Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 14, 2006

Κοίτα να ντύνεσαι καλά

Μήπως αυτό τελικά να είναι η Ψύχωση; Μήπως το να μένεις κολλημένος σε ένα κορμί, μια ανάσα, μια ιερή στιγμή να χρίζει τελικά ψυχιατρικής παρέμβασης; Όμως Τι, υπάρχουν και αυτοί που μένουν μετέωροι στο κενό, στο πουθενά. Το μόνο που έχουν στο μυαλό και στη ψυχή τους είναι αυτή η μαγική στιγμή που άγγιξαν το ποθητό σώμα. Που μέτρησαν κάθε σπιθαμή του. Που το είδαν χάνεται στην άγρια θάλασσα της ηδονής. Αυτή η στιγμή αξίζει ολόκληρη τη ζωή. Αν με ρωτούσε ο καλός θεούλης τι καλό έφτιαξες κάτω στη γή; Τι έχεις να θυμάσαι; Θα του ‘λεγα για σένα. Θα του ζητούσα να με συγχωρήσει που σ αγάπησα πιο πάνω απ’ αυτόν. Κοίτα να ντύνεσαι καλά Κι έρχεται κρύο Ξέρεις δεν είπα πουθενά Για μας τους δύο

Δεν υπάρχουν σχόλια: