Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2008

Αυλαία και Πάμε



χαρακτηριστική ως προς την ευχάριστη εξέλιξη των δεδομένων
είναι η δήλωση της κ. Καρά:
“Οι ενδείξεις είναι πολύ θετικές και δείχνουν ότι πολύ σύντομα
η Αρλέτα θα είναι καλά και θα μας τραγουδάει”


Αυλαία και πάμε
(στίχοι/μουσική Σταμάτης Κραουνάκης)
(




Αυλαία και πάμε
και περπατάμε σε μια ευθεία φωτεινή
Αυλαία και πάμε
εδώ γελάμε να μοιραστούμε τη σκηνή
Αυλαία και πάμε
εδώ γελάμε το χειροκρότημα στα δυο
Αυλαία και πάμε
και περπατάμε μισό εσύ μισό εγώ
Αυλαία και πάμε
κι ακολουθάμε

Αυλαία και πάμε κι ακολουθάμε
μια μυστική διαδρομή
αυλαία και πάμε κι ακολουθάμε τ
ο τέλος σαν καινούργια αρχή ξανά μαζί

Κάτω απ τα φώτα
οι συγνώμες της ζωής μας κάνουν μπαμ
Ό. τι αγαπήσαμε
θα μείνει ένα ατέλειωτο σαρδάμ αξεδιάλυτο

Αυλαία και πάμε θα σεργιανάμε
μες τα σκοτάδια της σκηνής
Αυλαία και πάμε θα σεργιανάμε
κόντρα σε χίλιους προβολείς

Αυλαία και πάμε, ξαναπετάμε
έλα ν ανοίξουμε φτερά
Αυλαία και πάμε, ξαναπετάμε
έλα ν ανοίξουμε φτερά
καινούργια ορχήστρα ξεκινά

Αυλαία και πάμε και δε γυρνάμε
Αυλαία και πάμε και δε γυρνάμε
ταξίδι αρχίζει
μόλις βγει το φεγγαράκι στη σκηνή
ξανά μαζί ξανά μαζί
ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ


Χαμόγελα αισιοδοξίας κι απέραντη ανακούφιση προκάλεσε στους φίλους της μουσικής η ανέλπιστα καλή εξέλιξη της υγείας της Αρλέτας. Εξαιρετικά θετικά είναι τα δεδομένα που προέκυψαν από την χθεσινή νευρολογική εκτίμηση, καθώς η αγαπημένη ερμηνεύτρια βγήκε από την καταστολή και ανταποκρίνεται πλήρως τόσο κινητικά, όσο και νοητικά. Οπως αναφέρει εμφανώς ικανοποιημένη η Διοικητής του Νοσοκομείου Βόλου κ. Καρά, “χθες το πρωί επιχειρήθηκε η νευρολογική εκτίμηση, η Αρλέτα αποσωληνώθηκε, βγήκε από την καταστολή και ανταποκρίθηκε σε όλα τα παραγγέλματα των γιατρών τόσο νοητικά, όσο και από κινητικής πλευράς. Κινεί και τα τέσσερα μέλη, μιλάει, έχει συναίσθηση των πάντων, γνωρίζει ότι βρίσκεται στο Βόλο, γνωρίζει ποια είναι και νομίζω ότι καλύτερη εξέλιξη δεν θα μπορούσε ποτέ κανείς να ελπίσει ότι θα έχει” υπογραμμίζει η κ. Καρά. “Η εξέλιξη είναι εξαιρετική” όπως σχολίασε από την πλευρά της και η Διευθύντρια της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Βόλου και όπως επισημαίνει η κ. Καρά “όλοι είχαν πάρα πολλές επιφυλάξεις για τις πιθανές συνέπειες της εκτεταμένης αιμορραγίας που υπέστη η Αρλέτα στην παρεγκεφαλίδα και νομίζω ότι οι υπάρχουσες εξελίξεις είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί”. Η σκληρή δοκιμασία ανήκει πλέον στο παρελθόν και όπως όλα δείχνουν η Αρλέτα κέρδισε τη μεγάλη μάχη. Στο μεταξύ θα παραμείνει λίγες ακόμη μέρες στην εντατική και θα υποβληθεί σε “φυσιοθεραπεία στο αναπνευστικό, διότι παρέμεινε αρκετές μέρες σε βαθιά καταστολή και διασωληνωμένη” εξηγεί η Διοικητής του Νοσοκομείου Βόλου και προσθέτει: “Η αγωγή συνεχίζεται κανονικά και εν συνεχεία θα μείνει ίσως λίγες μέρες στο Νοσοκομείο και κατόπιν θα επιστρέψει στο σπίτι της”. Χθες είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν την ερμηνεύτρια στο δωμάτιο όπου νοσηλεύεται οι συγγενείς της, οι οποίοι βρέθηκαν στο πλευρό της από την πρώτη στιγμή της δοκιμασίας της, αγωνιώντας, όπως και πολύς κόσμος εξάλλου για την εξέλιξη της υγείας της. Το χαρμόσυνο νέο έφτασε γρήγορα στον κύκλο των στενών της συνεργατών, οι οποίοι εξέφρασαν για μια ακόμη φορά τις θερμές τους ευχαριστίες προς πάσα κατεύθυνση, ενώ χαρακτηριστική ως προς την ευχάριστη εξέλιξη των δεδομένων είναι η δήλωση της κ. Καρά: “Οι ενδείξεις είναι πολύ θετικές και δείχνουν ότι πολύ σύντομα η Αρλέτα θα είναι καλά
και θα μας τραγουδάει”.
*
Αυλαία (Αρλέτα) και πάμε...

6 σχόλια:

quartier libre είπε...

:(
:I
:)
:D

φιλιά :)

JimmyT είπε...

Έλα πάλι Αρλετάκι, κατάφερες και την έκλεψες την παράσταση αν και μας τρόμαξες πάρα πολύ, γι' αυτό μην το ξανακάνεις γιατί πονέσαμε αλλά δόξα το Θεό μας αντάμοιψες με χαρά και ευτυχία στο τέλος, και άλλη φορά μην διανοηθείς να μη προσέχεις την υγεία σου γιατί όλοι εμείς που σε αγαπάμε θα σε μαλώσουμε, αχ κακό κορίτσι. Σε ευχαριστώ που υπάρχεις και που γύρισες κοντά μας. Πολλά φιλιά και δάκρυα χαράς!!!

Αναρά είπε...

Πώς γράφεται το πλατύ χαμόγελο με δυό μικρά δάκρυα στις άκρες;
Δεν ξέρω, αλλά εμένα αυτό είναι το σχόλιο μου!
Α, και Κλέλια δεν ξέρω τι θα κάναμε αυτές ειδικά τις μέρες αν δεν υπήρχε το μπλογκ.
Σε διαβάζω πάντα, ακόμα κι όταν δεν σχολιάζω ;)

Cle Petridou είπε...

@quartier libre, jimmy, Anara, enteka,

:D
Η παρουσία ολωνών σάς με κράτησε και μας κράτησε όλους. Εγώ σας ευχαριστώ.απ την καρδιά μου. Είστε η καλύτερη παρέα. H καλή ενέργεια που εκπέμπετε είναι το μαγικό βοτάνι!

tsiailisworld είπε...

κλέλια μου, σε ευχαριστώ
γιατί τραγούδησα για πρώτη φορά το "let it be"
είδα τους στίχους στο ---και για τα τραγούδια κι άρχισα, και δεν ήθελα να τελέιώσει, "αυτοσυγκινήθηκα"

Ανώνυμος είπε...

Αγνοούσα και την ύπαρξη αυτoύ του blog μέχρι πρόσφατα. Δεν μπορώ καν να αυτοπροσδιοριστώ ως οπαδός της Αρλέτας. Δεν ξέρω πώς συνέβη όμως... Ήταν αργά νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη (12 με 13 του μήνα), δούλευα στον υπολογιστή και θέλησα να βάλω ένα CD κάπως κατάλληλο για την ώρα (ζητώ συγγνώμη για το στερεότυπο--άλλωστε μιλώ για τις δικές μου ώρες). Και, να, αντί για τη Sandy Denny ή τη Shirley Collins που βάζω συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, αισθάνθηκα την επιθυμία να ακούσω Αρλέτα, το 2ο άλμπουμ της συγκεκριμένα. Το έβαλα, θυμήθηκα τα τραγούδια που ήξερα εδώ και καμιά τριανταριά χρόνια σε άθλια γραμμένες κασέτες από το τότε Τρίτο, και που τώρα τα έχω στη νέα remastered έκδοση, και γι' άλλη μια φορά σκέφτηκα πως αν αυτό το άλμπουμ είχε γραφτεί στα αγγλικά θα το είχε ανακαλύψει ο Devendra Banhart, όπως την προσφιλή μου Vashti, και θα είχε γίνει cult... Την άλλη μέρα, στα πολιτιστικά ειδησάρια της εφημερίδας, συνειδητοποίησα ότι την ώρα που κάπως παρορμητικά είχα θελήσει να την ακούσω, η ίδια η Αρλέτα βρισκόταν σε κώμα... Και μετά έκανα μια γύρα στο διαδίκτυο, διεπίστωσα ότι τα ΜΜΕ, αφού την είχαν ρίξει στη μαύρη λήθη χρόνια τώρα, ασχολήθηκαν επιτέλους μαζί της μόνο για να πέσουν πάνω της σαν κοράκια... Θυμήθηκα το '97 με πόση χαιρεκακία τα διεθνή Μέσα προανήγγελλαν το θάνατο του Dylan (δεν κάνω συγκρίσεις, συνειρμοί είναι αυτοί)... Μετά θυμήθηκα μια φορά που την είχα δει στο σινεμά να βλέπει Fritz Lang και θέλησα προς στιγμήν να τη χαιρετήσω αλλά ντράπηκα... Κι ύστερα αναρωτήθηκα πόσοι άλλοι εκείνη τη νύχτα άκουγαν Αρλέτα χωρίς να γνωρίζουν τι είχε συμβεί... Κι έμεινα με αυτό το δυσοίωνο της σύμπτωσης να με βασανίζει περισσότερο απ' όσο θα περίμενα. Μέχρι που, να, δεν σας ξέρω, αλλά είδα με πόση ειλικρινή συγκίνηση χαιρετίζατε όλοι τα θετικά νέα, ακόμη και το σχόλιο για το Batida de Coco, που δεν μου ήταν ποτέ τόσο προσφιλές ως άσμα αλλά και πάλι, μου θύμισε φευγαλέα τόσα πράγματα... Απλώς θέλησα να σας ευχαριστήσω που το έμαθα από σας.