*
Updated 21/5/08
Ανώνυμε/η σ ευχαριστούμε για τα υπέροχα νέα
Έτσι οι φίλοι της Αρλέτας, μέσα απ αυτό το Blog, συνεχίζετε να μας κρατάτε ενήμερους, όλους εμάς που με το άκουσμα της είδησης 10 του Φλεβάρη νιώσαμε την καρδιά μας να παγώνει και τις μνήμες μας να απειλούνται. Όλοι, ο καθένας είτε με μια ευχή είτε με ένα χαρμόσυνο νέο, γεμίζατε τις άδειες νύχτες της αγωνίας για την αγαπημένη μας. Από τα ΜΜΕ είπαμε δεν περιμέναμε πολλά αφού αν οι ειδήσεις δεν περιέχουν καταστροφή δεν είναι ικανά να την χειριστούν, να την αξιολογήσουν. Αυτή τους η στάση, όχι μόνο aαγνοεί την Αρλέτα και τη μοναδική παρουσία της στο τραγούδι και στον πολιτισμό αυτής της χώρας (θα μου πείτε τι ξέρουν αυτοί από πολιτισμό; Έλα μου ντε…) αλλά γράφει κι εμάς τους αναγνώστες/ακροατές που περιμέναμε με την ψυχή στο στόμα για κάποιο νέο, κάποια ανάσταση –και εσείς ξέρετε πολύ καλά την αγωνία που περάσαμε όλοι αυτούς τους τρεις μήνες. Την αποτυπώσατε στα σχόλιά σας, στα blogs σας στον αέρα που αναπνέετε κι αυτός τη συντρόφευε και της θύμιζε πως είμαστε εδώ και την καρτερούμε να γίνει καλά να μας ξανατραγουδήσει, να μας μιλήσει μ αυτό το χαρακτηριστικά χαμηλότονο τρόπο της, γι αυτά που ξεχνάμε ή γι αυτά που ταλανίζουν τις ψυχές μας, να μας τα βάλει σε τάξη, να μας τα κάνει τραγούδι…
Θυμάμαι, την πρώτη φορά που είδα την Αρλέτα live στην Κύπρο, το 1986, καλοκαίρι στο κηποθέατρο της Λεμεσού και μου έκανε τόση εντύπωση το πηγαίο χιούμορ της και πόσο τρυφερά μας μιλούσε. Δεν το περίμενα, δεν το φανταζόμουν πως διέθετε τέτοιο χιούμορ και πώς μας έκανε όλους να γελάμε, να κρεμόμαστε απ τα χείλη της και να τραγουδάμε μαζί της τα αγαπημένα τραγούδια! Θυμάμαι πως μαζί της ήταν και ο Νότης Μαυρουδής με την μαγική του κιθάρα και μας χάρισαν το πιο όμορφο «Φώναξε με αγάπη, φώναξέ με» αλλά και εκείνο το φανταστικό «πρωινό τσιγάρο». Ακόμη και οι μπάτσοι που για άγνωστο λόγο «μας πρόσεχαν» μην… παρεκτραπούμε, ακόμα κι αυτοί γαλήνεψαν και έμειναν χαλαροί να ακούσουν την Αρλέτα! Κι όλοι φύγαμε μ ένα πλατύ χαμόγελο ηρεμίας και ευφορίας και πήγαμε σπίτια μας να ονειρευτούμε όνειρα ζαχαρωτά.
3 χρόνια μετά το 1989 κυκλοφόρησε η Αρλέτα τον live διπλό δίσκο «Δέκα και μία νύχτες στο Περοκέ» όπου προς μεγάλη μου χαρά βρήκα και το πρωινό τιγάρο, έτσι με τον Νότη Μαυρουδή να τη συνοδεύει ευλαβικά.
Ο JimmyT είπε...
Και εγώ μπορώ να επιβεβαιώσω την είδηση παιδιά ότι το Αρλετάκι είναι καλά. Έμαθα ότι δεν νοσηλεύεται πια στο Ερρίκος Ντυνάν αλλά έχει μεταφερθεί στο ΚΑΤ όπου κάνει φυσικοθεραπείες, κάτι το οποίο σημαίνει ότι η πλήρη ανάρρωσή της είναι θέμα χρόνου. Έτσι παιδιά θα μπορούμε και πάλι πολύ σύντομα να βρίσκουμε καταφύγιο στη ζεστή και απαλή φωνή της Αρλέτας μας όταν είμαστε ματωμένοι και πονεμένοι στη ψυχή μας, η καλή μας νεράϊδα δεν μας εγκατέλειψε αλλά είναι εδώ μαζί μας και με το μαγικό της ραβδάκι θα εκπληρώνει τις χαμένες επιθυμίες της καρδιάς και των ανεκλήρωτων ονείρων μας. Αχ τη όμορφη που είναι η ζωή που είσαι εδώ Αρλετάκι!!!!!!
Και εγώ μπορώ να επιβεβαιώσω την είδηση παιδιά ότι το Αρλετάκι είναι καλά. Έμαθα ότι δεν νοσηλεύεται πια στο Ερρίκος Ντυνάν αλλά έχει μεταφερθεί στο ΚΑΤ όπου κάνει φυσικοθεραπείες, κάτι το οποίο σημαίνει ότι η πλήρη ανάρρωσή της είναι θέμα χρόνου. Έτσι παιδιά θα μπορούμε και πάλι πολύ σύντομα να βρίσκουμε καταφύγιο στη ζεστή και απαλή φωνή της Αρλέτας μας όταν είμαστε ματωμένοι και πονεμένοι στη ψυχή μας, η καλή μας νεράϊδα δεν μας εγκατέλειψε αλλά είναι εδώ μαζί μας και με το μαγικό της ραβδάκι θα εκπληρώνει τις χαμένες επιθυμίες της καρδιάς και των ανεκλήρωτων ονείρων μας. Αχ τη όμορφη που είναι η ζωή που είσαι εδώ Αρλετάκι!!!!!!
*
jimmy, δεν ξέρω πως να σ' ευχαριστήσω για τα καλά νέα που μας φέρνεις κάθε φορά. Νομίζω πως όλοι οι φίλοι της Αρλέτας σου χρωστάμε πολλά γιατί όλο αυτό τον καιρό κρεμόμασταν από τα δικά σου μέιλ. Νασαι καλά
*
Ο /Η Ανώνυμος/η είπε:
Η Αρλέτα με την βοηθεια της Ανοιξης ειναι και πάλι καλά, σε λιγο θα απολαμβανει την αγάπη των δικών της ανθρώπων στο σπιτι της
Ανώνυμε/η σ ευχαριστούμε για τα υπέροχα νέα
Έτσι οι φίλοι της Αρλέτας, μέσα απ αυτό το Blog, συνεχίζετε να μας κρατάτε ενήμερους, όλους εμάς που με το άκουσμα της είδησης 10 του Φλεβάρη νιώσαμε την καρδιά μας να παγώνει και τις μνήμες μας να απειλούνται. Όλοι, ο καθένας είτε με μια ευχή είτε με ένα χαρμόσυνο νέο, γεμίζατε τις άδειες νύχτες της αγωνίας για την αγαπημένη μας. Από τα ΜΜΕ είπαμε δεν περιμέναμε πολλά αφού αν οι ειδήσεις δεν περιέχουν καταστροφή δεν είναι ικανά να την χειριστούν, να την αξιολογήσουν. Αυτή τους η στάση, όχι μόνο aαγνοεί την Αρλέτα και τη μοναδική παρουσία της στο τραγούδι και στον πολιτισμό αυτής της χώρας (θα μου πείτε τι ξέρουν αυτοί από πολιτισμό; Έλα μου ντε…) αλλά γράφει κι εμάς τους αναγνώστες/ακροατές που περιμέναμε με την ψυχή στο στόμα για κάποιο νέο, κάποια ανάσταση –και εσείς ξέρετε πολύ καλά την αγωνία που περάσαμε όλοι αυτούς τους τρεις μήνες. Την αποτυπώσατε στα σχόλιά σας, στα blogs σας στον αέρα που αναπνέετε κι αυτός τη συντρόφευε και της θύμιζε πως είμαστε εδώ και την καρτερούμε να γίνει καλά να μας ξανατραγουδήσει, να μας μιλήσει μ αυτό το χαρακτηριστικά χαμηλότονο τρόπο της, γι αυτά που ξεχνάμε ή γι αυτά που ταλανίζουν τις ψυχές μας, να μας τα βάλει σε τάξη, να μας τα κάνει τραγούδι…
Θυμάμαι, την πρώτη φορά που είδα την Αρλέτα live στην Κύπρο, το 1986, καλοκαίρι στο κηποθέατρο της Λεμεσού και μου έκανε τόση εντύπωση το πηγαίο χιούμορ της και πόσο τρυφερά μας μιλούσε. Δεν το περίμενα, δεν το φανταζόμουν πως διέθετε τέτοιο χιούμορ και πώς μας έκανε όλους να γελάμε, να κρεμόμαστε απ τα χείλη της και να τραγουδάμε μαζί της τα αγαπημένα τραγούδια! Θυμάμαι πως μαζί της ήταν και ο Νότης Μαυρουδής με την μαγική του κιθάρα και μας χάρισαν το πιο όμορφο «Φώναξε με αγάπη, φώναξέ με» αλλά και εκείνο το φανταστικό «πρωινό τσιγάρο». Ακόμη και οι μπάτσοι που για άγνωστο λόγο «μας πρόσεχαν» μην… παρεκτραπούμε, ακόμα κι αυτοί γαλήνεψαν και έμειναν χαλαροί να ακούσουν την Αρλέτα! Κι όλοι φύγαμε μ ένα πλατύ χαμόγελο ηρεμίας και ευφορίας και πήγαμε σπίτια μας να ονειρευτούμε όνειρα ζαχαρωτά.
3 χρόνια μετά το 1989 κυκλοφόρησε η Αρλέτα τον live διπλό δίσκο «Δέκα και μία νύχτες στο Περοκέ» όπου προς μεγάλη μου χαρά βρήκα και το πρωινό τιγάρο, έτσι με τον Νότη Μαυρουδή να τη συνοδεύει ευλαβικά.
Το ανεβάζω και τ ακούω μαζί σας.
Καλά να ‘μαστε όλοι
Πρρωινό Τσιγάρο
στίχοι: Άλκη Αλκαίου
μουσικη: Νότη Μαυρουδή
Ερμηνεία: Αρλέτα
Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό
Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή
Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών
Καλά να ‘μαστε όλοι
18 Πρωϊνό τσιγάρο.... |
Πρρωινό Τσιγάρο
στίχοι: Άλκη Αλκαίου
μουσικη: Νότη Μαυρουδή
Ερμηνεία: Αρλέτα
Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό
Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή
Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών
7 σχόλια:
στίχος, μουσική, ερμηνεία,
ΑΠΑΙΧΤΑ !
"...κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό"
"... κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο"
τι να λέμε τώρα;
ζήτω το ελληνικό τραγούδι της ψυχής μας !
Κλέλια τι υπέροχα νέα! Καιρός ήταν να μάθουμε ακόμη ένα αισιόδοξο μήνυμα από την φίλη μας . Όσο για ΜΜΕ μην αναρωτιέσαι ξέρουμε όλοι τι σοι …. Είναι .
Αλλά και το τραγούδι : το Πρωινό Τσιγάρο όλοι το ‘ χούμε σιγοτραγουδήσει στην ζωή μας . : )
πέτρος
@quartier: "ζήτω το ελληνικό τραγούδι της ψυχής μας !"
ΆΠΑΙΧΤΟ! Καταγράφεται
@Πέτρο: Απ τα ωραιώτερα ελληνικά τραγούδια!
..και σκέψου, το λατρεύω κι εγώ, που δεν κάπνισα ποτέ μου..!
:) :) :)
Φιλάκια πολλά, Κλέλια μου
Καλή βδομάδα :)
Μοιραζόμαστε τη χαρά σου για τα ευχάριστα νέα.
:)
Kαι ναι... Η καλύτερη εκτέλεση αυτού του όμορφου τραγουδιού είναι αυτή που έβαλες.
(Χαίρομαι πολύ, όταν "βολτάρεις" από τα μέρη μου)
Και εγώ μπορώ να επιβεβαιώσω την είδηση παιδιά ότι το Αρλετάκι είναι καλά. Έμαθα ότι δεν νοσηλεύεται πια στο Ερρίκος Ντυνάν αλλά έχει μεταφερθεί στο ΚΑΤ όπου κάνει φυσικοθεραπείες, κάτι το οποίο σημαίνει ότι η πλήρη ανάρρωσή της είναι θέμα χρόνου. Έτσι παιδιά θα μπορούμε και πάλι πολύ σύντομα να βρίσκουμε καταφύγιο στη ζεστή και απαλή φωνή της Αρλέτας μας όταν είμαστε ματωμένοι και πονεμένοι στη ψυχή μας, η καλή μας νεράϊδα δεν μας εγκατέλειψε αλλά είναι εδώ μαζί μας και με το μαγικό της ραβδάκι θα εκπληρώνει τις χαμένες επιθυμίες της καρδιάς και των ανεκλήρωτων ονείρων μας. Αχ τη όμορφη που είναι η ζωή που είσαι εδώ Αρλετάκι!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου