Σάββατο, Ιουνίου 07, 2008

Αρλέτα - "μια λεπταίσθητη" παρουσίαση του Ηριδανού




























Μια "λεπταίσθητη" παρουσίαση του Γιάννη Αλαγιάννη που πολύ μου άρεσε Από το Ηλεκτρονικό Περιοδικό Ηριδανός
με την ευκαιρία των εμφανίσεων της Αρλέτας στο Χαμάμ πέρσι, την οποια αντιγράφω εδώ για σας και για το αρχείο του Blog...

Updated:
Η quartier libre είπε:
Cle, διόρθωσε!το κείμενο είναι του ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ο ύ Κώστα Αλαγιάννη


ΑΡΛΕΤΑ

«Νησί μέσα στην πόλη»...Λεπταίσθητη και αειθαλής

Μια "λεπταίσθητη" παρουσίαση του Γιάννη Αλαγιάννη
Φεβρουάριος 2006
τροβαδούρος μέσα στην πόλη… μετά από περιπλάνηση 40 χρόνων
στου τραγουδιού τις αυλές. Η Αρλέτα επιστρέφει με την κιθάρα της και την συντροφιά δυο ενδιαφερόντων μουσικών, «την εθνική Βαλκανίων» όπως τους αποκαλεί, στο Χαμάμ των Άνω Πετραλώνων για λίγες παραστάσεις.

Φωνή απαράλλακτη, πρόσωπο αρυτίδωτο, βλέμμα παιδικό, ομιλία κουρασμένη, χιούμορ δηκτικό. Κυρίες και κύριοι η Αρλέτα.
Η καλλιτέχνης που συναντά το κοινό της κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Κοινό αξιοσημείωτα ήσυχο, δεκτικό, προσηλωμένο, κοινό καλό στις
…δεύτερες φωνές, που σιγόκαιγαν συνοδευτικά όλο το βράδυ σαν σε νύχτες των μπουάτ. Λίγες ευκαιρίες παρουσιάζονται ή λίγες φορές επιδιώκει η ίδια η Αρλέτα να εμφανιστεί ζωντανά. Εκείνη την Παρασκευή που είδαμε εμείς το πρόγραμμα στο Χαμάμ- φάνηκε να κρατά απαλά στα χέρια της, αυτές τις «ακριβές» στιγμές εμπρός στα ονειροπόλα πάλαι ποτέ «Μικρά Παιδιά».

Το αυθεντικό πέτρινο Χαμάμ των Άνω Πετραλώνων γέμισε. Στη μικρή σκηνή του, ανέβηκαν πλάι στην Αρλέτα ο Κένυ Γιάνεφ με την κλασσική του κιθάρα και ο Βαλεντίνο Μπέικοφ με βιολί και ηλεκτρικό πιάνο.

Όπως αναμενόταν η Αρλέτα κρατούσε στην κιθάρα της τις νεοκυματικές μπαλάντες του Κοντογιώργου, του Χουλιαρά, του Σπανού, του Παπαστεφάνου: «Άδειες νύχτες», «Το Πέτρινο Χαμόγελο», «Τα Μικρά Παιδιά». Μπορεί εσείς κάποιο άλλο βράδυ να ακούσετε και το «Φώναξέ με» των Μαυρουδή/Δασκαλόπουλου αν εκείνη το θελήσει.

Ανάμεσα στις εύθραυστες νότες των παραπάνω να και η αντιστοίχηση στο σήμερα, που προσομοιάζει βέβαια στο χθες του νέου κύματος ως προς την βία των δύο εποχών (με την διαφορά ότι σήμερα βιώνουμε κυρίως την βία των Μέσων). Ένα τραγούδι για την showbiz, την φάμπρικα των Miss, των Barbie, των ιδιότυπων εραστών που περιτυλίγονται με λαμπρότητα στον κενόδοξο κόσμο τους. Δίχως να προλάβει η στιγμή να αφεθεί πλήρως στην μελαγχολία του κιθαριστικού μουρμουρητού, ρυθμός στην αίθουσα με το «Αδέσποτο σκυλάκι», Το «τσάι γιασεμιού», τη «Σερενάτα», τον «Λύκο» «…Είναι δώδεκα η ώρα ειν' η ώρα των τρελών…». Εναπόθεσε και ένα «κρυμμένο» από το δίσκο «Έμπορος Ονείρων»,το «Τσιφτετέλι Ξιδάτο».

Το ρεπερτόριο του Χατζιδάκι αποτέλεσε σημείο αναφοράς στη βραδιά.
Το «Μια φορά Θυμάμαι» στηριγμένο στο βιολί ήταν στιγμή βαθιάς ανάσας, σαν μια εξάρτηση να μας έχει δεμένους με το τραγούδι αυτό αποζητώντας επανεκτέλεση στο σήμερα δίχως κιθάρα (καλή η ιδέα του βιολιού!) και με την τωρινή φωνή της Αρλέτας. Είκοσι χρόνια πέρασαν μα εκεί: «Batida de Coco» -φρεσκάδα που την έχει!Το «Μπάρ το Ναυάγιο» έχει κι αυτό την δική του ιστορία. Την διηγείται η Αρλέτα αποδεχόμενη τη μανία της να γράφει τραγούδια για μπαρ.

Η μελωδία από το Serpico ως «Δρόμοι Παλιοί» σε ποίηση Αναγνωστάκη και ο Θεοδωράκης παίρνει θέση στο πρόγραμμα αν και λείπει από μια βραδιά Αρλέτας ένα απόσπασμα από το Romancero Gitano του Lorca σε απόδοση Ελύτη, ερμηνεία που τόσο την καταξίωσε.
Στις «ελλείψεις» επίσης καταγράφεται το ότι μοναχά ένα τραγούδι πέρασε από την βραδιά, προερχόμενο απ' το υλικό της belle epoque που ανέδειξε η ίδια στα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Οι μουσικοί που την πλαισιώνουν αρκετά καλοί, μα τα όργανα λίγα για να αποδώσουν το εύρος των νεότερων τραγουδιών που καθιστούν σχεδόν αναγκαία την ύπαρξη μικρής ορχήστρας.

Στη νοερή και φυσική ζεστασιά του Χαμάμ οι θεατές έδειχναν να νοιώθουν πληρότητα, να λικνίζονται ενσωματώνοντας την αποπνέουσα τρυφερότητα της Αρλέτας. Δεν ήταν εύκολο να επαναφέρει η τραγουδοποιός εμπρός στο κοινό τις ωχρές νεοκυματικές μπαλάντες με νέα υφή, νέο δέρμα ηλικίας 40 χρόνων. Ειδικά σε αυτό το ρεπερτόριο της αμφιλεγόμενης εποχής του ελληνικού τραγουδιού που όμως άνοιξε ορίζοντα στον Σπανό, τον Μαυρουδή τον Σαββόπουλο και την ίδια, η Αρλέτα δοκίμασε την αντοχή της ευαισθησίας της και πέτυχε.

Κοιτώντας πίσω έως το 1985 και ακούγοντας ξανά σε ένα κλίμα παρέας, τους καρπούς των σύγχρονων συνεργασιών της και της ιδίας τραγουδοποιίας η Αρλέτα ως καλλιτεχνική προσωπικότητα ενέχει και εκπέμπει τελικώς το στοιχείο της πρωτοπορίας. Μια επαλήθευση που καλό είναι να την κάνουμε δοθείσης ευκαιρίας. Άφαντη εδώ η αίσθηση των κλισέ που νοιώθουμε συχνά για την πρώτη γενιά τραγουδοποιών της δεκαετίας του 1980. Η Αρλέτα δεν είναι η μοναχική κιθαρωδός που ξεχάστηκε στο παρελθόν και γρατζουνάει εμπρός σε ξεχασμένο κοινό όπως πιθανώς κάποιοι θεωρούν.
Ευφυής μουσικός με ευθύβολη στιχουργική γραφή. Μουσικά βαδίζει με ευκολία σε ποικιλόμορφους δρόμους παίρνοντας στα χέρια της ακόμα και την άποψη για την παραγωγή των τραγουδιών της.
Όλα τούτα την κάνουν σημερινή και αυριανή. Βιώνει ευαίσθητα το σήμερα επί σκηνής σύμφωνα με τον λόγο και τις μουσικές της πράξεις.
Αντέχει η ευαισθησία της Αρλέτας. Άλλωστε είναι παιδί της Άνοιξης*

(* Απ' τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορεί το βιβλίο της "Από πού πάνε για την άνοιξη;" με κείμενα πεζά, ποιητικά και με ζωγραφικά σχέδια της ίδιας.)


Κώστας Αλαγιάννης
kalagiannis@Hridanos.gr
Φεβρουάριος 2006


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγνώμη Κλέλια μου που άργησα να σου απαντήσω λόγω εξετάσεων.
Στο CD υπάρχουν οι πληροφορίες για το τραγούδι και είναι οι έξης :

Στις 14/8/86 ο γράφων, ψάχνοντας για πολικό-λαογραφικό υλικό μέσα << στα ψιλά >> της Ιστορίας του Ελληνικού Τύπου, βρήκε στο ΒΗΜΑ ( εκδότης : Χ.Δ ΛΑΜΡΑΚΗΣ Δ/ΝΤΗΣ : Α. ΔΗΜΑΚΟΣ, Δ/ΝΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ : Λ.Β ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ) της 28ΗΣ Μαΐου 1964 την εξής ειδησούλα :

Χωρικός 85 ετών έξυλοκόπησε άγρια την σύζυγο του !

ΠΑΤΡΑΙ 28. Του ανταποκριτού μας.
- Στο χωρίο Ίσωμα Αχαΐας, ο Ιω. Παρακευόπουλος, ετών 85, << έσπασε στο ξύλο >> την γρηά γυναίκα του Χρυσαυγή, ετών 70 με την όποια βρισκόταν σε διάσταση. Η Χρυσαυγή μετεφέρθη την νύκτα, σε αφασία στο νοσοκομείο Πατρών. Η Χρυσαυγή, είχε έρθει στο σπίτι του Παρασκευόπουλου όταν έμαθε ότι ο άνδρας της πήρε την αγροτική του σύνταξη και του ζήτησε το μερίδιο της. Τότε ο Παρασκευόπουλος αντί άλλης απαντήσεως , την έπιασε απ’ τα μαλλιά και την γρονθοκόπησε αγρίως. Ο Παρασκευόπουλος μετά την πράξη του εξαφανισθεί και καταζητείται απ’ την χωροφυλακή

Την επόμενη ειδοποιήθηκε η Λίνα Νικολακοπούλου να σπεύσει << γιατί είναι ανάγκη ;>>
- Τι συμβαίνει πάλι, καλέ ;
- Διάβασε την είδηση και γράψε ένα τραγούδι.
Μελοποιήθηκε την 1 του Ιουνίου 1989 από την Αρλέτα. .

Πέτρος

Τέλειο το τραγούδι ΝΗΣΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ μ’ αρέσει εκεί που λέει Παίζω με την ζωή , παίζει και αυτή με μένα.

A.F.Marx είπε...

Bρε καλά είπα εγώ ότι εδώ μέσα γίνεται "Αρλετο-pedia"...
:)
Πώς πάνε τα κέφια Κλέλια;
καιρό είχα να περάσω.
:)

quartier libre είπε...

Cle, διόρθωσε!
το κείμενο είναι
του ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ο ύ
Κώστα Αλαγιάννη