγισε το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, η άσφαλτος άνοιξε στα δύο, τα οχήματα έχασαν την τροχιά τους και μετατράπηκαν σε συγκρουόμενα αυτοκινητάκια, όλη η Αθήνα ένα τρελαμένο Λούνα Πάρκ! Και η πορσελάνινη μορφή της να μη μας αφήνει κανένα περιθώριο για κουβέντες. Μόνο δάκρυα. Και τραγούδια. Αμέσως ξεχύθηκαν από τα παρασκήνια τα Μικρά παιδιά, τα Καλοκαίρια και οι χειμώνες μας, τα Ήσυχα βράδια μας, και μια μυρωδιά από Τσάι γιασεμιού μάς άρπαξε απ' τη μύτη. Όσο για μένα, μην τα ρωτάς! Κουλουριάζομαι στη θέση μου και αρχίζω να χάνω μία – μία τις αισθήσεις μου. Πρώτα την αφή, έπειτα την όσφρηση… δε χάνω όμως ούτε στιγμή την ακοή˙ κι αρχίζει το σώμα να ξεκολλάει απ' την καρέκλα και να χάνει την επαφή με το έδαφος. Πετάω! Περνάω πάνω απ' τη Δόμνα, τη Μελίνα, τον Τζιμάκο, τον Σπύρο. Πλησιάζω. Περνάω δίπλα απ' τον τεράστιο ήλιο που έχει κρεμάσει στο stand του μικροφώνου, μέσα απ' τις χορδές της κιθάρας της, ανάμεσα στα δάχτυλά της, την ανάσα της την ώρα που τραγουδάει: "δε θέλω γω από σένα / τίποτα να' ναι πιο βαρύ / απ' το φτεράκι μιας μέλισσας…". Αργά γυρίζω ξανά στη θέση μου. Τίποτα όμως δεν είναι όπως πριν! Έκανα ένα ταξίδι σε όλες τις ηλικίες του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, στο Νέο Κύμα, στην τρομερή δεκαετία του '80, στο σήμερα, στο αύριο. Στο είπα και πάλι: πρώτη φορά ένιωσα το Ελληνικό Τραγούδι να με αφορά τόσο πολύ, τόσο προσωπικά!! Νικολέτα. Αργυρώ. Αρλέτα. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Σε ευχαριστώ που δέχτηκες να είμαι κι εγώ εκεί. Θα τα ξαναπούμε. Σύντομα. Σε ευχαριστώ. Κι ακόμη Φοίβος Δεληβοριάς - Αρλέτα: Εντυπώσεις, μαρτυρίες, παραλειπόμενα
Παίρνω από το πρωί τoυς φίλους και τις φίλες μου τηλέφωνο αλλά κοιμούνται, καθότι χθες είχε Αρλέτα και Φοίβο Δεληβοριά το πρόγραμμα. Τυχεράκηδες, όταν εγερθείτε, περάστε κι από εδώ και δώστε μια γεύση από τη χτεσινή, ιστορική νύχτα! απο Μουσικά Προάστια ωρα 21.2.09

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα να ήμουνα εκεί σε μια γωνίτσα στο μπαρ να πίνω τα ποτάκια μου να ανάβω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο να τραγουδάω ψιθυριστά και να μην χορταίνω να άκουω.
Ευτυχώς που έτυχε να την δω στην Κύπρο για μια μέρα και μια φορά μόνο στο RED 2007 Αρκετά ημέρα Σάββατο 5 Μαρτίου εγώ στο γνωστό μου τόπο διπλά στο τζάκι με την παρέα μου έξω να ρίχνει σιγανή βροχή η Αρλέτα τραγούδα μαγευτήκαμε, ησυχία από παντού να ακούς την βροχή μαζί με την Αρλέτα ΤΕΛΕΙΑΑΑΑΑΑ.
Και όταν μας ρώτησε η ιδιοκτήτρια του club μας ρώτησε αν μας άρεσε η Αρλέτα της είπα μην Ρώτας η απάντηση είναι στο βλέμμα μας.

Υ.Γ ήταν η πρώτη φόρα που έφυγα από συναυλία και γαλήνευα για ένα μήνα
Υ.Γ η Αρλέτα είναι σαν μία μυγδαλιά μέσα στον χειμώνα παρά όλο το κρύο αντέχει και παλεύει και μέσα στο κρύο μπορεί και βγάζει μπουμπούκια τα οποία γίνονται ανθοί
Υ.Γ Ζηλεύω όλους εσάς που την είδατε περισσότερες φόρες από έμενα
Υ.Γ κάθε φορά που τραγουδά η Αρλέτα είναι ιστορικές οι νύχτες

Πέτρος