Σάββατο, Φεβρουαρίου 23, 2008

Αρλέτα: μόνο να ‘μαι εγώ η λίμνη για να κολυμπάς





Με δεξί κλικ στην φωτο και νέο παράθυρο ακούμε
ένα μπερδεμένο κουβαράκτ-σάμικο
που 'πεσε στη λίμνη και όλο κολυμπά...

"...Τίποτα δεν σου χρωστάωκαι δε μου χρωστάς
μόνο να ‘μαι εγώ η λίμνηγια να κολυμπάς"

JimmyT είπε... κάποια σχόλια που τα βρήκα εξαιρετικά και με καλύπτουν απόλυτα γι αυτό τα μεταφέρω εδώ, με ένα βαθύ ευχαριστώ για τα καλά νέα που μας μετέφερε. Στην άγνοια και στην αγωνία ήμασταν και δεν ξέραμε πού να απευθυνθούμε και το δικό του σχόλιο μας γέμισε όλους χαρά. Να σαι καλά Jimmy και συ μαγκάκι είσαι και πάντα έτσι να ‘σαι΄.

Στη συνέχεια, μεταφέρω σε πρώτο πλάνο και το σχόλιο της φίλης Αναρά γιατί έχει τη δροσιά των 24 τα χρόνων και την ευχαριστώ.

Όλων σας τα σχόλια ήταν παρηγοριά και δύναμη, σαν να κρατούσαμε χέρι χέρι και της δίναμε κουράγιο. Και τα κατάφερε!


JimmyT είπε

Η Αρλέτα πραγματικά απέδειξε τη μεγάλη αγωνίστρια είναι, εξάλλου όλοι ξέρουμε τους αγώνες της κατά την περίοδο της δικτατορίας που μόλις 22 έπαιρνε την κιθάρα της και τραγουδούσε Μίκη Θεοδωράκη όπου έβρισκε. Αυτού θα κώλωνε; σίγουρα ξέρει τα όρια της και τις δυνάμεις της, είπαμε πάλι είναι πολύ σκληρό μαγκάκι, και τα μαγκάκια στα δύσκολα φαίνονται ;)όμως είμαι σίγουρος όσο ρομαντικό και αν ακούγεται ότι ένιωθε έντονα όλη την αγάπη όλων εμάς και μας έκανε την τιμή να επιστρέψει κοντά μας, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα έκανε καλαμπούρι με τον χαρακτηριστικό σαρκαστικό της τρόπο βαθιά μέσα της με αυτό που περνούσε, πιστέψτε με επειδή έχω νοσηλευτεί παλιά σε εντατική υπό καταστολή, οι αισθήσεις δεν είναι ανεργές και τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχεσαι από το περιβάλλον είναι πολύ έντονα, έτσι ήξερε κατά κάποιο τρόπο τι της συνέβη και έβαλε τα δυνατά της με τα ευχάριστα αποτελέσματα που ξέρουμε. Θέλω κάτι να πω για τα ΜΜΕ, το θεωρώ απαράδεχτο πως κανείς από τα μεγάλα κανάλια δεν βγήκε να πει τα ευχάριστα νέα, ενώ όταν η ζωή της βρισκόταν ακόμη σε κίνδυνο μιλούσαν όλοι, τελικά μόνο τα δυσάρεστα τους γοητεύουν σαν να ήθελαν το Αρλετάκι μας να μη πω τι. Πάλι καλά που έτυχε να ακούσω την εκπομπή στο ράδιο και σε επαρχιακό παρακαλώ, αλλιώς δεν θα ξέραμε τίποτα τώρα και θα ήμασταν στην αγωνία. Φυσικά αυτό που μετράει είναι η υγεία της Αρλέτας μας και τα ΜΜΕ να πάνε στον αγύριστο, καλά κάνει η Θεά μας και τους αγνοεί αρνούμενη να πάει στις εκπομπές τους, άλλωστε γι' αυτό την αγάπησα πέρα από την μουσική της, για το χαμηλό προφίλ της καθώς και την απαξίωση που δείχνει προς τα μέσα και την προβολή, προσωπικά πιστεύω γι'αυτό την έβγαλαν το προσονόμιο του "δύσκολου" χαρακτήρα ενώ είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν είναι πραγματικότητα, από ότι ξέρω στις συναυλίες της περισσότερο μιλάει με τον κόσμο παρά τραγουδάει, άλλωστε κάποια που έχει γράψει τον μοναδικό ύμνο για τα παιδιά -εσείς ξέρετε κάποιον άλλον, εγώ όχι- αποκλείεται να είναι στριφνός και δύσκολος αλλά μόνο ευαίσθητος με μεγάλη καρδιά, όπως η Αρλέτα μας.Συγνώμη αν σας κούρασα. Να έχετε όλοι σας μια καλή μέρα.


Η Αναρά είπε...


ΟΥΦ!Ευτυχώς!Διαβάζω αυτό το μπλογκ εδώ και αρκετό καιρό, όμως ποτέ δεν έτυχε να γράψω κάτι.Όλες αυτές τις μέρες ήθελα τόσα να πω αλλά δεν μπορούσα, ήταν σαν να κρατούσα την ανάσα μου, όπως όταν κλείνουμε σφιχτά τα μάτια κι από μέσα μας λέμε: «σεπαρακαλώσεπαρακαλώσεπαρακαλώσεπαρακαλώ».Από πού ν’ αρχίσω να γράφω τι είναι για μένα η Αρλέτα και πώς να το περιγράψω; Χαρά, τρυφερότητα, ομορφιά, παιχνίδισμα, συγκίνηση. Μόνο το άκουσμα του ονόματος της με κάνει να χαμογελάω. Είμαι μόλις 24 χρονών, δεν έζησα την εποχή της, όμως το να πω ότι είναι μια από τις αγαπημένες μου τραγουδίστριες μου φαίνεται λίγο.Αυτές τις μέρες ωστόσο, για πρώτη φορά άκουγα τα τραγούδια της και στεναχωριόμουν. Και κάθε τόσο ερχόμουν εδώ, να δω μήπως έχουμε νέα.Την προηγούμενη Τρίτη το βράδυ που έμαθα τι είχε συμβεί έπαθα σοκ. Χωμένη κάτω απ’ τις κουβέρτες μου συνειδητοποίησα ότι παρόλο που δεν την είχα δει ποτέ από κοντά, το θεωρούσα αυτονόητο πως όλο και κάπου θα εμφανίζεται τις Τρίτες, πως κάποτε θα τα καταφέρω κι εγώ να πάω να την δω και πως αραιά και που θα βγαίνει να μιλήσει στην τηλεόραση κι εμείς θα χαιρόμαστε τη μουρμουριστή φωνή και τον τόσο χαριτωμένα δύσκολο χαρακτήρα της. Ο κόσμος θα ήταν πιο άδειος, πιο άσχημος και πιο άχρωμος χωρίς αυτήν.Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και τώρα μπορώ να πάρω βαθιά ανάσα, να πιώ αυτό το Batida de coco στην υγειά της και να ζαλιστώ κι εγώ από χαρά!



Πάμε άλλη μια γύρα για το γιατρό;

Αναρά.


3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Oi proseuxes mas epiasan topo!
Polla perastika stin Arleta mas kai tin perimenoume gia na giortasoume ta 40 ths xronia sto tragoudi pou fetos kleinoun epishmws.
:-)

JimmyT είπε...

Αγαπητή μου Κλέλια... θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να σε ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μου δείχνεις, ειλικρινά είμαι κατασυγκινημένος...

Cle Petridou είπε...

Εγώ να δεις!
Το αξίζεις Jimmy, εσύ μας έφερες την άνοιξη!