Πόσο με κουράζει ο κυκλοθυμικός καιρός!
Πόσο αυτή η αλληλοδιαδοχή,
"απ τον φούρνο στην κατάψυξη" και τούμπαλιν,
με διπλώνει στα δυο...
Θέλω την Άνοιξη να ναι Άνοιξη κι όχι να παίζει κρυφτούλι
μια με τον χειμώνα και μια με το καλοκαίρι.
Όμως, την αντέχω αυτή την Άνοιξη που ονειρεύομαι;
Θα μου πεις, έτσι κι αλλιώς, την αντέχεις δεν την αντέχεις
Άνοιξη είναι,
κάποια στιγμή θα περάσει...
Έτσι δε γίνεται πάντα;
2 σχόλια:
Ετσι, έτσι κι αυτό είναι το παρηγορητικό.
Αλλιώς πως θα άντεχα, άλλη μια άνοιξη στην πλάτη?
Οπως και να 'χει, πάρε ένα από τα αγαπημένα μου τραγουδάκια, που με συντροφεύουν χρόνια τώρα.
Ανοιξιάτικη βροχούλα
Βαγγέλης Γερμανός
Με τις τσέπες αδειανές κι ένα φόβο στην καρδιά
απ' του κόσμου τις φωνές μες στη γιορτινή βραδιά
σε περίμενα κι απόψε σαν το μάννα τ' ουρανού
μα ξημέρωσα μονάχος με το φως του αυγερινού.
Ανοιξιάτικη βροχούλα η αγάπη μου η παλιά
στην αγάπη την καινούργια δώρα στέλνει και φιλιά
με το ίδιο το τραγούδι που γυρίζει σιγανά
και ξυπόλητη χορεύει στα σοκάκια τα στενά.
Ανοιξιάτικη βροχούλα μου ψιθύρισε στ' αυτί
για έναν κόσμο καμωμένο με σοφία κι αρετή
τ' ουρανού το περιβόλι μοναχά για μας τους δυο
περιμένει φυλαγμένο στου μυαλού σου το βυθό.
Μα οι κουβέντες του κοσμάκη, οι ελπίδες του κοινού
με ποτίσανε φαρμάκι, μου θολώσανε το νου
πλάσμα του Θεού χαμένο, στο πλευρό σου περπατώ
στέκομαι στο περιβόλι και σε γλυκοχαιρετώ.
Ανοιξιάτικη βροχούλα, ανοιξιάτικη βροχή
διάλεξε μαζί μου αν θα 'ρθεις, ή αν θα μείνεις μοναχή
φαγητό, κρασί, κρεβάτι και τα ρούχα μας κοινά
μα γι' αυτούς που μένουν μόνοι, δεν υπάρχει γιατρειά.
Καλά να σαι βρε Μαριλένα.
Είναι βάλσαμο τα τραγούδια, χάδι και παρηγοριά.
Πάντα καλά.
Δημοσίευση σχολίου