Τετάρτη, Αυγούστου 01, 2007

Ο Λάκης - Αρλέτα




Ο Λάκης

Σε πόλη ξένη και συννεφιασμένη
τυχαία στο μετρό
συνάντησα τον φίλο μου τον Λάκη
συμφοιτητή παλιό

Θυμήθηκα έναν άλλο ήλιο
μες την παγωνιά
σαν ήχο λύρας σαν παλιό τραγούδι
σ’ ακροθαλασσιά

Είχε μαλλιά ως τους ώμους
γένια και μουστάκια
και μάτια γελαστά
ίδιος σαν τότε που αλλάζαμε τον κόσμο
σαν όλα τα παιδιά

πήρε βραβεία και πολλούς επαίνους
το μέλλον του λαπρόν
στη ζωή βγήκε έμαθε το επ’ ώμου
το εν δύο και πρυνηδόν

Υποτροφία έχει τρεις κι εξήντα
ταλέντο κι όνειρα
φορούσε το ίδιο σκούρο μπλε σακάκι
από το εξήντα εφτά

Πέντε πατώματα ως τη σοφίτα
κι εκεί στα αψηλά
τα όνειρα του ζωγραφίζει μα τα πόδια του
πατούν στη γη τώρα πια

Δεν τον αλλάξαμε τον κόσμο φίλε Λάκη
ούτε συ ούτε εγώ
μα βάλε εσύ ένα χρώμα, ένα πετραδάκι
ένα τραγούδι εγώ

και κράτα μέσα σου τον ίδιο ήλιο
μες την παγωνιά
σαν ήχο λύρας σαν παλιό τραγούδι
σ ακροθαλασσιά


Στ/μουσική Αρλέτα
από τον δίσκο "Ταξιδεύοντας"


ένα τραγούδι της δεκαετίας του 70 από τον δίσκο «Ταξιδεύοντας», που διαδραματίζεται το μετρό του Παρισιού, χρόνια μετά την κοινή φοιτητική ζωή στην Σχολή Καλών Τεχνών.
Ο καθένας έχει τραβήξει το δρόμο του στη ζωή, ο Λάκης συνεχίζει τις σπουδές του στη ζωγραφική με υποτροφία πενιχρή στο Παρίσι, έχοντας πια πατήσει γερά στη γη κι η Αρλέτα, από καιρό στο δρόμο τον δύσβατο του τραγουδιού. Συνάντηση αναπάντεχη, αγαπησιάρικη και γλυκόπικρη… μ όλες τις αλλαγές που φέρνει μαζί του ο χρόνος…

2 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Όμορφο τραγούδι και πολύ ρεαλιστικό. Το είχα σχεδόν σβήσει από τη μνήμη μου. Ευχαριστώ που μας το θύμισες. Παρά την πικρή διαπίστωση ότι δεν άλλαξαν τον κόσμο, έχει όμως μια νότα αισιοδοξίας. Αισιοδοξία που προκύπτει μέσα από τη γνώση και την εμπειρία. Περιορίσου δηλαδή στα μικρά όμορφα... :)

Cle Petridou είπε...

@ Ghteytria: Καλημέρα ¨)