Αρλέτα in radio (poetry) days

. Πολύ το χαίρομαι όταν πέφτω σε τέτοια ποστ και τέτοια Blog όπως αυτό που σας μεταφέρω σήμερα εδώ! Το όνομα αυτού «Radio poetry» που σαν άλλος Woody Allen θυμάται και μας διηγείται μια ιστορία με την Αρλέτα.

Κι επειδή ο φίλος «Radio poetry» μοιράζεται ένα πολύ τρυφερό instantane και με αφορμή αυτό να αναφερθεί σε κάποιες σπάνιες στιγμές και να μας μεταφέρει, πολύτιμο υλικό, κάνω copy paste και να το εδώ!
Να με συγχωρέσει θέλω για την κλοπή αλλά… δεν μπόρεσα ν αντισταθώ…

Άστε που γνώρισα ακόμη ένα φοβερό Bloggerock!

(και κάνοντας δεξί κλικ την φωτογραφία θα δείτε τον χρόνο να περνάει σαν αλήθεια σαν ψέμα και η Αρλέτα θα ναι πάλι καλά)

θυμάμαι την Αρλέτα σήμερα κι ελπίζω να γίνει σύντομα καλά

Χαίρομαι που διαβάζω ότι πηγαίνει όλο και καλύτερα. Είναι πάντα δύσκολα αυτά.Θυμάμαι που όταν ήμασταν μικρότεροι, όπως υπήρχε η κόντρα ανάμεσα στους καρεκλάδες και τους ροκάδες, έτσι υπήρχε και η κόντρα ανάμεσα σ' εκείνους που άκουγαν ξένα κι αυτούς που άκουγαν ελληνικά. Εύκολα μπορούν να υποψιαστούν όσοι με γνωρίζουν ότι ήμουν μ' εκείνους που άκουγαν ξένα κι εκείνους που άκουγαν rock. Τρεις ήταν μόνο οι εξαιρέσεις στη γενικότερη άρνηση της ελληνικής μουσικής: ο Χατζιδάκις, ο Σαββόπουλος και η Αρλέτα. Και εντάξει, ο Σαββόπουλος ήταν κάπως rock, ο Χατζιδάκις ήταν όπως και να το κάνουμε ο Χατζιδάκις και η Αρλέτα; Νομίζω ότι η Αρλέτα είχε μια πολύ ιδιόμορφη μελαγχολία σε ό,τι κι αν τραγουδούσε που με μαγνήτιζε.

Τη γνώρισα το 1998 κάτω από περίεργες συνθήκες. Επρόκειτο να έρθει για συναυλία ο Cave με τους Bad Seeds, μάλιστα σε κάποιο από τα Rockwave, εκείνο που είχε γίνει σε μια παραλία, εκείνη τη χρονιά που είχαν έρθει και οι Portishead. Στη μπάντα του Cave έπαιζε βιολί ο Warren Ellis των Dirty Three, ενός underground αμερικάνικου σχήματος που είχε παίξει support στον Cave τρία χρόνια νωρίτερα στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Όταν ο Warren έφευγε από την Ελλάδα -την πρώτη φορά- άκουσε στο Ραδιόφωνο το Μια Φορά Θυμάμαι (Σπανός, Παπαστεφάνου) από την Αρλέτα και το ζήτησε σε κασέτα από τον άνθρωπο της εταιρίας διοργάνωσης συναυλιών που τους συνόδευε. Ένα χρόνο αργότερα οι Dirty Three διασκεύαζαν το τραγούδι αυτό πολύ ηλεκτρικά στο Horse Stories.

To 1998 εργαζόμουν στην εταιρία που διένεμε στην Ελλάδα τους δίσκους των Dirty Three και λίγες μέρες πριν από τη συναυλία, ήρθε ένα request μέσω της εταιρίας, ότι ο Warren ήθελε να γνωρίσει την Αρλέτα. Έψαξα την Αρλέτα, βρήκα την Αρλέτα και δώσαμε ραντεβού στο ξενοδοχείο που έμεναν οι Bad Seeds νωρίς το απόγευμα της συναυλίας. Ήταν το ξενοδοχείο Χανδρή, χαμηλά στη Συγγρού. Με τον Warren και την Αρλέτα πήγαμε σ' ένα γειτονικό ψαροταβερνείο και θυμάμαι τον Warren να κοιτάζει την Αρλέτα στα μάτια σαν να έβλεπε τον ήρωα των παιδικών του χρόνων. Λίγο αργότερα ήρθαν όλοι οι Bad Seeds, Mick Harvey, Blixa κλπ, ο manager αλλά και ο Cave και ο Warren τους εξηγούσε το κόλλημα που έχει με τη φωνή της Αρλέτας. Όλο εκείνο το βράδυ την κρατούσε αγκαλιά. Τελικά πήγαμε στο χώρο της συναυλίας με το λεωφορείο της μπάντας και καθώς περιμέναμε να εμφανιστούν οι Bad Seeds backstage, ο manager τους μας ανέβασε στη σκηνή κι έτσι η Αρλέτα κι εγώ παρακολουθήσαμε τη συναυλία πάνω στη σκηνή κρυμμένοι πίσω από ένα ηχείο.
Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε και στο μεταξύ έχουν αλλάξει πολλά γύρω μας και μέσα μας και παντού. Τότε ήθελα να βγάλουμε ένα ep με τους Dirty Three να παίζουν ηλεκτρικά αυτό το πολύ όμορφο τραγούδι και την Αρλέτα να το τραγουδάει. Δεν έγινε ποτέ, όπως και πολλά από τα τρελά δισκογραφικά σχέδια που είχα κατά καιρούς.

Τώρα το μόνο που ελπίζω είναι η Αρλέτα να γίνει σύντομα καλά. Ήταν πολλές οι φορές που έπαιζε κάπου πολύ βολικά κι όλο έλεγα να πάω να τη δω κι όλο κάτι συνέβαινε και την έχανα. Στην πρώτη συναυλία της από τη στιγμή που θα είναι τελείως καλά, θα είμαι εκεί. Κι ελπίζω να είναι πολύ σύντομα.Περαστικά Αρλέτα. Ευχαριστώ για όλα τα τραγούδια. Για όλα τα συναισθήματα.