Για την Αρλέτα

Άρχισα να χάνω τις ελπίδες μου πως κάποια μέρα θα με ανακαλύψεις εδώ σ’ αυτό το μπλοκ κρυμμένη. Κατά βάθος ίσως να φοβάμαι μπας και μ’ ανακαλύψεις και θυμώσεις. Μην το θεωρήσεις ανοησία μου και ελαφρότητα, να κρύβομαι πίσω από ένα Μπλοκ «Για την Αρλέτα» για να γράφω τα δικά μου για σένα. Είναι και το άλλο: Αν βρει το Μπλοκ η Αρλέτα και θυμώσει με το θράσος μου που οικειοποιούμαι, κατά κάποιο τρόπο τα τραγούδια της για να φτάσω εσένα, τότε τι γίνεται; Ωχ, αυτό ομολογώ δεν το σκέφτηκα. Αλλά τι κάνω περισσότερο από μια μεταμεσονύχτια ραδιοφωνική εκπομπή; Λέω τις αρλούμπες μου και τους δίνω νόημα με τα τραγούδια της. Είμαι και φανατική φαν της Αρλέτας, τι άλλο να έκανα από το να ακούω τα τραγούδια της; Θα της εξηγούσα πώς όλα συνδέθηκαν με σένα. Όλα είναι κομμάτια από τη ψυχή μου την μοιρασμένη. Στο κάτω- κάτω όταν το έργο αποχωριστεί τον καλλιτέχνη και δει τα φώτα της δημοσιότητας δεν «ανήκει» πια σε αυτόν. «Ανήκει» σε όλους εμάς που το αγαπήσαμε και εν τέλει δεν ανήκει σε κανένα παρά μόνο στον χρόνο, που είτε θα τα’ αγκαλιάσει, είτε θα τα ξεχάσει. Και τα τραγούδια της Αρλέτας έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τον χρόνο γιατί είναι απ’ αυτά που δεν φθείρονται, δεν γερνούν. Συνοδεύουν ις στιγμές μας, τη ζωή μας και ενώ εμείς χανόμαστε αυτά θα μείνουν πάντα φρέσκα και γεμάτα από μια σπάνια αίσθηση του μέτρου, της ευαισθησίας, της γνώσης της ζωής, που πάντα θα ψάχνουν οι άνθρωποι, όσοι αιώνες και να περάσουν. Όλα από το πρώτο τραγούδι της μέχρι τι πιο πρόσφατο τα ‘χω μέσα μου σαν θησαυρό. Έχω συνδέσει κάθε στιγμή της ζωής μου με κάποιο τραγούδι της. Πριν από σένα, με σένα και πέρα από σένα. Είναι η ποιότητα της ψυχής μου νομίζω τέτοια που μόνο όταν την ακούω να τραγουδάει, νιώθω ότι κάπου υπάρχει χώρος και για μένα σ’ αυτή τη ζωή. Όταν τραγουδά: «γέλα μωρό μου, γέλα φως μου Θρύψαλα όλα αυτού του κόσμου» έτσι ακριβώς όπως τραγουδά, δίνοντας σε κάθε λέξη το νόημά της ε, πώς να το κάνουμε, με αφορά, με γιατρεύει, με συντροφεύει γιατί κι εγώ: «αγαπάω τη βροχή, αγαπάω τη βροχή Και τα τραγούδια που μιλάνε για αλήτες» Καλά μην τρομάζετε, ακούω κι άλλα τραγούδια άλλων, δεν είμαι μια μανιοκαταθλιπτική που αρπάζεται απελπισμένα από το κόλλημα του μυαλού της. Όμως η αλήθεια είναι πως πάντα ήθελα να κάνω μια ιστοσελίδα για την Αρλέτα. Δεν τα κατάφερα μέχρι τώρα κι όταν εμφανίστηκαν τα Blog, ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι σε σένα και για σένα, και συγχρόνως να το επενδύσω με τα τραγούδια της Αρλέτας που τόσο αγαπάς κι εσύ, ίσως περισσότερο κι από μένα. Εντάξει κι ήταν ο μόνος τρόπος που είχα για να με προσέξεις, να με βρεις! Ε, «χρησιμοποίησα την Αρλέτα» πες το κι έτσι. Τραγούδι παρακαλώ!