Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 27, 2006

ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕΣ

ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕΣ (στχοι/μουσική: Αρλέτα) «Όλα τα’ άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε Αυγουστιάτικο μπουρίνι με ναυάγησες ότι πιο όμορφο έχω ζήσει ήσουνα εσύ κράτησε όσο μια δύση μια Ανατολή μια ανατολή Όλα τ άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε Είσαι στο κορμί σαράκι είσαι η τρέλα μου ό τι ζω μετά από σένα μου το κυνηγάς μου το διώχνεις το ορίζεις και μου το σκορπάς και μου το σκορπάς Όλα τ' άλλα ήταν κομμάτια από εσένανε ό τι εσύ ξύπνησες φως μου και δεν κράτησες ένα ένα δύο δύο αριθμοί απλώς άλλη αλήθεια δεν ξανάβρα με σημάδεψες Σήμερα δεν πάμε καθόλου καλά… Η μέρα άρχισε με τον Γαϊτάνο να τραγουδά ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έγραψε η Αρλέτα: «Με σημάδεψες». Αυτό το τραγούδι είναι σαν καυτό σίδερο που σφραγίζει τις καρδιές. Έβαλα τα ακουστικά και έβαλα στο κομπιούτερ να το παιζει ξανά και ξανά και ξανά… Λιγάκι μαζοχιστικό αλλά το τραγούδι αυτό μου ξυπνά ο, τι ποιο όμορφο έχω ζήσει και συνάμα ό τι πιο όμορφο έχω χάσει. Όμως το χειρότερο είναι οι τύψεις μου, οι τύψεις μου, οι τύψεις μου για όσα εγώ ξύπνησα φως μου και δεν κράτησα… αλλά και για «όσα Εσύ ξύπνησες φως μου και δεν κράτησες άλλη αλήθεια δεν ξανάβρα ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕΣ» Πώς γίνεται αυτό; Ένα τραγούδι, μέσα σε τρία λεπτά να κλείνει μέσα του όλη σου τη ζωή! Μόνο η Αρλέτα θα μπορούσε να το καταφέρει. Γι αυτό είναι «Η Μεγάλη», έτσι τη λέγαμε εσύ κι εγώ. Η ερμηνεία του Γαϊτάνου περιέχει ακριβώς ότι χρειάζεται αυτό το τραγούδι μια «εφηβική» ορμή και μια ώριμη εγκράτεια που δεν το αφήνει να γίνει μελό. Είναι και αυτές οι βυζαντινές καταλήξεις στη φωνή του που δίνουν στο τραγούδι αυτό τη μεγαλοπρέπεια που του αρμόζει. Η Αρλέτα έχει γράψει κάποια τραγούδια για άλλους τραγουδιστές όπως ο Λιδάκης με την υπέροχη «Χρυσαυγή» από τον δίσκο του «ούτε που ρώτησα», η Βόσσου με το «Κόκκινο πουκάμισο» που μελοποίησε η ίδια στο δίσκο της «Τα 28 μου χρόνια» αλλά και για τον Σάκη Μπουλά στο «je m’ en fou» και άλλα που τώρα δεν τα θυμάμαι αλλά θα τα ψάξω και θα στα πω. Προς το παρόν ας ακούσουμε το «Με Σημάδεψες» γι ακόμα μια φορά σ’ αυτό το Μπλοκ… Δικαιούμαι νομίζω, προστατευμένη μέσα στο μπλοκ μου να βουρκώσω ή και να αφήσω το δάκρυ μου να κυλίσει ανεμπόδιστα στο πρόσωπό μου. Καλό θα μου κάνει…

Δεν υπάρχουν σχόλια: