Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Τραγούδι: Βίκυ Μοσχολιού
Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι
βγάλε από την πόρτα το κλειδί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει
το κανάρι πάλι κελαηδεί
βάλε κι άλλη αγάπη στο τραπέζι
Κάποιος πονεμένος θα βρεθεί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει
το κανάρι πάλι κελαηδεί
Άνοιξε στο φως το παραθύρι
δέσε μια κορδέλα στα μαλλιά
βάλε το λουλούδι στο ποτήρι
να γεμίσει η κάμαρη ευωδιά
Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι
βγάλε από την πόρτα το κλειδί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει
το κανάρι πάλι κελαηδεί
Τι μπορώ να κάνω για να απαλύνω αυτό τον πόνο που ρίζωσε μέσα μας, τρεις μέρες τώρα;
Τι να πω και τι να ξεχάσω;
Τι να χαρίσω στους φίλους που αγωνιούν για το αύριο που θα ‘ρθει και που δεν θα ‘χει την ευωδιά του πρωινού έτσι όπως την αγάπησαν;
Μόνο κουράγιο κι ελπίδα γι αυτό το αύριο
Τι να πω και τι να ξεχάσω;
Τι να χαρίσω στους φίλους που αγωνιούν για το αύριο που θα ‘ρθει και που δεν θα ‘χει την ευωδιά του πρωινού έτσι όπως την αγάπησαν;
Μόνο κουράγιο κι ελπίδα γι αυτό το αύριο
και δύναμη να το φτιάξουν, να το φτιάξουμε απ την αρχή.
Όλοι μαζί, τραγουδώντας ένα τραγούδι παλιό,
σαν αυτά που κουβαλούμε σαν φυλαχτό μέσα μας .
Σαν αυτό το υπέροχο τραγούδι με τη θλιμμένη και αγέρωχη φωνή της Μοσχολιού,
Σαν αυτό το υπέροχο τραγούδι με τη θλιμμένη και αγέρωχη φωνή της Μοσχολιού,
σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.
Τραγούδι που αναδύει ομορφιά, περηφάνια ελληνική κι ελπίδα.
Αυτά τα τραγούδια της δεκαετίας του 60 που μας μεγάλωσαν
Αυτά τα τραγούδια της δεκαετίας του 60 που μας μεγάλωσαν
και στέκονται δίπλα μας σαν μεγάλος αδελφός
κάθε φορά που τα ‘χουμε ανάγκη...
Κι αυτά θα σας στέλνω μέχρι να κοπάσει το κακό...
Σας χαιρετώ και σας σκέφτομαι.
Και ποιος το περίμενε ότι το τραγούδι
ΑπάντησηΔιαγραφή"πάρ' το στεφάνι μας
πάρ' το γεράνι μας,
στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή"
θα γινόταν επίκαιρο και πάλι...
Αρκεί να αλλάξεις το όνομα Δραπετσώνα με κάποιο τοπωνύμιο από την πυρόπληκτη περιοχή.
Kαλησπέρα Κλέλια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή....
είχα μια οικογένεια καλόκαρδη - φιλόξενη.
ΑπάντησηΔιαγραφήγια κάθε ξένο που χτυπούσε το κουδούνι ο παππούς μου τραγουδούσε αυτό.
(κάθε μέρα πιό ορφανή)
Καποιος πονεμενος?? Ειναι πολλλλοι οι πονεμενοι αυτες τις μερες ... Ολους μας αγκιζει αυτη η κολαση ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα, Κλέλια μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Κλέλια μου! Η Κύπρος η αδερφή μας, συμπάσχει συγκινητικά και έμπρακτα. Η βοήθεια ήταν από τις πρώτες. Ότι σε αγαπάμε είναι δεδομένο. Μη μας παρεξηγείς που αυτές τις μέρες δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τα όσα ζούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μυαλό μου έχει κολλήσει και το ρολόι του χρόνου λες και σταμάτησε.
Ένας ατέλειωτος εφιάλτης που δε λέει να περάσει...
Φιλιά πολλά πολλά!
Κλέλια μου, ίσως σε ενδιαφέρει να ενημερώσεις στο μπλογκ σου για την αυθόρμητη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα την Τετάρτη σχετικά με τα δάση. Περισσότερα θα βρεις στο http://anadasosi.blogspot.com.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη για το σπαμ αλλά είναι για καλό σκοπό.
Σου έστειλα και μέιλ, άσχετο με τα προηγούμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@a.f.marx. Αμ, το «Ελλάδα, μάνα του καημού» του Γκάτσου από το Ρεμπέτικο, που παραπέμπει σε εποχές Μικρασιατικής καταστροφής;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω σπίτι πίσω για να 'ρθω
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να τραγουδήσω μια Πρωτομαγιά
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα
@Μαριλένα: Είδες την καληνύχτα μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά μου είσαι;
:e.e. Γλυκήτατος ο παππούς! Καλότυχη κι εσύ να έχεις τέτοια παιδικά βιώματα ανθρωπιάς και προσφοράς! Και ξέρεις αυτή είναι βάση του Έλληνα, αυτά τα βιώματα τον συντροφεύουν και τον προστατεύουν από την αλαζονεία της όποας εξουσίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα να έχεις.
@O! habilis: Τα βλέπω τα ακούω και τα παρακολουθώ ανελλιπώς φίλε μου και εύχομαι όλα να τελειώσουν όσο πιο σύντομα γίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά... έχουμε εκλογές /ντα τα τα τζουμ! Θέαμα με τους καλύτερους ζονγκλερ!
Καλησπέρα Κλέλια μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγώ την καταστροφή της Σμύρνης θυμήθηκα,όταν είδα...
:(((
Να μην τα παρατήσουμε, μονάχα - τώρα θέλουν βοήθεια οι άνθρωποι εκεί.
Σου στέλνω φιλιά.
@quartier: Καλησπέρα κάλή μου συνοικία. Όλοι κρύβουμε ένα Υμηττό μέσα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Άσε με ρε Μαριάννα, όταν άκουσα τη βοήθεια της εκκλησίας της Κύπρου δια στόματος του δικού μας "άγιου‘ Αρχιεπισκόπου καράφλιασα! 50,000 Ευρώ. Τοοοοσα πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνιωσα ντροπή.
@Αμμόχωστε καλέ μου, σ ευχαριστώ που με σκέφτηκες γιατί ειν αλήθεια ανησυχούσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου απαντώ με μειλ το απόγευμα
φιλιά πολλά
@Νατασσάκι γλυκό, είδα το λακωνικό σου μήνυμα στο Blog σου για το δικό σου άνθρωπο που χάθηκε και πάγωσα. Ελπίζω να πάνε πιο καλά τα πράγματα. Τι να πω; Τι να σκεφτώ πια ρε παιδιά;
ΑπάντησηΔιαγραφή