Δευτέρα, Μαΐου 07, 2007

6.5.07

Να λοιπόν μια καινούρια μέρα που χαράζει κουβαλώντας μαζί της τα απρόβλεπτα κα τα ωραία ούτε καλά, ούτε κακά. Ωραία . Όλα χρήσιμα είναι, όλα αποτελούν κομμάτια του ταξιδιού προς τα κει που προστάζει η ψυχή. Γιατί η ψυχή ξέρει, εμείς την καθυστερούμε με τις φοβίες και τις ανασφάλειες, τις αμετροέπειες και την προχειρότητά μας. Της δυσκολεύουμε την ζωή στ’ αλήθεια. Μα εκείνη επιμένει να μας τραβά προς τα μπρος, διψασμένη και με τα μάτια διάπλατα ανοικτά, όχι για να μας προσέχει απ’ τις κακοτοπιές αλλά για να μας κάνει να αντιληφθούμε γιατί βαδίσαμε ντουγρού προς αυτές. (Πάντα αργούσα να καταλάβω τα ευκόλως εννοούμενα ούτως η άλλως). Κι ας πέφτω κάποιες εποχές, από λάθος σε λάθος. Μειώνονται οι αντιστάσεις, μειώνονται οι αντιδράσεις και ο εγωκεντρισμός δεν σ’ αφήνει να κοιτάξεις πέρα απ’ τη μύτη σου. Ο πόνος που νιώθεις είναι ό τι πιο σημαντικό, αυτός μόνο μετράει κι ο φόβος που τον συνοδεύει. Φτάνει μια λέξη, καλά και ορθά ειπωμένη, να σε διαλύσει, ακόμη κι αν εσύ ξέρεις την άλλη μισή σου αλήθεια. Κλείνεσαι, ορθώνεις τείχη με τραγούδια ματωμένα και κλείνεσαι μέσα τους ψάχνοντας τα πώς και τα γιατί. Όχι, ψέματα, παρηγοριά ζητάς. Τα πώς και τα γιατί θέλουν τον καιρό τους. Οι άνθρωποι σου είναι εκεί στέλνουν συνιάλα, κλείνουν το μάτι τείνουν το χέρι. …Για δες απόψε πως ο κήπος μας ανθίζει καθώς ο αγέρας το τραγούδι μας σφυρίζει… Κοίτα γύρω σου λουλούδια, λουλούδια και Άνοιξη. Τραγούδια και άνοιξε. Τραγούδα και χάρισε. Let it be…

2 σχόλια:

A.F.Marx είπε...

Κοίτα γύρω σου λουλούδια, λουλούδια και Άνοιξη. Τραγούδια και άνοιξε. Τραγούδα και χάρισε.

Έτσι...
Τραγούδια και ΆΝΟΙΞΕ!
:)
Kαλώς την!

Cle Petridou είπε...

Σ αγαπώ πολύ πολύ στο χω πει;