Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 14, 2006

Μόνη μαζί σου

Σήμερα έχω διάθεση να ψυχαναλυθώ με άλλα στραβά της ζωής μου και της ψυχής μου. Άλλα από σένα. Αρχίζω λοιπόν να γράφω κι αφήνω το μυαλό μου να πλανιέται. Όμως τίποτα. Όλα στριφογυρίζουν γύρω από σένα. Υποθέτω πως κάποιος, ακόμη κα άπειρος ψυχίατρος, θα έβγαζε χωρίς καμιά αμφιβολία τη διάγνωσή του: Εμμονή, Μανία, Νεύρωση, Ψύχωση. Δεν λέω όχι. Ποιο όμως απ’ όλα αυτά; Σε ποιο στάδιο βρίσκομαι; Υπόψη κύριε γιατρέ της ψυχής πως δεν με εμποδίζει στην διεκπεραίωση των καθηκόντων μου ως μέλος της κοινωνίας (ΣΑΣ) Είναι δικό μου , κατάδικό μου και το μοιράζομαι με το blog μου και τους πολυπληθείς μου αναγνώστες (sic!). Κάθε φορά που είμαι μόνη με τον εαυτό μου, αυτός αναζητά εσένα και κάποιο τραγούδι που να σε συνοδεύει – της Αρλέτας φυσικά. Είσαι η παρέα μου τελικά για να μην είμαι μόνη. Δηλαδή εγώ δεν μπορώ ποτέ να νιώσω μόνη γιατί είσαι πάντα εδώ μαζί μου. Τώρα αυτό, πόσο καλό είναι ή πόσο κακό, θα το αποφασίσει η Επιστήμη. Ίσως να μην έχω τα κότσια να είμαι μόνη μου. Ίσως η μοναξιά να είναι κάτι πιο απόλυτο από το απλά είσαι μόνος στην σφαίρα της φυσικής σου ύπαρξης. Πρέπει να έχεις νεύρα γερά μάλλον για να την αντέξεις. Ε εγώ φαίνεται δεν τα’ έχω και γι’ αυτό ίσως, το μυαλουδάκι μου φτιάχνει θεατρικά μονόπρακτα για να αμύνεται, με εσένα στον πρώτο ρόλο και μουσικό background τα τραγούδια της Αρλέτας που αγαπάς τόσο. Αν είναι έτσι, θαυμάζω τις υπεκφυγές του μυαλού μου και με αθωώνω – «ασθενείς και οδοιπόροι ουκ αμαρτίαν έχουν» Αν είναι κάτι πιο σοβαρό; Αν δηλαδή, δεν ζω την πραγματικότητα, αυτή που με βάση τους φυσικούς νόμους πρέπει να βιώσω για να προχωρήσω σαν άνθρωπος; Αν δηλαδή πρόκειται για μια ζωή χαμένη, ακίνητη, που ουσιαστικά δεν υπάρχει παρά μόνο μέσα από τη δική σου απουσία; Μπορεί, αλλά δεν μ΄ ενδιαφέρει. Εγώ νιώθω καλά όταν η ψυχή μου είναι μόνο μαζί σου. Είσαι η παρέα της ψυχής μου κι ας μην το ψάχνω παραπέρα. Κι αν μου πάθεις κάτι; Αν εξαφανιστείς; Θα μου πεις τι σε νοιάζει αφού έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχεις. Α όχι, η παρουσία σου κάπου τον πλανήτη αυτό που ζω είναι απαραίτητη. Το μυαλό μου σταματά στην ιδέα και μόνο. Νομίζω πως είναι κάτι που δεν θα αντέξω. Μόνο το υποψιάζομαι, γι αυτό κοίτα σε παρακαλώ να είσαι καλά και να μου προσέχεις. Είσαι ότι πολυτιμότερο έχω,. Είσαι ότι έχω. Τραγούδι παρακαλώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: